BEEFT
DE WERELD
t
het noodlottige uur steeds
dichter en dichter nabij
komt, en zijn gezondheid
nog niets te wenschen
overlaat. Een cineast zou
waarschijnlijk nog sterker
de uitwerking van de voort
snellende minuten op het
slachtoffer hebben weerge
geven, doch we gelooven,
dat het zoo voor den door
snee toeschouwer al meer
dan welletjes is. Naast
Yon Stroheim spelen
Aimos, die als proefkonijn -
inbreker fungeert, Claude
Dauphin, als de jonge geni
ale uitvinder, en Eoger Du
chesne, als de dokter, de
andere belangrijke rollen in
dit vreemde, doch hoogst
merkwaardige filmwerk.
Het is in ieder geval eens
wat anders dan we gewend
zijn en nog in hooge mate
boeiend op den koop toe.
De uitvinder (Claude Dau
phin) in zijn laboratorium
met zijn vriend Roger
Duchesnewien hij ervan
verdenkt, zijn meisje te heb
ben afgetroggeld. De machine
wijst aan-, dat de uitvinder
nog ruim. vijf dagen te leven
heeft. Uit wraak suggereert
hij zijn vriend, dat diens
stervensuur na dezen termijn
zal slaan.
j Indien alle volgende films van deze nieuwe maatschappij,
welke zich GOFILEX noemt, even goed zijn als deze, dan
zien we met belangstelling haar andere films tegemoet. En j
met ons waarschijnlijk iedereen, die een pittig, onder-
houdend filmproduct op prijs weet te stellen.
De toeschouwer kan zich inderdaad voorstellen dat de wereld
beeft, wanneer de fantasie in deze film merkelijkheid werd.
Het betreft niets meer of minder dan de uitvinding van een
machine, welke in staat is het stervensuur van den menseh aan
te geven. Hierop is de heele intrige gebouwd en we kunnen garandeeren,
dat zij niet zal nalaten indruk te maken op ontvankelijke naturen.
Wanneer we ons althans verplaatsen in den toestand van hen die heel
nauwkeurig het oogenblik weten, waarop zij de dingen dezer aarde voor
het laatst zullen zien, dan kunnen we ons zeer goed voorstellen welk een
hopeloos gevoel zelfs de sterksten ouder hen zullen krijgen.
De eerste, wien die eer te beurt valt, is een doortrapt materialist (een
rol, met veel nadruk en door Erich von Stroheim op zijn bekende
verkillende manier vertolkt). Hij weet het uur van zijn sterven: nog vijf
dagen, zes uur en elf minuten. „Maar ik ben een man van granietdoor
tien dokters voor kerngezond verklaard dat is dus waanzin!" luidt zijn
conclusie. De machine blijkt echter niet gelogen te hebben en op het
vastgestelde uur eindigt dit leven door een schot.
Zoo zijn er nog meerderen, wien het uur is medegedeeld, en van elk
worden de reacties onthuld. Ook de uitvinder zelf ondergaat de proef
en beseft dan pas, wat zijn uitvinding voor ellende sticht, vooral wanneer
Erich von Stroheim als de geslepen en weinig scrupuleuze zakenman en
Madelaine Sologne als diens dochter. Zij is tegen den zin van haar vader
op den uitvinder verliefd, doch keert hem naderhand den rug toe.
Het proefkonijn. De achtervolgde inbreker, die het laboratorium was binnen
gedrongen leverde het bewijsdat de machine goed functiohneerdeDen
man (Aimos) was nag 20 minuten leven beschoren en inderdaad onderging
hij na dien tijd een geweIddadigen dood
