Het gebod zijns yaders....
Mijn man is
helaas niet thuis!
350 Modellen
voor 60 CENT
'n Welgemeende raadl
26
Vervolg van bladz. 23
Ik zal hem echter mede-
deelen, wat U gezegd heeft:
Dr. Schieffer's Stofwisseling-
zout bij verstopping, overtollig
vet, rheumatiek, onzuivere
huid, aambeien met succes ge
bruikt door U en Uw vrienden.
Ook voor grondige darm
en bloedzuivering geen beter
middel dan:
Dr. Schieffer's
Stofwisselingzout
Perflaconfl.1.05 Dubbel-flaconfl.1.75
bij apothekers en vakdrogisten.
Allééa in
WINTERWEELDE
1939-1940
Het modeboek, dat ten volle
de vraag beantwoordt, hoe men
zich goedkoop, chiaue en vol
gens de laatste mode kan kleeden.
WINTERWEELDE
bevat modellen voor
avondjaponnen, ochtend
en middagjaponnen, deux
pieces, eenvoudige ja
ponnen (ook voor zware
figuren), mantels, swag
gers, mantel-
costuums,
blouses, rok
ken, pyama's,
lingerie, kin-
derkleeding
enz. Bestel
nog heden
dit uitgebreid
en schitterend
modeboek v.
slechts 60 ct.
Bestellingen kunnen geschiedenhif Uw
agent. Uw bezorger of den boekhan-
del: door girostorting op no. 293631;
door toezending van het bedrag per
postwissel of tn postzegels aan
Patronenkantoor Panora
Haarlem Nassauplein 1
Van die behaaglijke keukenstemining
was enkele uren later geen spoor te
bekennen in Sophie Bunsehoten's salon.
Daar zaten vijf mensehelijke poppen,
stijf en onwennig, schier vijandig, naast
en tegenover elkaar. Dat wil zeggen:
inet één uitzondering: Karei Bunschoten
was de eenige die zich min of meer op
zijn gemak voelde.
Karei Bunschoten keek inet innige
voldoening naar wat hij in stilte reeds
..het jonge paar" noemde. Zijn eigen
dochter, die hij dagelijks onder de
oogen had, viel hem nauwelijks op.
Des te meer interesseerde hij zich voor
Alexander.
„Da's een kerel met een ijzeren kop,"
oordeelde Bunschoten in stilte. „Wat
die zich eenmaal heeft voorgenomen,
gebeurtdaar helpt geen lieve vaderen
of moederen aan. Hij kijkt rechtschapen
uit zijn oogen; 't is een jongen, aan wien
ik mijn dochter best kan toever
trouwen."
Het evenbeeld van zijn vader, be
dacht Sophie Bunschoten, die er in
haar groenzijden japon bijzat als een
koningin-weduwe die den raad van state
presideert. Ka de mededeeling van den
vorigen avond had ze angstvallig ver
meden, haar dochter vóór de thee-visite
onder de oogen te komen. En nu vroeg
ze zich slechts af, welken indruk „de
partij" op Charlotte zou maken.
Volgens haar eigen oordeel, moest die
indruk „uitmuntend" wezen. Men mocht
van Alexander van Heusden beweren
wat men wilde: hij zag er zeer goed
uit. Zijn pak verried een Franschen
kleermaker; hij was gekleed met ver
fijnde, maar toch niet overdreven ele
gance. Daarbij een rustige houding en
een gezond, frisch uiterlijk. Nee, het
speet haar niet, de beide heeren te
hebben uitgenoodigd. Ze mocht echter
niets van haar gevoelens en verwach
tingen verraden en moest alles op z'n
beloop laten.
Willem van Heusden voelde zich ge
drukt door een onverklaarbaren angst.
Waarom sprak zijn zoon zoo weinig?
Alexander scheen het geprojecteerde
huwelijk te beschouwen als een on
beduidende, commercieele noodzakelijk
heid. Hoe kon men zoo'n houding ver
klaren bij een man van het temperament
als een Van Heusden? De baron had
alles bij zijn zoon verwacht dolle uit
gelatenheid, kinderachtige of roman
tische verliefdheid, zells openlijk verzet,
alles, behalve deze onverschilligheid, die
hem verontrustte.
Ook in de afgeloopen dagen had hij
zijn zoon nauwelijks onder de oogen ge
kregen. Van notaris Lankhout in Arn
hem wist hij, dat Alexander zich ter
dege op de hoogte had gesteld van al
wat de financieele zijde van het geval
betrof. Overigens: geen spoor van be
langstelling. Hij had niet gevraagd
„Vader, hoe ziet het meisje er uit? Is ze
blond? Brunet? Hoe oud is ze? Wat
voor karakter heeft ze?" Niets!
„Die belangstelling komt wel zoodra
hij Charlotte gezien heeft," trachtte
zich Willem van Heusden gerust te
stellen. Doch zelfs op de heele lange
reis van de Heusekom naar Velp, in
een met twee paarden bespannen koets,
had Alexander niet de minste interesse
getoond. Slechts af en toe had hij een
opmerking gemaakt over het weer of
geïnformeerd naar een der pachters. En
dat bij een gezonden jongen kerel die uit
vrijen ging? Je zou er bang van worden.
Alexander was niet bang. Hij had
alleen maar moeite om het niet uit te
brullen van haat en woede. Haat jegens
zijn vader, die hem wilde verkwanselen
als een stuk vee of een negerslaafwoede
wijl men hem wilde dwingen, zijn leven
te slijten in een milieu, waarin hij reeds
nu dreigde te stikken. Het benauwde
hem. Die heele stijve salon met al die
stijve menschen en al hun stijve, antieke
meubeltjes benam hem den adem.
Hij voelde zich hier als een gevangen
roofdier.
Onhoffelijk kon hij niet wezen. Doch
evenmin kon hij belangstelling huichelen
voor het meisje, dat daar bleek, ont
daan. roerloos, met neergeslagen blik
op haar stoel zat. Bij het binnenkomen
had ze voor hem een reverence gemaakt,
die hij even stijf met een lichte buiging
had beantwoord. Nauwelijks drie woor
den werden tusschen hen gewisseld.
En sindsdien had hij niet meer naar
haaT omgekeken.
Wat was dit verschrikte vogeltje,
grootgebracht onder moeders wieken,
naast de schoonheden die hij in Parijs
had ontmoet? De kamenier van een
dezer dames bezat meer charme dan
dit dorpsmeisje. En tot eèn huwelijk
met zoo'n onbenulligheid werd hij door
zijn vader gedwongen? Goed! Maar Wie
het laatst lacht, lacht het best.
Charlotte was wel bleek en ontdaan,
doch niet van angst of verbazing. Er
gebeurde iets inet haar, dat ze zelf niet
kon verklaren. ITrenlang had ze dien
nacht wakker gelegen en aan het in
uitzicht gestelde huwelijk gedacht. Ze
had zich afgevraagd, waar ze zou gaan
wonen, hoeveel dienstboden ze zou
nemen en hoe groot haar inkomen zou
zijn. Volmaakt rustig, ofschoon wat
laat, was ze dien ochtend wakker
geworden. En in den loop van den
dag werd al haar aandacht in beslag
genomen fjoor toilet-vragen. „Zal ik mijn
witten mousselinen japon aantrekken
of de lichtbruine met kanten belegsels?"
Eerst aan de koffietafel zag ze moeder,
maar die was toen zoo diep in gesprek
met vader, dat ze niet wilde storen.
Klokke drie kwam het rijtuig van
den baron voor en vader liep naar
de deur om de gasten te begroeten.
Zelfs op dat moment was Charlotte nog
volmaakt rustig. Ze stond aan het ven
ster van haar slaapkamer, wachtend
op moeder, die haar zou komen halen.
De heeren hadden zich ontdaan van
jassen en hoeden en werden naar den
salon gebracht.
Moeder kwam boven. „Ben je klaar,
Charlotte?"
„Ja, ma."
„Goed. Dat japonnetje staat je lief.
Ga maar mee. Je hoeft lieuseh niet bang
te zijn!"
Ze keek moeder glimlachend aan.
Waarom zou ze bang wezen? Er was
bezoek! Welnu: er kwam wel meer be
zoek: de oude baron kwam minstens
twee keer per maand! Waarom zou ze
bang of nerveus zijn?
Moeder opende de deur van den salon
en trad binnen. Charlotte volgde haar
op den voet. De oude baron kwam haar,
als gewoonlijk, met gul toegestoken
hand tegemoet.
Nog was Charlotte volmaakt rustig.
Het volgende moment begon ze te
beven
Daar stond iemand en het leek wel
een reus. In zijn oogen lag een vuur,
waaraan je je lippen zou kunnen ver
branden. Wat 'n kin; wat 'n schouders!
Hij deed je denken aan een van die oude
heldenfiguren, die voor niets en nie
mand uit den weg gaan. Doch al deze
uiterlijkheden vielen in het niet naast
hetgeen in zijn oogen lag.
,,Nou Luit, U hebt het ook te
pakken
„Ja, gisteren opgeloopen
„Warm van het tirailleeren en
toen in de koude wind naar den
majoor staan luisteren
,Als ik U raden mag, steek dan
altijd een doosje Wybertjes in Uw
zak. Die voorkomen kouvatten."
Dag- o/ nachtoefeningen
Wybert-tabletten houden U fit.
Alleen in origineele blauwe
tloozen a 25, 35 en 60 cent.
