ROMANTISCHE FIGUREN
UIT HET LEVEN VAN
BUFFALO BILL
'h
itmaal waren
het geen goe
deren, die Bill
te vervoeren
had, doch pas
sagiers. De firma Rus-
sel, Majors and Wad-
lel had een dienst
geopend van St. Joseph
naar Salt Lake City,
de Mormonenstad, en
vandaar naar San
Francisco. Het was een enorm traject, maar er waren
goed ingerichte pleisterplaatsen gebouwd. De dili
gence, die op dit traject moest rijden, was speciaal
voor dit doel vervaardigd. Zij kon bespannen worden
met zes, acht en tien paarden, al naar den toestand
van de wegen. Een koetsier en een agent van de
onderneming vormden het personeel, dat voor het
Ook blanke» trachtten een-
za me reizigers uitte schudden.
....schoot hij met een revolver in de andere hand o
Indiaan in het zand tui
verloop van de reis verantwoordelijk was.
Beiden waren gewapend, want niet alleen
Indianen maakten het gebied, waardoor
men reed, onveilig, ook blanken,die teleur
gesteld van do goudvelden terugkwamen,
waar zij hun laatste geld hadden opge
maakt zonder iets te vinden, trachtten
hun droevig bestaan te rekken door een
zame reizigers of, als zij kans zagen in
vereeniging op te treden, zelfs postwagens
te plunderen.
De reizigers, die gebruik maakten van
de diligence, waren gewoonlijk rijke lieden,
aangezien de tarieven zeer hoog waren en
dikwijls werden op deze wijze ook groote
bedragen van de eene plaats naar de
andere getransporteerd, omdat er geen ander communicatie
middel bestond.
Een maand lang reed Bill geregeld de vastgestelde route
zonder dat er iets bij
zonders gebeurde,maar
toen het weer slechter
begon te worden, kon
inen elk oogenblik een
aanval verwachten. Op
een neveligen Novem-
berochtend, bij den
overgang van een ri
viertje, werd het voer
tuig plotseling met
pijlen beschoten. Langs
het water stond een
groot aantal wilgen en
achter eiken wilg stond
'n Indiaan verscholen.
Ongelukkigerwijze be
hoorden zij tot een
stam. dien Bill niet
kende. Er zat dus
niets anders op dan te
vechten. Zijn kame
raad, luitenant Pau-
wers, de agent van de
onderneming, was bij
het eerste salvo al ge
wond, de reizigers
slaakten alleen maar
verschrikte kreten en
Bill was dus geheel
aan zijn lot overge
laten. Terwijl hij de
Indianen met zijn
revolver op 'n afstand
liield, slaagde hij er
in, de diligence uit
de bedding van het
riviertje te krijgen,
maar hij bemerkte
weldra, dat zij niet
van plan waren hun
voornemen op te geven
want nauwelijks had
hij de zweep over de
paarden gelegd, of hij
zag, dat de Roodhui
den eveneens hun paar
den te voorschijn ge
haald hadden om hem
te volgen en zoo moge
lijk te omsingelen.
Heelemaal vooraan
reedeen zwaarge-
spierde kerel, waar
schijnlijk het opper
hoofd, naar z'n hoofd
tooi te oordeelen en
....twee nogal ongunstig uitziende individuen....
Bill zag wel in, dat hij alleen maar kans
had om te ontsnappen, als hij dien man
onschadelijk kon maken. Terwijl hij met
zijn eene hand de paarden bestuurde, schoot
hij met de andere over het dak van de
diligence en zag, juist op het oogenblik,
dat hij opnieuw zou moeten laden, den
Indiaan in het zand tuimelen. De overige
aanvallers waren zoo ontsteld over het
verlies van hun aanvoerder, dat zij de
achtervolging opgaven.
Dit was de eenige aanval, die de Rood
huiden op de diligence van de firma Russel
Majors and Waddel durfden ondernemen,
maar de blanke bandieten hielden er
andere methoden op na. Dit ondervond
Bill, toen hij eens een groot bedrag aan
geld had te vervoeren. Zoodra hij het in
ontvangst genomen had nam hij de voor
zorg eens in den wagen te kijken en be
merkte, dat twee, nogal ongunstig uit
ziende individuen heel veel moeite deden
om te laten blijken, dat ze elkaar heelemaal
niet kenden. Hij droeg nu zorg, dat de
beide mannen
tegenover el
kaar kwamen
te zitten onder
voorwendsel,
dat dit beter
was voor het
evenwicht van
den wagen. Hij
vertrok op
den gewonen
ile diligence en zag den
Het duurde niet langof dé beide mannen
lagen gebonden in hei gras.
