i f i Bolhoedjes op het ijs - Wintervermaak dertig jaar geleden j 31 Met zijn vijven op een rijtje. Het schijnt ook te gaan met wijde rokken, hoewel dit vroolijke groepje toch wel erg zal moeten oppassen, dat één in haar enthousiasme niet te ver uitslaat. Moeten wij eigenlijk geen eerbied hebben voor de oudere generatie, die zich in het begin van deze eeuw in vol ornaat met bolhoed, hoogen boord en lange, broek op het ijs waagde in liet, vaste voornemen niet te vallen f En dat in gezelschap van dames, die er in hun kleeding al even gecompliceerd uit- zagen! En toch, als wij deze foto's bekijken, moe ten we even glimlachen of we willen of niet. Deze heeren met vervaarlijke snorren, deze dames met volumineuze rokken en pof mouwen, verschillen toch wel in vele opzichten van de practiseh gekleede man nen en vrouwen van tegenwoordig, die als snelle kleurvlekken over de breede ijsvlakten schieten, alsof ze er thuis hooren. Maar ondanks alle verschil is er toch ook veel overeenkomstde pret is dezelfde, de blozende v.angen, de forsehe streek, de niet te stillen honger na het ijsfestijn, de diepe slaap, de intense voldoening jebeenen weer eens flink te hebben losge maakt, (al zijn ze den volgenden dag dan ook stijf), J)e dames hebben zich, voor zoover het ging. op het ijs ..gekleed"ze hebben althans een eenvoudige muts opgezet, maar de heeren bleven „correct". het plezier gehad te hebben los van de aarde op dunne ijzers rond te zwieren, je lichaam niet meer te voelen als een dood gewicht, dat je mee moet sleepen, maar als een levenden motor, waar je beter op kunt vertrouwen dan op de vernuftigste machine, kortom schaatsen rijder te zijn! Dat voelden onze ooms en tantes in hun merkwaardige kleedij evenzoo als wij, daarvoor be hoeven we slechts naar hun innig tevreden gezichten te kijken. Een ijsbaan het jaar 1907. Het Vondelpark ziet er op het oogenblik anders uit., maar de sehaatsen- rijdersgeest is gebleven. Het kunstrijderspaar moet wel erg zeker van zijn zaak zijn om zich zoo op het ijs te wagen maar wat het merkwaardigste is: hel doet in gratie niet voor een modern kunstrijderspaar onder.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 31