Een fantastisch schouwspel levert het op,
als in het nachtelijk duister de zware
mitrailleur begint „vuur te spuwen".
Een ongeloofélijk aantal patronen wordt
per minuut op het doelwit afgevuurd.
Elk der patronen van deze lichtspoor
munitie geeft licht. Wanneer dus een
groot aantal achter elkaar wordt afgevuurd,
ziet men een felle, lichtende streep de
duisternis inschieten. .A Is een brandspuit
richt de schutter dezen dood en verderf
brengenden straal op het doelwit, meestal
vliegtuigen.
De zware dubbelloops-mitrailleur kan
zeer snel manoeuvreeren. Door ds elevatie
snel te veranderen (den loop van een hoog
naar een lager punt te richten) kregen wij
dit resultaat: een waaiervormige spreiding
va/n vurige stralen.
bijwonen. De wind is echter oost, en dus worden alle
drijvende mijnen van de kust af en zee in gedreven.
Zoolang dus deze wind aanhoudt, zullen da miinen-
demonteurs en de mannen van 't torpedo-atelier hun
tijd kunnen besteden om hun schaatsen te slijpen.
„Maar goed, commandant, stel het geval.
„Wanneer wij een mijn zouden vegen, of een drij
vende mijn in zicht zouden krijgen, wordt er een
schip van de divisie aangewezen, om de mijn te des-
acfiveeren, ofwel tijdelijk onschadelijk te maken.
Dit gebeurt door middel van de aan boord van de
boeienscliepen aanwezige mitrailleurs, die u op
het achterschip hebt gezien, en die x schoten per
minuut kunnen lossen.
De lt. ter zee van der Plas, de commandant van
de no. 3, zou dan nu niet aan bod komen, want die
heeft het buitenkansje gehad, onlangs een mijn
een eind buiten - de haven met geweerschoten te
laten zinken. En dat is de eenige manier, waarop
mijnen onschadelijk kunnen worden gemaakt, name
lijk door den mijnbol lek te schieten, daardoor het
drijfvermogen te verminderen, waardoor de mijn,
met haar gevaarlijken inhoud, zinkt.
Wij zijn ons er ten volle van bewust, dat dit geen
afdoende methode is, want het onaangename van
mijnen is, en dat zult u uit de nadagen van den
vorigen wereldoorlog zelf ook nog wel weten: mijnen,
die gezonken zijn, kunnen na jaren nog haar dood
en verderf brengenden „plicht" doen. De springstof
schijnt namelijk niet in het minst te worden aange
tast door het zeewater, en blijft actief. Wanneer
dus een visscher zulk een gezonken mijn in zijn
net op zou halen, dan is de allergrootste voor
zichtigheid geboden."
„Ik hoorde den mitrailleurschutter zooeven,
tijdens de mitrailleur-oefeningen, spreken van „licht
spoormunitie". Kimt u onzen lezers daarover ook
iets vertellen?"
„Zooals u opgemerkt hebt, vaart hier steeds een
bewakingsvaartuig rond, dat mede tot taak heeft,
er voor te zorgen, dat niet ongestraft ons territoriaal
gebied wordt geschonden. Deze vaartuigen zijn
natuurlijk ook 's nachts op post. Wanneer nu een
vliegtuig wordt gehoord boven verboden gebied,
of het wil een landing maken 's nachts, dan kunnen
wij door middel van deze lichtspoormunitie zien of
het stuk goed is gericht, om trefzekerheid te garan
deeren. Dit noemt men schieten volgens de brand-
spyitmethode. Men kan dezen vnrigcn straal als het
ware naar het doel volgen. Als het u interesseert, om
een dergelijke nachtelijke oefening eens mede te
maken, dan zal ik u gaarne in de gelegenheid stellen,
om dit eens in de practijk met eigen oogen te aan
schouwen."
Begrijpelijkerwijs is onze nieuwsgierigheid der
mate geprikkeld, dat wij deze gulle uitnoodiging
gaarne aangenomen hebben
Ofschoon de zware mist ons eenige malen ver
geefs deed uitvaren (het was lang niet vei.ig om
dan met scherp te gaan schieten) zijn wij er
uiteindelijk toch in geslaagd dit wondeilijke schouw
spel op de plaat vast te leggen.
Hiernevens ziet u het resultaat: een paar zeer
suggestieve opnamen van deze „lichtsporen", v. EI J.
„Ay-av!"
Zoodra namelijk het divisieschip een
bepaald commando hijscht, wordt on
middellijk, door de overige schepen varr
de divisie, dit sein herhaald, m.a.w.
zij hijschen hetzelfde sein. De seiner
controleert nu, of overal contrasein van
de seinra waait, en rapporteert dan:
Contrasein overal. Hierna volgt het commando:
Neerhalen. De seiner herhaalt: neerhalen, en
hij voegt de daad bjj het woord.
Zoodra het sein op het divisieschip is binnenge
haald, is dit het teeken, voor allen, dat het com
mando nu moet worden uitgevoerd.
Er moet in een hoek van 90 gr. worden gewend,
dus:
„Stuurboord aan boord je roer
De roerganger herhaalt het commando, en legt
het roer aan boord. En ziedaar, wederom, als door
één reuzenhand bewogen, zwenken de schepen alle
tegelijkertijd, maken een groote bocht, en komen nu
in frontformatie te liggen, zoodat zij gelijk naar de
kust kunnen opstoomen, eventueel om voor anker
te gaan.
Dan is het echter weer, na een ander sein:
„Langzaam draaien naar je ouden koers!"
Wij zijn nog niet klaar met de oefeningen. In
middels vinden wij gelegenheid den commandant
eenige vragen te stellen, welke ons reeds
lang op de tong branden:
„Commandant, het is natuurlijk een
gunstig teeken, voor onze koopvaardij-
scheepvaart en voor de visscherij, dat
wij tot nu toe geen enkele mijn zijn
tegengekomen. Maar wat doet u nu,
ingeval dit wel zoo ware?"
„Ik kan u daarop categorisch ant
woorden, dat wij zeer weinig mijnen
hier tegenkomen. Ten eerste is hier
van vreemde versperringen natuurlijk
geen sprake, binnen de driemijlszone,
en ten tweede is op het oogenblik de
wind voor u wel erg onguns-ig!"
Wij begrijpen ten volle de lichte
ironie in deze laatste opmerking, want
de commandant weet maar al te goed,
dat wij graag het in den grond schieten
van een drijvende mijn zouden willen
Hier ziet men nu eens duidelijk, welk een enorme
voorraad springstof een mijn bevat. Het „vat" naast
de mijn is de nog intact zijnde springlading van
deze mijn. Op den voorgrond het deksel. Links en
bovenop ziet men duidelijk de gaten, waaraan de voel
horens hebben gezeten, die de demonleurs er voor
zichtig hebben afgeschroefd.
