HET GEBOD
zijns vaders....
Het nieuwste boek
van de
Kennemer Serie
BRIGITTE DAMARA
22
Romantiek is 'n eerste vereischte bij n goeden
roman en romantiek vinden wij in t nieuwste
boek van onze Kennemer Serie, dat verschijnt
onder den titel1
ROMAN VAN 'N ZANGERES
door FRIEDRICH EISENLOHR
Twee mannen maken Brigitte 't hof; den een
verlaat zij, misschien voor korten tijd, misschien
voor altijd, dat weet ze zelf niet. Zijn levens
wijze, zijn milieu, zijn opvattingen zijn gelijk
aan de hare, doch hij vertegenwoordigt voor
haar al te zeer de groote wereld, 't klatergoud
van het succes, dat zij maar al te goed kent.
Juist als zij naar iets anders verlangt, naar het
stille, zuivere geluk, ver van de wereld, waarin
zij tot nu toe leefde, maakt zij kennis met een
eerlijken, rondborstigen zeeman, die haar in
zeer moeilijke omstandigheden bijstaat. Is dank
baarheid of liefde, haar hart of haar verstand
oorzaak, dat zij zich tot Rodecker, machinist
van 't vrachtschip, waarop zij van Zuid-Amerika
naar Europa vaart, aangetrokken voelt? Maar
was het liefde, die haar er toe bracht den
petroleummagnaat Paterson Morris naar Zuid-
Amerika te volgen Veel van hetgeen zij daar
zag en meemaakte bracht haar de overtuiging
bij, dat zij niet geboren was voor een avon
tuurlijk leven als het zijne. Zij twijfelt niet aan
de oprechtheid van de beide mannen, ieder
op zichzelf eerlijk in hun liefde, doch zij twij
felt aan zichzelf. Wie van beiden zal haar ten
slotte veroveren
In een spannenden roman, die op twee vaste
landen en voor 'n groot deel op den oceaan
tusschen deze vastelanden speelt, waarin een
revolutie en een verdwenen koffer een groote
rol spelen, kortom in een spannenden liefdes
roman wordt dit bijzondere conflict op prach
tige wijze tot oplossing gebracht.
Dit uitstekende verhaal, waarin de fris-
sche wind en de zilte lucht van de zee
te proeven zijn, doch waarin men tevens
het tropisch klimaat van Zuid-Amerika
leert kennen, is zoo juist verschenen als
no. 23 in de Kennemer Serie en als pre
mie voor onze abonné's stellen wij het
beschikbaar tegen de geringe vergoeding
van 30 cent voor een ingenaaid en 1
gulden voor een gebonden exemplaar.
Bestellingen kunt u opgeven aan ons hoofdkantoor te
Haarlem, Nassaulaan 51. Franco toezending per post
geschiedt na ontvangst van 40 cent voor het inge
naaide off 1.15 voor een gebonden boek in prach-
tigen linnen band. Dit bedrag kunt u toezenden per
postwissel, of storten op postrekening 142700 van
Panorama te Haarlem.
DOOR WILLEM VAN WAES BERGH E
KORTE INHOUI) VAN HET VOORGAAND E:
Alexander, zoon van baron Willem van Heugden en student te Parijs krijgt van
zijn vader een brief in ultimatum vorm, om dadelijk naar Holland terug te komen.
Bij zijn thuiskomst wordt hij voor een dubbele taak gesteld: werken en trouwen
binnen den kortst mogelijken tijd met Charlotte Bunschoten, dochter van den vriend
zijns vaders. Hij stemt noodgedwongen toe en de plechtigheid wordt voltrokken in
het kleine kerkje te Heusden. maar na de ceremonie neemt Alexander van Heusden
hals over kop de vlucht. Dank zij baron Haussmann, onderkeizer van Parijs, slaagt
Alexander er in, financieel onafhankelijk te worden. Zijn ambitie is voldaan en toch
voelt hij zich op 28 jarigen leeftijd een eenzaam man. In Nederland hebben zich
ook een paar gebeurtenissen voorgedaandie voor Charlotte Bunschoten veel
beteekenis hebben. Haar malers zijn gestorren en de jonge vrouw voelt zich ver-
latener dan ooit. Op dit. moment wordt Alexander tijdelijk overgeplaatst naar Den
Haag. Ook Charlotte, zijn jonge vrouw, is in Den Haag gaan wonenwaar de oude
Van Heusden voor een faillissement komt te staan en slechts door tusschenkomst
van zijn schoondochter van den ondergang wordt gered.
Weibehouden kwam Mina in Doe-
tinchem aan en stapte regel
recht naar notaris Boerhout om
den brief met de vele gewichtige zegels
te overhandigen.
Notaris Boerhont nam den verzegelden
brief ernstig en deftig in ontvangst en
prees Mina om haar flinkheid. „Dat is
een heel belangrijke boodschap, meisje,"
verklaarde hij. ,.Je bent een zwijgzame
jongejuffer. Tja, je brengt me daar een
belangiijk geheim; 't is maar goed, dat
je niet op de hoogte bent."
Mina luisterde blozend. Ze vond het
prettig, door den notaris geprezen te
worden. Wat gek, bedacht, ze, hoe weet
hij nu, dat er geheimen in dien brief
staan? Hij heeft de
2ege]s n0g „jet eens
ACHTSTE verbroken. Nee, no-
VERVOLG tarisje. je bent nog
lang niet slim ge-
noeg: je kunt even
min door die zegels heen kijken als
dwars door mijn hoofd.
Aldus dacht Mina.
Want zij wist al lang, wat er in den
brief stond. Ze wist het al op het
moment, dat juffrouw Botte haar den
brief overhandigde.
Binnen achtenveertig uur was ook
de heer Hendrik Carseboom te Parijs
op de hoogte. Hendrik liep veertien
dagen als een radelooze rond. Tot hij
op zekeren ochtend 'n gesprek opving
tusschen baron Haussmann en jonker
Alexander. Toen was de radeloosheid,
veroorzaakt door Mina's brief, ver
dwenen. Want nog op den avond van
denzelfden dag zei de jonker; „Hendrik,
pak de koffers: we gaan een poosje
naar Holland."
VI.
Madame Christine de Nécamp beklom
hijgend van inspanning en corpulentie
de trap naar de eerste verdieping van
„Belvédère".
Dat het deftige pension aan de Haag-
sche Mauritskade „Belvédère" gelieeten
werd, was in zeker opzicht nog ver
antwoord. Een hotel of pension heeft
nu eenmaal een naam noodig die aan
reizen, vreemde landen of andere onge
wone dingen doet denken.
Maar waarom liet zich de eigenares
„Christine de Nécamp" noemen? Was
„Sientje Dennekamp" zooals op haar
geboortebriefje stond, niet goed genoeg?
Sientje? Is dat geen prachtnaam? Het
doet je denken aan zoo'n pront jong
deerntje, met koontjes als de blaren
van een roos, met wangkuiltjes en
lachende blauwe oogen!
Misschien was het juist daar, dat
de schoen wrong. Sientje Dennekamp
pardon madame de Nécamp was
geen pront deerntje meer en evenmin
jong; ze was een respectabele matrone
van goed in de vijftig en de zeer oneer
biedige spekslagersknecht schatte haar
op honderdtwintig kilo.
Madame de Nécamp beklom dus
de trap naar de eerste verdieping van
het door haar krachtdadig bestuurde
pension. Het dienstmeisje had haar zoo
even verteld, dat er een lieer was om
kamers te hureneen heer, die er zeer
goed uitzag en dus verdiende, onmiddel
lijk naar den salon op de eerste ver
dieping te worden gebracht. Madame de
Nécamp bleef op het portaal even staan
om uit te blazen, nam haar faee-a-main,
die aan een gouden ketting bengelde,
in de linkerhand en trad binnen.
„Madame de Nécamp," stelde ze zich
voor en legde den klemtoon op de laat
ste lettergreep.
„Aangenaam," zei de bezoeker, een
buiging makend. „Ik zou graag een
paar kamers willen huren. Uw pension
werd mij aanbevolen door een kennis.
Maar, madame, wat ik u verzoeken mag,
gaat u toch zitten!" Hij schoof een stoel
naar haar toe. ,,'t Is veel te warm om te
blijven staan!"
Ze keek hem dankbaar aan. Het ge
beurde niet vaak, dat een pensiongast
in spe haar in haar eigen huis een stoel
aanbood. Je merkte dadelijk; dat was
een heer van distinctie.
Ze mat hem van het hoofd tot de
voeten. OnberispelijkKeurig! Een mo
dieus pak van de allerbeste kwaliteit;
van zulke dingen had zij, met een twin
tigjarige ervaring als pensionmoeder,
terdege verstand. Een paar smalle
souspieds hielden de pijpen van een grijs
lakensche pantalon strak gespannen op
de als spiegels glimmende schoenen. Op
den hoogen boord prijkte een smal, dof
glanzend strikje, dat als het ware de
bekroning vormde van Cen fijn batisten
hemd. Een man, waarin je vertrouwen
kon hebben. Madame de Nécamp, die
met één oogopslag de menschen op de
juiste waarde wist te schatten, knikte
voldaan.
„Uitstekend, mijnheer. Wenscht u
een zit-slaapkamer of.
„Pardon, madame," viel de bezoeker
haar beleefd in de rede, „over het aantal
kamers spreken we straks. De voor
naamste vraag is: hebt u wat vrij op
de eerste verdieping?"
„Natuurlijk, mijnheer. Aan het einde
der gang heb ik een snite van drie
kamers.
