Stan Laurel en Oliver Hardy in
Hei Vreemdelingenlegioen
Sluii Laurel, wiens ruzie met ee>i regisseur oorzaalr werd. dat het Oliver Hardy, die in Harry
wereldberoemde koppel werd geseheiden. Hen andere regisseur en Langdon een anderen part
een andere maatschappij hieven ten slotte het beletsel op om ze ner vond, over wien hij echter
weer tot elkaar te brengen niet bijzonder enthousias t was.
i Het vreemdelingenlegioen is altijd een dankbaar object geweest voor de j
Amerikaansche film, al werd het in 't algemeen ook op een meer serieuze
wijze behandeld dan in deze uiterst luchtige comedie.
Man en Olli op hun Europeesehe
trip nemen het er eens royaal van.
Zij bestellen voor de tweede maal
één glas kwast met twee rietjes.
raking. Ten slotte komen ze op een
eigenaardige manier in een vlieg
tuig terecht en hoewel zij niet in
staat zijn 0111 te vliegen, brengt
een verkeerde manoeuvre het toe
stel in beweging en vliegen ze
weldra in duizend en een capriolen
boven de wolken. l)ie vliegtocht
lieeft een zeer ongezellig einde,
waarbij men den dikke het tijdelijke
met het eeuwige ziet verwisselen.
Aanhangers van Oliver Hardv
zouden we dan ook aanraden
een zakdoek mee te brengen, om
niet verlegen te zijn, wanneer zij
tranen plengen bij het zien ver
scheiden van hun vriend.
Inmiddels worden met deze film
alle geruchten gedementeerd, waar
bij een dezer komieken voor dood
verklaard werd. Ze zijn nog spring
levend en nog even onbeholpen
als altijd.
Stan I.aurej en Oliver Hardy, de twee Ameri
kaansche komieken, zijn door eeli ruzie, welke
een dezer beiden met zijn regisseur had, van
elkaar gescheiden geweest. Hardv zou toen alleen
optreden met een nieuwen partner, dien men voor
hem gezocht had, doch daarmede heeft hij, naar wij
meenen, zegge en schrijve één film gemaakt. De
uitverkorene, die hem daarbij
assisteerde, was Harry Langdon,
doch blijkbaar heeft hij toch geen
genade kunnen vinden in de oogen
van het Amerikaansche publiek,
want na heel wat heen en weer
gepraat zijn Laurel en Hardy toch
weer samengekomen, zij het ook
door een andere maatschappij.
Was voorheen Metro Goldwyn hun
broodheer, of in dit geval „brood-
dame", thans is het de Radio
RKO, die hen in de film „Het
Vreemdelingenlegioen", aan den
volke vertoont. Blijkbaar heeft
deze maatschappij het eens met
hen willen probeeren, zonder al te
diep in de beurs te tasten, want
bijster kostbaar lijkt ons deze film
nu niet bepaald. Het is van den
eersten tot den laatsten meter Lau
rel en Hardv en zelfs in de scènes,
waarin zij eventueel gemist zouden
worden, steken ze toch nog op
liet allerlaatste oogenblik hun neus
om de deur en doen of zeggen iets
geks, waarmee dan ook dat tafe
reel weer zijn steentje voor het
komische geheel heeft bijgedragen.
Het verhaal is bar vreemd in
elkaar geknutseld en volkomen
ingesteld op een publiek dat gauw
en graag lacht. Het tweetal komt
dezen keer bij het vreemdelingen
legioen, alwaar de dikke verliefd wordt
op een dametje, dat reeds een der offi
cieren van het legioen tot echtgenoot
heeft. Zij zijn met die omstandigheid
niet bekend en als het eindelijk tot hen
doordringt, brengt het lot hen toch weer
steeds met datzelfde wezentje in aan-
Xa hun ontvluchting uil de gevangenis, waarin zij na hun terdoodveroordeeUng zijn
opgesloten, komen ze toevallig weer in het vertrek van de jonge vrouw, die van schrik
bewusteloos tegen den grond slaat. Juist als ze het meisje (Jean Parker) hebben o/>ge-
raapl om haar op 'n meer geschikte plaats te leggen, komt haar gemaal binnen en moeten
de heide vrienden weer naar een minder comfortabel oord omzien.
"i
