de
Melde
wilt
posflieslellers
en Biesboscli
«1
Een Pooltocht van vele Hilometevs!
Ben ijsbarrieade wordt
genomen.
J
Een wondermooi plekje
in de witte eenzaamheid.
Een beetje afleiding lange den
een ingevroren xeheepje wordt
route bedraagt ongeveer vijfenveertig kilometer,
in normale omstandigheden al een flinke afstand,
doch in dezen poolwinter bijna niet uitvoerbaar.
En toch trekken dagelijks twee bestellers er op uit,
over het ijs, dwars door de polders, en brengen hun
post op de plaatsen waar ze zijn moet. Barend
Verhoeven en Jan Rolaff heeten ze, eenvoudige
kerels, die zonder mopperen hun zware taak ver
vullen.
Toevallig was het de dag van de groote route,
dus van vijfenveertig kilometer. Om acht uur
's morgens vertrokken we, de bestellers gewapend
met ijshaken om de sterkte van het ijs te onder
zoeken. Er was geen goud in den mond van dezen
morgenstond! De lucht stond somber grijs en op de
Amer werden we begroet door een scherpen noord
ooster, die al dadelijk probeerde of onze ooren en
neus wel vorstvrij waren. Zig-zag ging het naar den
overkant en daar, op den dijk, kregen we de sfeer
van het poollandschap te pakken. Zoo ver het oog
reikte, was alles van '11 smetteloos wit, onderbroken
door rietvelden en hier en daar een huisje. Geen
levend wezen, mensch noch dier, was te bespeuren.
De noord-ooster had dien nacht zijn best gedaan
en het sneeuwkleed recht getrokken over water en
veld, zoodat een decimetersdikke sneeuwlaag alle
gebaande paden had verborgen. Deze moesten dus
opnieuw gezocht worden, wat, vooral op het ijs,
niet meeviel. Immers, onder dat sneeuwkleed kon
best een zwakke plek in het ijs zijn. Hier bewezen
de ijshaken goede diensten. Ze zochten hun weg
door de sneeuw naar het ijs en wij volgden in den
paradepas, knieën optrekken, been strekken, enz.
Een makkelijke manier van loopen is dit nu juist
niet. Merkwaardig was het dat de menschen, wien
wij post brachten, nog verwonderd waren, dat we
er in dit weer op uittrokken om hen te voorzien van
kranten, brieven, ouderdomsrente, enz. Want de
bestellers zijn tevens wandelende postkantoortjes.
Ze verkoopen postzegels, briefkaarten, rentezegels,
betalen ouderdomsrente uit en postwissels, ont
vangen belasting en girostortingen, nemen post mee
Als u eens iets bijzonders mee wilt maken,
dan moet u eens een dagje meegaan met
onze postbestellers in den Biesbosch," schreef
ons de heer v. d. Hoven, postkantoorhouder in»
Drimmelen. Dies togen wij op pad om een repor
tage te maken van dezen buitengewonen dienst.
De Biesbosch omvat een aantal polders, onderling
gescheiden door vaarten en van het vasteland, aan
de zijde van Drimmelen, door de rivier de Amer.
De postdienst van Drimmelen heeft in de polders
zesentwintig bestellingen, 's Zomers wordt de post
vervoerd per motorboot en te voetin den winter
geschiedt dit zooals het uitvalt.
Weer of geen weer, de menschen krijgen hun
kranten en brieven. De lengte van de grootste
