Twee donkere figuurtje» in de wijde, witte wereld.
en postpakketten. De menschen in de polders hebben een
groot respect voor deze bestellers en toonen dit door ze te
laven met heete koffie en thee. Wij hebben nooit geweten,
dat een kop heete koffie zoo lekker kon smaken! De om
geving, waar we door trokken, was wel ongeloofelijk mooi
en van een rust, die niet te beschrijven is. Ondanks al het
wit was er afwisseling genoeg. Hier een smal vaartje, waar
we tusschen de wuivende rietpluimen verder gingen, dan
een ijsbarricade, die genomen moest worden, op
de eene plaats kniehoog door de sneeuw 0111
daarna weer te glijden over spiegelglad ijs. Op
de dijken, klauterend over hekken of afdalend
glijden we weer naar '11 ander water. En steeds
ging de tocht verder.
Toen we eindelijk, na vier uur zwoegen, op 'n
boerderij onze middagboterham aten, waagden
we het te vragen, hoe ver we nu waren. Niet
erg geruststellend klonk het antwooYd: „We zijn
bijna op de helft, maar het zwaarste, gedeelte
komt nog."
De weg terug was zwaar. Automatisch deden
de beenen hun plicht. Ze volgden het spoor der
voorgangers, zooveel mogelijk profiteerende van
de gemaakte voetstappen. Toen we eindelijk,
aan het eind onzer krachten, tegen zes uur de
verlichte deuropening zagen van het postkantoor,
vonden we dit het schoonste gedeelte van den
langen dag. Het gulle onthaal van de familie v. d.
Hoven, en de waardeerende woorden van de be
stellers over ons uithoudingsvermogen waren als
balsem voor onze meer dan pijnlijke onderda
nen.
Het is voor deze bestellers 'n zeer zware dienst,
maar erger wordt het nog, wanneer de dooi in
gaat vallen. Dan is er geen mogelijkheid om over
het ijs te gaan en moet men trachten in 'n bootje,
telkens het ijs stukslaande, de overzijde te berei
ken. Menigmaal wordt hier een nat pak mee ge
haald en men kan gerust zeggen, dat het dan
levensgevaarlijk is. Maar de mensehen in de pol
ders wachten op hun post en ze krijgen deze,
koste wat het kost. Een woord van warme waar
deering voor deze plichtgetrouwe mannen is
hier zeker op zijn plaats. Ze helpen er aan mee
om den goeden naam, dien de Nederlandsche
posterijen overal hebben, hoog te houden.
1 Vel van deze
hekjes moesten we over.
Ren oase in de witte wildernis.
Een bus wordt e/elicht.
Neemt u dit post
pakket eenden eren
mee t
