Duizenden bewoners ran de streek werken aan de uitgebreüle prikkeldraad-
versperringen.
als ook draadlooze telefoon- en radioverbindingen
zorgen voor contact tusschen de stellingen en liet
hoofdkwartier.
Het bouwen van deze westlinie geschiedde in het
grootste geheim. De geheele streek, waar zich de ver
sterkingen bevinden, werd tot militaire zone ver
klaard, waar men slechts met vergunning van den
generalen staf reizen mocht. Slechts zeer betrouw
bare personen mochten in dit gebied verblijven, en
zelfs de bewoners van de streek hadden een speciale
vergunning noodig om zich vrij te mogen bewegen.
Het werk hier is nu geheel gereed, en de laatste hand
wordt op het óogenblik gelegd aan de afwerking.
De ZttiflgrenS Terwijl de westelijke grens
van Roemenië zeer versterkt
is, verlaat men zich wat de grens naar het
zuidende Bulgaarsehe en de Joego-Slavische
grens betreft, hoofdzakelijk op de natuur. Deze
grens is 601.4 km. lang, waarvan 388 km. door den
Donau en 213.4 km. door de z.g. conventioneel©
grens gevormd wordt. Deze laatste is de grens naar
Bulgarije, dat eenerzijds door Turkije, anderzijds
door Joego-Slavië in bedwang wordt gehouden.
Roemenië verwacht dus van deze zijde geen aanval.
Er zijn hier enkele versterkingen aangebracht, maar
voor het overige rekent men op de natuur. Langs
den Donau zijn artillerie stellingen gebouwd, die een
poging van den vijand den Donau over te steken
zeer bemoeilijken, zoo niet onmogelijk maken.
De noordgrens Een interessant probleem
voor de Roemeensdie
legerleiding vormde de vraag omtrent de verster
kingen aan de Russische zijde. Tot aan den oorlog
in September was deze grens 812 km. lang en daar
waar de rivier de Dnjester de grens vormde, heelemaal
niet versterkt. Men zag n.l. dat de Russen aan hun
zijde slechts defensieve en dan nog zeer zwakke
versterkingen 'maak
ten, en omdat Roe
menië zelf geen aan
valsplannen had', leek
het voldoende hier.
slechts lichte hinder
nissen op te werpen en
verder te vertrouwen
op de gesteldheid van
het land. De Dnjester
te overschrijden zou
den Russen niet mee
vallen. In Bessarabië
stonden slechts weinig
troepen. Want. de
goede verstandhou
ding tusschen Roe
menië en Rusland, tot
aan het uitbreken van
den oorlog toe, recht
vaardigde deze hou
ding. Maar de oorlog
bracht verandering.
Polen werd door
Rusland aa nge vallen
en de ongevaarlijke
Roemeensch- Poolsche
grens van 346.6 km.
bestaande uit 159.3
k m .Ceremush -Pruth -
Parca lab-ri viergrens
en 112.4 km. Dnjester-
grens plus nog 74.9
km. politieke grens
werd door de Russen
bezet.
Nu weid de zaak
echter anders, de raad-
Soldaten graven <le tankvallen uit en geven deze den
voorgeschreven vorm
T)e gereedgemaakte vallen worden daarna met
pri I: keidraad overs pa n urn.
selachtige houding van Rusland dwong Roemenië tot liet nemen van ver
dedigingsmaatregelen langs de nu zeer lange Roemeensch-Russische grens.
Dus begon men in aller ijl met den bouw van versterkingen. Het geheele
land werd gemobiliseerd en alles werkte aan de versterkingen in het noorden
en noordoosten, die op I April 1940 gereed moesten zijn. Duizenden goede
renwagens vervoerden cement, ijzer, aarde, en uit alle deelen van het land
kwamen mensehen naar Bessarabië, waar heden honderdduizenden aan het
werk zijn. Het is duidelijk, dat deze grens toch niet zoo stevig zijn kan als
die van het westen. Het moet alles te haastig geschieden, maar toch is
ze sterk genoeg -om het stuk gebied tusschen de Dnjester en Pruth tegen
een inval van een vijand te beschermen. Hier ook bevindt zich het
systeem kanalen, die bij een inval bedekt zullen worden met hoogst
brandbare vloeistoffen: de Carolsgracht, een nieuw en naar men meent
zeer effectief verdedigingssysteem.
Met behulp van zware rupsbandploegen en baggermachines
worden de kanalen gegraven.
