RADION WITTER
„In een gastvrij huis:
Victoria-biscuits!"
13
Daar kunt U altijd mee voor den dag
komen! Het eene Victoria-biscuitje
smaakt al lekkerder dan het andere;
versch, zuiver, bros en knappend.
Zorgt dat U ze altijd in huis heeft.
Java Wafel
Een fijn wafel
tje met heerlijke
crème - vulling.
Btjzonde,r cro-
quant en zeer
licht, dus voor-
deelig
27| ct p. half pd
Brusselsche
Kermis
De eenige echte,
sinds 35 jaar
populair door
smaak en kwa
liteit.
22| ct p. half pd
Jongetje
Een eenvoudig, lekker
biscuitje, waar U gul
van kunt uitdeelen.
17| cent p. half pond
,,Kon ik mijn wasgoed ook maar zo
prachtig wit krijgen hoe doe je
dat toch?"
,.lk doe niets bijzonders: Ik ge
bruik alleen Radion."
„Ik dacht altijd, dat Radion een
scherp wasmiddel was."
„Radion scherp?; hoe kom je
er bij! De bijzondere zuurstof-
werking is juist bijzonder zacht
en haalt toch al het vuil uit
het goed. Ook maakt Radion
de zo nadelige chloor geheel
overbodig."
„En omdat het zo zacht is, spaart
Radion nog geld ook. Weet je
wel, dat mijn goed heel lang
meegaat? Ik heb linnengoed, dat
ik al jarenlang met Radion heb
gewassen en het Is nog zo goed
als nieuw."
met kleine ruiten, dat, uitzag: <>p de
lioogeheg rond de tennisbaan. Behoed
zaam keek Blake naar rechts en naar
links, stak snel over en verborg ziek
tegen de heg.
In de verte sloeg de dorpsklok elf uur.
De butler veranderde zijn ongemakke
lijke houding en wreef zijn koude han
den. Plotseling schrok liij op.
In de verte naderde een auto. Het
geluid kwam dichterbij en hield vlak bij
liet huis op. De wagen stond dus stil.
Blake drukte zich dieper in de lieg.
Even later hoorde hij een zacht ge
schuifel: er naderde iemand met be
hoedzame schreden over het grasveld.
Na eenige seconden zag hij een donkere
gestalte in de schaduw van het huis ver
dwijnen.
Blake hield zich muisstil. Hij durfde
nauwelijks adem (e halen. Een oogenblik
vernam hij niets, doch toen klonk hem
een geluid in de ooren, waarvan hij de
oorzaak wel kon raden het gekras van
diamant op glas. Iemand sneed een ruit
uit en Blake begreep, dat het de bedoe
ling was 0111 liet raam aan de binnenzijde
te openen. Hij wachtte, tot de stukken
glas zacht-rinkelend op 't gras vielen.
Hij hoorde het gemorrel aan den gren
del, het zachte geraas, waarmee het
raam werd geopend en meende te zien,
dat er iemand naar binnen klom. Toen
het weer stil was, liep Blake op zijn
teenen terug naar de voordeur.
I)e keukenmeid geloofde, dat het een
uur of elf was, toen ze beneden eenig
gerucht had gehoord. Maar ze dacht, dat
mr. Miles en de kolonel thuiskwamen en
sloeg er verder geen acht op. Bennet, de
jongste knecht, was wat, nauwkeuriger;
hij beweerde, dat hij om tien minuten
voor half twaalf mr. Blake had hooren
roepen. Daarna vernam hij niets meer
en in de veronderstelling, dat hij er niets
mee te maken had, was hij weer in slaap
gevallen.
De politie rapporteerde dat het acht
minuten voor half twaalf was, toen
iemand opbelde en zei, dat er een in
braak was gepleegd. Het was een man
nenstem en ze klonk opgewonden en
onduidelijk.
Tien over half twaalf maakten de
beambten het heele huis wakker en werd
Blake bewusteloos op den vloer gevon
den. met een wond aan het achterhoofd.
Zijn grijzend haar was vochtig van het
bloed. I)e dokter onderzocht hem juist,
toen Miles en de kolonel een paar minu
ten na twaalf terugkeerden. Detective
Muir, een vrij cynisch man, kwam hun
tegemoet.
Met één oogopslag was hun de toe
stand al duidelijk. Het, uitgesneden ven
ster in den salon, het door elkaar gewor
pen meubilair, de opengetrokken laden
en het leege kastje, waarin de kostbare
Holbein-miniatuur-schilderijen hadden
gestaan dit allés wees op inbraak.
Miles was ten einde raad.
„Groote hemel wat zal Millie wel
zeggen?" riep liij uit, terwijl hij hulpe
loos naar de wanorde keek.
De kolonel toonde zich van een meer
practisehen kant en vroeg bijzonder
heden.
Er kon echter nog weinig worden ver
teld. Voordat de politie op de deur
hamerde, had het personeel nog niets
van de inbraak gemerkt. En Wat Blake
betreft, hij was toen al bewusteloos.
Ze vonden hem op den vloer van de
studeerkamer, het hoofd ondersteund
door kussens. De dokter was nog steeds
met hem bezig en deze bleek voor een I
raadsel te staan.
„ik begrijp er niet veel van," sprak
bij hoofdschuddend. „Zoo op het oog
zou ik zeggen, dat de slag niet zoo erg is
aangekomen. Hij behoorde eigenlijk, bij
te komen, maar ik merk er nog niet, veel
van."
De detective knikte, als had hij zoo'n
rapport verwacht.
De kolonel knielde naast, Blake neer,
terwijl Miles bijna wezenloos naar de
bewustelooze figuur staarde. Hij voelde
een hevigen toorn in zich opzwellen.
„Wat bliksem staat u hier nou te
kijken, mr. Muir?" voer hij plotseling
uit tegen den detective. „Ze hebben mijn
schilderijen gestolen ze hebben ge
probeerd mijn butler te vermoorden
Is de politie nog van plan iets te doen
of hoe zit het?"
Muir haalde de schouders op.
„Natuurlijk, mijnheer. We zullen alles
doen wat in ons vermogen ligt, maar ik
moet zeggen, dat u het er toch eigenlijk
zelf op aan hebt gestuurd."
„Wat bliksem bedoel je daarmee?"
vroeg Miles.
„Nou, mijnbeer." de detective wees
naar Blake. „als u iemand in dienst
neemt zooals dezen man, dan móéten er
moeilijkheden komen. 1" doet net of li
zijn geschiedenis niet kent."
„Geschiedenis? Welke geschiedenis?"
vroeg Miles.
Muir's gezicht drukte verwondering
en verontwaardiging uit.
„Mijnheer, u wist toch, dat hij al
eenige veroordeelingen achter den rug
had. Desondanks wilde u hem hebben.
Wij waarschuwden.
„Wat?" viel de kolonel ongeloovig
in de rede. „Blake iemand, die in de
gevangenis heeft gezeten?"
Natuurlijk, m ijnheer
„Daar heb ik nooit een woord over
gehoord dat is dat is verschrik
kelijk." stotterde Miles.
„Maar mevrouw Miles wist het wél,
mijnheer. Ze heeft met den rechter over
hem gesproken. Bovendien heeft ze het
er ook met mij over gehad en liet ik
haar de maandrapporten zien. We
hebben haar van te voren gezegd, wat
er zou gebeuren. Ik probeerde er
mevrouw van te overtuigen, dat je
zulke lui tóch niet kunt verbeteren, maar
ze wilde niet luisteren. We deden ons best
om haar te helpen, maar nogmaals
ik was er van overtuigd, dat liet op
zooiets zou uitdraaien."
Miles wist niet of hij waakte of
droomde. De kolonel glimlachte zwakjes
en draaide de punten van zijn snor op.
„Het lijkt er veel op, dat Millie nü j
eens een groote vergissing heeft begaan, i
Bob," sprak hij. Hierop wendde hij
zich tot den detective en vroeg; „Wat
heeft die man voor een leven achter
zicht"
Muir begon zijn antwoord af te ratelen
als gaf hij voor de rechtbank een ge
tuigen -ver k lari ng.
„In Januari j.l. uit de gevangenis
ontslagen met negen maanden aftrek
op een veroordeeling tot drie jaar.
De dokter keek op.
„Alsjeblieft, heeren Blake is er
zeer ernstig aan toe."
Vervolg op blz. 17
PANORAMA, Geïllustreerd weekblad. Verschijnt Donderdags. Tezamen met een der periodieken
De Stad Amsterdam, Groot Rotterdam, 'sGravenhage in Beeld, Ons Land, Ons Zuiden of Ons Zeeland
f 1.62% per kwartaal of f 0.12% per week. Franco per post f 1.75 per kwartaal bij vooruitbetaling.
Koloniën f7.65 per jaar bij vooruitbetaling. Voor postabonnementen en adreswijzigingen van post
abonnementen gelieve men zich uitsluitend te wenden tot het bureau te Haarlem. Bureau's:
HAARLEM, Nassaulaan 51. Tel. Int. 13866. Giro'nr. 142700. AMSTERDAM. N. Z. Voorburgwal 262,
Telefoon interc. 33170, Giro nr. 97946. ROTTERDAM. Stationsweg 24 Telefoon Interc. 30540. Giro nr.
101981. 's GRAVENHAGK, Stationsweg 95. Tel. Interc. 111666. Giro nr. 43141 UTRECHT, Biltsiraat 142
1 elefoon Interc. 13473, Giro nr. 149397. 'sHERTOGENBOSCH, Stationsweg 27. Telef. Interc. 4286.
Giro nr 129750. MAASTRICHT, Stationsstraat 20, Telef. Interc. 5851. Giro nr. 124690. VLISSINGEN. Bad
huisstraat 5. Tel. 81. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering zijn op aanvraag verkrijgbaar.
maASt
oeJyrudct
q-o^cU«^pst
Ê7'/2CT
Bonne Mère
Lekker en voedzaam
door hoog eigehalte.
Gezond voor kinderen
en heerlijk in pud
dingen en vla's.
15 cent per ons
