ccpteefpi'töwl
f IK BEN NOG WEL KLEIN,
fAAAR IK ZAL WEL GAOW
GROOTeR WOROEN MET
TOMATENSAP.
AW FABER CMTECC
c^/J-eecL
ïcvtaaff
JLJ%J L-iT/tw-w
13
De blanke had inderdaad niet over
dreven. Het paard scheen gewoonweg
door zijn knieën te zakken, nu eens door
de eene dan weer door de andere.
Soms leek het, of het door alle vier te
gelijk ging.
De negers joelden van pret, toen Skee-
ter met zijn voorstel kwam aanzetten.
Ze onderzochten beenen en voeten van
het dier en ten slot te wilden ze met Skee-
ter een weddenschap aangaan, dat hij
niet vooraf zou kunnen zegge; door
welke knie het paard bij een volgenden
stap zou zakken.
Maar toen Little Bit in het zadel zat.
hielden de negers op met lachen. Dat
paard kon loopen als een haas en sprin
gen als een tijger!
„Dat paard is de beste grappenmaker,
dien ik ooit heb gezien," brulde Ccnko
Mukes, „maar ik zet er mijn tien dollar
op. Dat dier kan loopen."
„Maar wie zal er nu verder voor ons
paard zorgen?" wilde Pap Curtain
weten."
„Ik," zei Skeeter. „Ik kan hem vrij
laten rondloopen op die wei van master
John Flournoy, die er trouwens nooit
achter zal komen. Hij kan gerust al de
haver en de rogge van master ,lohn op
vreten, zonder dat die er iets van
merkt."
Twee uur later keerde Skeeter terug
naar Henscratch en overhandigde me
neer Nuhat de som van negentig dollar.
„Ben jij verantwoordelijk voor wat er
verder met 't paard gebeurt?" vroeg
Nuhat.
„Alleen als hij zóóveel vreet, dat hij
stikt," lachte Skeeter. „Ik zorg voor
eten en drinken."
„Jammer," zei Nnhat, „dat je geen
deel kunt nemen aan de rennen; je zou
er een boel geld aan kunnen verdienen."
„Dat komt nog," zei Skeeter. „We
zullen hem eerst goed volproppen en
dan zelf op hem wedden."
„Prop hem niet té vol," zei Nuhat.
„De kracht van dat paard zit 'm in zijn
figuur. AVanneer het er té goed uitziet,
wordt er niet tégen hem gewed."
De blanke kocht nog een pakje siga
retten, dankte voor den verkoop en
verliet de bar.
Toen het al middernacht was gewor
den, had Skeeter nog geen sterveling
gezien. Dat bracht hem haast tot wan
hoop. Zijn bar was vroeger de drukst
bezochte gelegenheid uren*in het rond
en thans kwam er bijna niemand meer
in z'n lokaal, dat als eenige attractie de
vage reputatie bezat van een goed
klinkenden naam.
„De negers vermijden m'n bar als een
pesthuis," lamenteerde Skeeter. „Twee
honderd dollar zouden me in staat stel
len, een bioscoop te koopen. Dat zou de
mensehen nog eens trekken en wat een
massa ijseo's zou ik niet kwijtraken."
Hij rookte de eene sigaret na de an
dere, maakte elke nieuwe tot een ver
lengstuk van het oude peukje. En onder -
tusschen probeerde hij een middel te
bedenken om die paar honderd dollar
op den kop te tikken.
Misschien zit er iets in 't paard,
dacht hij, maar de winst moet al héél
groot zijn, als je ze met z'n tienen moet
deelen.
Den volgenden morgen, toen het tijd
was om het paard te voeren, ging Skeeter
naar het stuk weiland. Hij zag, dat er
een groot gat in de omheining was, waar
door 't paard vermoedelijk een goed
heenkomen gezocht had.
Ik moet dat paard te pakken zien te
krijgen, dacht Skeeter, voordat het
te ver weg is. Het is vast teruggeloopen
naar zyn ouwen baas, maar ik weet niet
welken kant uit.
Twee uur later waren ze met z'n tie
nen op zoek naar 't paard. Een hope-
looze taak trouwens, want het dier kon
Den volgenden dag stond Skeeter zo*
goed als voor een bankroet. Conko hieh
van opscheppen en vertellen en gaf hoog
op van de methode, die hij had gebruikt
om zijn tien dollar weer in handen ti
krijgen. Dat was méér dan voldoemb
voor de overige acht negers om een
zelfde trucje te probeeren.
ATnegar Atts dook al heel vroeg op.
in gezelschap van Conko Mukes.
„Mijn geld terug, Skeeter," brulde hij
„Ik heb er met Conko over gepraat ei
hij was zoo vriendelijk, zijn pistool tot
mijn beschikking te stellen. Duurt het
nog lang, voordat die tien dollar t«
voorschijn komen?"
„Ik heb ze niet, Vinegar," zei Skeetei
zenuwachtig. „Conko kan je vertellen,
dat hij mijn laatsten dollar heeft gekre
gen."
„Praatjes!" brulde Vinegar. „J:
speelt onder één hoedje met dien blanke.
Maar ik wil mijn centen hebben."
„Je moet me tijd geven," smeekte
Skeeter. „Zoo waar als ik hier sta: ik
heb ze niet."
Vinegar keerde zich om en keek
Vervolg op blz. 18 j
in alle mogelijke richtingen verdwenen
zijn en voorgoed. De tien negers zwier
ven rond het stadje en zochten naai
sporen. Maar.nergens konden ze ook
maar eeöige aanduiding vinden, wadr
het dier de wildernis was in getrokken.
Ten slotte ging elk van hen op eigen
houtje zoeken langs verborgen paden,
tusschen stinkende poelen en te midden
van een gewirwar van kruipende plan
ten en gonzende, stekende insecten.
Toen het middag was, waren ze alle
tien wees terug bij het gat in de omhei
ning. De grond was er zacht- en drassig,
maar nergens konden ze het spoor van
paardenhoeven vinden.
Dienzelfden avond, tegen tien uur.
trad Conko Mukes de bar binnen.
„Skeeter," zei hij, „ik kom mijn
centen terughalen. Ik ben van idee ver
anderd en doe niet mee."
„Ik kan je dat geld niet teruggeven,"
zei Skeeter. „De blanke heeft, al het
geld meegenomen en het paard is weg-
geloopen."
„Ik heb niets te maken met blanken,"
zei Conko strijdlustig. „Alleen met jou.
Dat paard kan me gestolen worden. Ik
weet niet eens meer, hoe het er uitziet."
„Ik ook niet-," bekende Skeeter. „Ik
zou liet alleen kunnen herkennen aan
dat hinken."
„Ik koop geen paard, dat er niet is,"
zei Conko koppig. „Ik wil mijn geld
terug!"
„Ik heb je al gezegd," zei Skeeter.
„dat die blanke het geld heeft mee
genomen. Je moet hem maar gaan opzoe
ken. Maar je- kunt beter zoeken naar een
naald in een hooiberg. Je hebt het paard
gezien, maar niet dien blanke."
„Ik zie alleen jou," zei Conko nijdig.
„Ik gaf jou mijn geld en jij hebt het
aangenomen. En jij geeft liet mij terug."
„Maar ik heb het toch niet," jammer
de Skeeter.
„Aroor den dag ermee," brulde Conko
Mukes.
Hij haalde een zwaar pistool onder
zijn linkerarm vandaan en legde het op
het tafeltje, met den loop naar Skeeter.
Skeeter zag bijna wit. Conko stond al
gemeen bekend als een scherpschutter
en Skeeter voelde er niets voor om als
schietschijf te dienen. Hij sprong haastig
naar de kleine safe achter het buffet,
trok het deurtje open en gaf Conko zijn
tien dollar.
„Tot je dienst, Skeeter," spott
Conko. „Dat was op het nippertje, want
ik doe het soms ook voor minder dan
tien dollar!"
III
voor vlug en duidelijk schrift, voor
snel en rechtsgeldig onderteekenen.
voor de statistiek en de organisatie,
voor de boekhouding en de cor
rectie. voor een vlot. loopend dictaat.
en
OnuitwisfM»8»r
