De kenner eischt
Pa was verdiept in
ZOMERPKACHT"
En Jat was heusch
zoo gek nietl
1>p tien aandeelhouders
18
Hij weet dat geen andere Vermouth aan Cinzano
kan tippen.
Cinzano is niet alleen de oudste en meest beroemde
maar bovenal de lekkerste van alle Vermouths.
Een verrukkelijk apéritief, het beste ingredient voor
Uw cocktails en met spuitwater gedronken een
heerlijke verfrissching.
Vraag niet zoo maar een flesch Vermouth, maar
eisch de echte
Roode tii witte Vermouth
Fl. 1. SOp. Literflescb.
VERMOUTH TORINO
DAT SMAAKT NAAR MEER
Bestellingen kunnen ge
schieden: hij Uw agent.
Uw bezorger of den
boekhandeldoor giro-
storting op no. 295631
door toezending van hel
hedrag per postwissel
of in postzegels aan
het nevenstaand adres.
Want er staan 'n paar leuke
pyama's voor HEEREN
in en hij zat juist zijn
keus te bepalen. Overigens
is het hem ook lang
niet onverschillig wat zijn
vrouw straks draagt of de
kinderen. Een reden te'
meer om eens in „Zomer-
pracht" te neuzen.
Een reden voor U ook om
zijn voorbeeld te volgen
De fraaie toiletten, door den Hongaarschen mode
kunstenaar Alexander Federér ontworpen, zullen
ook Uw bewondering opwekken. 363 modellen
zullen U in staat stellen, snel een keus te maken.
Fraaie breipatronen, interessante artikelen en een
REDUCTIEBON voor een knippatroon met 40 tot
50% korting, maken dit boek tot een kostbaar bezit.
Echter kostbaar is het niet, want nog steeds geldt
ondanks verhoogde productiekosten /Tf\
de oude prijsOU CC.
Zoudt U het maar niet meteen bestellen
Knippatronen van alle modellen kunnen direct
uit voorraad geleverd worden a 20, 35 en 50 cent.
PATRONENKANTOOR PANORA
Nassauplein 1 Haarlem
Vervolg vart blz. 13
Oonko aan. De scherpschutter kwam in
actie en duwde zijn dikke vuist onder
het puntje van Skeeter's neus.
„We hebben een heelen dag verknoeid
met het zoeken naar dat paard," zei
Oonko ijzig, „en het was allemaal boter
aan de galg. Nu geef je Vinegar zijn tien
dollar terug. Dan kun je voor mijn part
op zoek gaan naar dien blanke en 't
paard totdat je'r hij neervalt en mijn
aandeel en dat van Vinegar overne
men."
Skeeter probeerde nog wat uitstel te
krijgen, doch toen hij zag dat Conko
zijn wapen weer voor den dag haalde,
zonk de moed hem in de schoenen. Hij
sukkelde naar zijn safe. grabbelde in de
geldlade van het buffetje, scharrelde in
zijn zakken alle muntstukjes hij elkaar,
die hij kon vinden, en kwam ten slotte
toch aan een bedrag van tien dollar.
„Daar," zei hij wanhopig, „dat is mijn
laatste cent Maar vertel het aan nie
mand. Wie nu nog komt, moet genoegen
nemen met mijn hemd."
„Je huid of je geld," spotte Conko,
terwijl hij met Vinegar de har verliet.
Een uur later trad Figger Bush bin
nen, in gezelschap van Shin Bone, en
ze namen Skeeter mee naar een apart
hoekje van het lokaal.
„Skeeter," zeiden ze zoetsappig, „we
komen ons geld terughalen."
„Heb ik niet," zuchtte Skeeter.
Er volgde een stortvloed van argu
menten en bedreigingen. Skeeter pleitte
en smeekte, totdat hij zag, dat de heide
negers handtastelijk gingen worden. En
toen legde hij zich maar neer hij liet
onvermijdelijke.
„Ik bezit geen cent meer," zuchtte hij.
„Nemen jullie maar, wat van jullie ga
ding is."
„Ik hen verliefd op die gramofoon,"
zei Figger prompt. „Ik heb altijd een
zwak gehad voor muziek."
„Neem hem mee," zei Skeeter zwak
jes.
„Daar staat een automaat, waar je
'n penny kunt ingooien," zei Shin Bone,
„en je krijgt er een stuk kauwgum
voor terug."
„Neem mee," zei Skeeter. „Ik hen zoo
arm als een luis."
De heide negers vertrokken, maar het
duurde niet lang of Pap Curtain dook op,
heet de punt van zijn sigaar en klopte
Skeeter vertrouwelijk op den schouder.
„Ik krijg nog tien dollar van je," zei
hij gemoedelijk.
„Weet ik al." zuchtte Skeeter. „Ik
geef toe, dat ik je tien dollar schuldig
ben en ik zal je betalen, zoodra ik geld
heb. Maar waar er geen geld is, verliest
ook de keizer zijn recht."
Pap nam zijn hoed af en legde hem op
een tafeltje.- Hij nam zijn sigaar uit
den mond en legde ze eveneens op het
tafeltje, met het brandend eindje even
over den randToen schopte hij een stoel
naderbij en tikte met zijn hoornigen
vinger op Skeeter's knie.
Pap had een bolrond gezicht en lippen
die onophoudelijk schenen te grijnzen.
Zijn snauwstem vleide, flikflooide, vroeg
en smeekte. Hij argumenteerde, ver
klaarde, gaf eer) overzicht van alle moge
lijke omstandigheden, vatte de heele
zaak kort en bondig samen, maar speelde
het niet klaar, ook maar één cent uit
Skeeter's handen te krijgen. Doodeen
voudig hieromomdat Skeeter geen cent
meer bezat.
Pap kwam ten slotte tot de eenige en
onvermijdelijke conclusie, dat Skeeter
niet van plan was, de tien dollar, die hij
zich onrechtmatig had toegeëigend, te
rug te geven en dat hij dan ook maar de
gevolgen van zoo'n handelwijze moest
dragen.
Pap had hierbij het kookpunt van
woede bereikt en zijn stem geleek nu
op het snappend gejank van een poedel.
En op het eind van zijn betoog schoten
hem de woorden te kort en begon hij te
vloeken en te verwenschen.
„Pap," zei Skeeter, toen het laatste
woordensalvo op hem was afgevuurd,
„ik heb daar nog twee kistjes sigaren
staan. Ze zijn méér waard dan tien dol
lar, maar je kunt ze meenemen. Ga in
vrede."
Pap was nauwelijks da deur uit of
Conko Mukes, die buiten had staan
wachten op den afloop van 't, mond-
gevecht, zwaaide binnen.
„Ik heb aan vier van mijn vrienden mijn
bemiddeling aangeboden," zei hij. „en
ik krijg vier dollar voor mijn moeite."
„Neem, waar je zin in hebt," zei Skee
ter lusteloos. „Jullie hebben me het
vuur aan de schenen gelegd en ik heb er
méér dan genoeg van."
„Tweedehandswaar trekt me niet
aan," spotte Conko. „Je geld of je leven,
Skeeter."
„Je weet, dat ik geen geld meer heb,"
zei Skeeter, „neem iets mee wat je
bevalt."
„Ik zei je, Skeeter," brulde Conko,
„dat ik boter bij de visch wil. Vooruit
met die vier dollar!"
Het was een vernederende dag ge
weest voor Skeeter. Maar nu begon een
nieuwe periode, waarin Skeeter's geest
vermogens op volle kracht begonnen te
werken. De veertig dollar, die hij nu nog
schuldig was, moest hij ergens gaan
leenen. Er zat niets anders op. Voor
iederen blanke zou hij een verschillend
verhaal moeten verzinnen en terwijl hij
daarmee bezig was, pijnigde hij ter
zelfder tijd zijn hersens of 't vervloekte
paard nog wel ooit zou terugkeeren.
Den volgenden morgen trok hij er
weer op uit. Hij had het gekocht en
betaald en daarom wilde hij 't paard ook
hebben. Hij zocht en speurde tever
geefs en toen hij terugkwam, voelde hij
zich meer dood dan levend.
„Die blanke, die je dat paard ver
kocht, heeft, je bedot," vertelde Shin
Bone. „Je zou beter doen, den sheriff in
den arm te nemen."
„Er was toch een gat in de omhei
ning." zei Skeeter. „Dat bewijst, dat het
paard is weggeloopen!"
„Juist dé manier om een paard te
stelen!" klonk het antwoord. „Ik zou
ook een gat in de schutting maken om
het vermoeden te wekken, dat 't paard
gevlucht is."
Skeeter was stomverbaasd. Aan die
mogelijkheid had hij nog nooit, gedacht.
Dat vermoeden broeide in zijn hersens en
hield hem den heelen dag bezig.
„Ik heb medelijden met mezelf,"
treurde hij.
Heeleinaal in den put, lusteloos en
wanhopig, sukkelde hij terug naar de
Henscratch-Bar. En toen hij de deur
opende, stokte zijn adem.
Dick Nuhat zat aan een van de kleine
tafeltjes. Hij was verzonken in diep
gepeins en hij zat roerloos als een stee-
nen leeuw bij den ingang van een oprij
laan.
IV
Skeeter ging aan hetzelfde tafeltje
zitten en opende zijn mond om zich door
'n stortvloed van woorden te bevrijden
van den drukkenden last, die zijn hart
bezwaarde. Nuhat gebruikte echter
Vervolg op blz. 29
