OVOM/ÏLTI
aarglans
iVu meer
dan ooit
13
jaar niet meer gekend: hij had hen aan
gesproken met verkeerde namen en
hun ernstige, hoffelijke vragen gesteld
over de gezondheid van eehtgenooten
of kinderen, die tot andere takken van
de familie behoorden. En nu was hij
heelemaal buiten kennis.
Juffrouw Chester, de verpleegster,
die al hij hem was van „zijn laatste
beroerte" af, zooals mevrouw Bain het
gewichtig noemde, was volkomen be
kwaam om voor hem te zorgen en op
hem te passen. Zij had beloofd, hen te
roepen, als zij met zooveel tact drukte
zij zich uit eenig verschijnsel waar
nam.
De dochters en de schoonzoon van
den Ouden Heer zaten dus in de warme
huiskamer te wachten, en cider te
drinken, en met zachte, beleefde woor
den te praten.
Mevrouw Bain huilde een beetje, tus-
schen het gesprek door. Ze had altijd
makkelijk en dikwijls gehuild. Toch deed
ze het, ondanks jarenlange practijk,
niet erg best. Haar oogleden werden
rood en plakkerig, en ze had niet weinig
last van haar neus, zoodat ze bijna
voortdurend moest snuiven.
Ook mevrouw Whittaker zat met een
zakdoek, maar zij hield dien blijkbaar
in reserve. Zij had, ter eere der bijzon
dere gelegenheid, haar zwarte crêpe de
cliientje aan, en liaar lazuursteenen
broche, haar platina armband en haar
topazen en amethisten ringen had ze
thuis in de la van haar bureautje laten
liggen, m.aar haar lorgnet met gouden
kettinkje had ze meegenomen, want
misschien moest er iets gelezen worden.
Mevrouw Bain was gekleed in een
kreukelige witte blouse en den ouden
blauwen rok, dien ze alleen nog gebruik
te voor 't huiswerk. Ze had geen tijd ge
had om zich te verkleeden, nadat zij het
vonnis van den dokter telefonisch aan
haar zuster had overgebracht, maar ze
had bovendien getwijfeld, of 't wel góéd
zou zijn, dat ze zich verkleedde.
Nu zat mevrouw Bain naar het uit
voerig gekrulde, onberispelijke bruine
kapsel van haar zuster te kijken, en
nerveus ging ze met haar hand langs
haar eigen piekerige haar, grijs boven 't
voorhoofd, met bijna kalkwitte lokken
in 't wrongetje in haar nek. Haar oog
leden werden weer nat en kleverig, dus
hing ze haar lorgnet aan liaar eenen wijs
vinger en gebruikte den doorweekten
zakdoek. Welbeschouwd, hielp zij zich
zelf en den anderen onthouden, was 't
haar vader.
O maar, 't was eigenlijk heusch maar
het beste zoo, had mevrouw Whittaker
betoogd met haar zachte, geduldige
stem.
„Je zoudt toch niet aan kunnen zien,
dat vader zoo voorttobdef" redeneerde
ze. Meneer Bain bauwde haar na, alsof
hem een licht was opgegaan. Toen zag
mevrouw Bain geen kans. hun tegen te
spreken. Nee, ze zou niet graag willen,
dat de Oude Heer zoo voorttobde.
Vijf jaar tevoren was mevrouw Whit
taker tot het inzicht gekomen, dat do
Oude Heer te oud werd, 0111 alleen te
wonen, met niemand dan de oude Annie
0111 voor hem te koken en hem op te pas
sen. 't Hoefde nog maar een kort poosje
te duren, en 't zou „niet in orde geleken"
hebben, dat hij alleen leefde, terwijl hij
toc.li kinderen had om voor hem te zor
gen. Mevrouw Whittaker maakte altijd
een einde aan een toestand vóór hij zoo
ver kwam, dat 't „niet in orde leek".
Dus was hij bij de Bains komen in
wonen.
Een gedeelte van zijn boedel had hij
verkocht; voor een paar dingen, zijn
zilver bijvoorbeeld, en zijn staand hor
loge, en 't Perzische kleed, dat hij op
de tentoonstelling had gekocht, had
mevrouw Whittaker een plaatsje in
haar eigen huis gevonden: en de rest
had hij meegenomen naar de Bains.
Mevrouw Whittaker had een veel
grooter huis dan haar zuster, en zij had
drie dienstboden en geen kinderen.
Maar, zoo vertelde ze haar vriendinnen,
ze had maar gezwegen en den Ouden
Heer naar Allie en Lewis laten gaan.
„Eerlijk gezegd," legde ze uit, en ze
liet haar stem dalen tot de ingehouden-
heid, die voor minder prettige onder
werpen pleegt te dienen, „Allie en Lewis
zijnenfin, ze hebben 't niet zoo
breed."
Hieruit maakte men op, dat 't een heel
voordeel voor de Bains was, dat de
Oude Heer bij hen kwam inwonen. Niet
dat hij kostgeld betaalde 't zou niet
te pas komen, je vader te laten betalen
voor zijn kost en inwoning, alsof hij een
vreemde was. Maar hij lion toch heel
wat voor ze doen, liet mevrouw Wliit-
taker doorstraleneen en ander koopen
dat ze broodnoodig hadden, en den boel
op gang houden en zoo.
En inderdaad, de Oude Heer dróég
iets bij tot de huisinrichting van de
Bains. Hij bracht een electrisch kachel
tje mee en een electrischen waaier,
nieuwe gordijnen, tochtschermen en
schemerlampen, allemaal voor zijn slaap
kamer; en van 't logeerkamertje, dat er
aan grensde, liet hij een keurig bad
kamertje maken voor eigen gebruik.
Hij liep dagenlang de winkels af, tot
hij een koffiekop had gevonden, die
groot genoeg was naar zijn zin: hij kocht
eenige aschbakken, en een dozijn extra
groot© badhanddoeken, waar mevrouw
Bain zijn initialen op merkte. En iedere
Kerstmis, en als zij jarig was, kreeg
mevrouw Bain een nieuw, blinkend
goudstuk van tien dollar van hem. Na
tuurlijk gaf hij mevrouw Whittaker ook
goudstukken, bij dezelfde gepaste ge
legenheden. De Oude Heer ging er altijd
prat op, dat hij zoo rechtvaardig was.
Hij was er geen man naar, zei hij vaak,
om aan lievelingetjes te doen.
Mevrouw Whittaker betoonde haar
vader groote toewijding in de jaren,
dat hij achteruitging. Zij kwam hem
meermalen per maand bezoeken, en
bracht dan vla. of potjes hyacinten mee.
Ze stuurde hein soms haar auto, met den
chauffeur, dan kon hij eens op zijn ge
mak de stad door rijden en dan kon
mevrouw Bain eens weg uit haar keuken
en hem vergezellen. Als mevrouw Whit
taker met haar man op reis was, vergat
ze bijna nooit, haar vader prentbrief
kaarten te sturen van verschillende
bezienswaardigheden.
De Oude Heer waardeerde haar gene
genheid en was er trotsch op. Hij genoot,
als iemand zei, dat ze op hem leek.
„Die Hettie," zei hij vaak tegen
mevrouw Bain, „is een juweel van.een
vrouw een juweel van een vrouw."
Zoodra mevrouw Whittaker gehoord
had, dat de Oude Heer op sterven lag,
was ze aanstonds gekomen ze had
zich alleen den tijd gegund om een
andere japon aan te trekken en te dinee-
ren. Haar man was met een paar vrien
den naar buiten, uit vissollen. Zij ver
telde haar zuster en zwager, dat 't geen
doel liad. hein lastig te vallen hij kon
tóch onmogelijk terug zijn dien avond.
Als er. enfin, als er iets gebeurde,
zou ze hem direct een telegram sturen,
dan kon hij op tijd terug zijn voor de
begrafenis.
't Speet mevrouw Bain, dat hij er niet
was. Ze mocht dien jovialen zwager met
zijn roode gezicht en zijn harde stem
wel.
„Wat jammer, dat Clint er niet bij is,"
zei ze ze had 't al een paar malen ge
zegd. „Hij houdt zoo van cider," voegde
zij er aan toe.
Vervolg op bladz. 18
Deze Patent
Atomiseur bij
eiken flacon.
Deze speciale ato-
nuseur verstuift
Kemt Haarglans
zoo fijndat elk
haar met een uiterst
dunne, gelijkmatige
laag wordt bedekt,
zonder dat Kemt
jmet de handen in
aanraking komt.
Microphotos
leveren het bewijs:
LINKS Vergroot gedeelte
van 'n hoofdhaar vóór 't be
stuiven met Kemt. 't Is ruw
en stug en mist eiken glans.
RECHTS Hetzelfde haar
met Kemt bestoven. Het is
soepel en heeft een traaien,
diepen glans gekregen.
Er zijn 4 tinten Kemt
Blond Voor blond huur
Bruin Voor bruin hour
Donker: Voor donker hour
Zilver Voor yrijs en wil huur
Verkrijgbaar in alle goede zaken.
komt dc Natuur te hulp, geeft
dof haar zijdeaehtigen glans.
He
vervangt de glans-substanties der haarklieren,
die het haar schoonheid en luister geven.
let haar van de meeste dames wordt
dof en levenloos, omdat de eischen, die de
mode aan het haar stelt: Permanent,
heete luchtdroging, kort haar de teere
haarklieren van de substanties berooven,
die aan het haar leven en luister geven.
Uw haar krijgt onmiddellijk een natuur
lijken, zijdeaehtigen glans, zoodra U
het met Kemt Haarglans bestuift.
Kemt bestaat uit dezelfde substanties
als die, welke door de haarklieren aan
het haar glans en schoonheid geven.
Kemt is aangenaam en discreet gepar
fumeerd. Het plakt en vet niet, is ideaal
voor het golfleggen en heeft geen der
nadeelen van brillantine.
Verstuif Kemt Haarglans op Uw haar,
het zal in een minuut de dofheid er
van veranderen in natuurlijken, diepen,
zijdeaehtigen glans.
is het noodig Ovomaltine te
gebruiken. En meer dan ooit
hebben we menschen noodig,
die eiken dag met vreugde en levenslust tegemoet
gaan; menschen, die gezond, fit en vol energie zijn!
Ga eens Ovo gebruiken en U zult zien, hoe gauw dat
Ioome, drukkende gevoel van U afglijdt, dal door
de nerveuze spanning is veroorzaakt. Veerkrachtig
wordt weer Uw tred, rustig Uw slaap en helder Uw
geest. Ovomaltine doet wonderen, al is het geen
wondermiddel.
Laat Ovo U geven,
Gezondheid, nieuw leven
levenskracht
