WAKE B 30^ 35^ 40^ s 45* 50ct r#2 o<o5;aw \&C .^ffosrr 2£fe i^öSr ,<**e Ï25. ALTIJD WELKOM DROSTE BONBONS delclüb LONDONA R U N T TA Waardig bekroond! mm 26 4°°>^ Mve -70C ke .AeC PfR -cOO** cWe ,uASe''-n Yiet <*W* „crO"s e^1 ;»tv pff a^°CVet ONS 00V tec of8 oNS z.e'l°' soOl ass°' eO1 >jaO <wc" !«v««"" Ugg'" ■nf" &nncnr Vervolg van biz. 23 en do bescheiden helling van zijn schou ders, waarmee hij wegsloop, woog op tegen alle onrechtvaardigheid, al het getreiter en de kleingeestige kwaad aardigheid. die ze door hem te lijden I had gehad, en nog zou moeten lijden. Door het groote nieuws in den brief van Lucy en door het geval met Caley I waren Anne's gedachten zoozeer in be slag genomen, dat zij de operatie van Matthew Bowlev. en de rol, die zij daarbij had gespeeld, bijna vergeten was. Maar den Vrijdagmiddag van diezelfde week kwam zuster Gilson van de zaal- telefoon naar Anne toe, en met een stem. of ze haar feliciteerde, zei ze: „F moet op de aparte kamer in B komen. Meneer Bowlev wil kennis met u maken." De zaalzuster was hoe langer hoe vriendelijker geworden tegenover Anne. Zij had al zooveel ellende achter den rug met onervaren verpleegsters, dat 't, haar een opluchting was, nu iemand te heb ben. die voor haar werk stónd en dus haar taak aanmerkelijk verlichtte. ..Kijk maar niet zoo verschrikt," ging zuster Gilson glimlachend voort. ,,'t Kan nooit iets naars zijn." Toch gaf Anne met een zekeren angst aan den oproep gehoor. Matthew Bowley was voor haar niets anders geweest dan een geval op de operatietafel. Zij had geen flauw vermoeden, hoe hij was en hoe hij er uitzag in 't gewone leven. Met een eigenaardig beverig gevoel klopte zij aan zijn deur. Een stem riep „binnen". 1 >e kamer zelf gaf haar al veel om naar te kijken, en met verwondering naar te kijken: hier was in de kale triestheid van dat ziekenhuis een plekje van pronk en weelde, met overal bloemen, en 'n radiotoestel naast het bed, en 'n groote mand aanlokkelijk fruit op tafel. Toch vond Anne den patiënt. Matt Bowley zelf. haar belangstelling nog meer waard. Hij was een vrij kort, forschgebouwd man van omtrent veertig, met een onregelmatig en hoekig, schrander en goedhartig gezicht, dat er uitzag, alsof het heel wat klappen had moeten ver dragen. maar er doorheen was gekomen, en nu de macht en de verzorgdheid bezat, die groote rijkdom kan mee brengen. Bowley gaf Anne een stevigen, vriendschappelijken handdruk. Hij be keek haar onder zijn borstelige wenk brauwen uit, glimlachte langzaam en zei ,,Xu, zuster, ik ga morgen verdwijnen. Maar ik wou niet weg, voor ik uw gezicht gezien had en ik moet zeggen, 't is best de moeite waard om te zien." Anne voelde, dat zij bloosde. Maar toen lachte Bowley nog harder, en hij sprak verder, met een rustige geslepen heid als van een samenzweerder. ,,Ik wil niet uit de school klappen, zuster. Maar ik heb toevallig iets op gevangen. En ik mag u wel één ding zeggenwaarschijnlijk kan Matt Bowley méér beginnen in de wereld, zónder dat er een propje watten binnen in hem blijft zitten. Wat zegt u er zelf van, zuster?" Anne's oogen tintelden. „Ik geloof dat ik 't met u eens ben, meneer Bowley." Hij gaf een paar hartelijke klopjes op haar hand. „Dan hebt u 't bij 't rechte eind. jongedame. Ik zie wel, dat u even ver standig als knap bent. En 't is heel mooi, als een vrouw die twee eigen schappen bij elkaar heeft." Zij kon zich onmogelijk gekrenkt voelen door den familiaren toon, waarop hij sprak. Het was te duidelijk, dat hij alleen door gemoedelijke en vierkante belangstelling bezield werd. Hij ging voort „E11 't is nog mooier, als die vrouw verpleegster is! Kijk eens, kindals een man dan toch ziek moet zijn, of als hij ziekte in huis krijgt, is 't, een heele troost voor hem, dat hij een aardig en schrander meisje om hem heen krijgt, en niet een soort werkster met een zuur gezicht." Op dit moment liet het klokje naast hem drie zachte slagen hooren. Hij zuchtte spijtig en 11a een laatste klopje liet hij haar hand los. „Enfin, kind, ik zou den heelen middag wel door willen praten met je. Maar ik krijg straks een paar advocaten op visite. Allebei schavuiten." Hij wees met. een gezicht van wrevel naar een grooten stapel brieven, die op zijn sprei lag. „Maar da's niet erg, zusterwe zien elkaar nog wel. Ik vergeet iemand niet gauw, die iets voor me gedaan heeft. En voorloopig liad ik graag, dat u dit van me aannam 't is maar een souve- nirtje aan dat vermiste watje." Hij nam glimlachend een keurig pakje van het tafeltje naast zijn bed en gaf het haar. „En nu zegt u niets geen woord! Bedanken kunt u een anderen keer wel doen. Gaat 11 nu maar gauw weg en houd u goed!" Anne verliet het vertrek met een warm gevoel óm haar hart. 't Was heerlijk, als je gewaardeerd werd. Nie mand anders kon 't Bowley verteld hebben, van dat watje, dan dr. Prescott. Zij kon haar nieuwsgierigheid niet be dwingen zij bleef in de gang staan om het pakje open te maken. Er kwam een pracht van een taschje te voorschijn, van alle gemakken voorzien. Zij was opgetogen, toen zij den beugel open knipte en in de verschillende vakken keek. Maar haar gezicht betrok, toen zij het portemonnaietje open had. Er zat een briefje van tien pond in. Dat vond ze niet prettig, 't Verlaagde voor haar gevoel den dienst, dien ze hem bewezen had.... 't was, of een kamermeisje een fooi kreeg. Ze wou hem dat. bank biljet. teruggevenze kón het niet aan nemen. Ze stond op het punt, andermaal aan de kamerdeur te kloppen, toen zij een .voetstap in de gang hoorde. Zij keek 0111 en zag dr. Prescott op haar toe komen. Zij vond het onaangenaam, dat zij met de tasch en het bankbiljet in haar handen stond. Misschien kwam het door 't bijna griezelig scherpe doorzicht van Prescott, misschien ook had hij geweten, dat Bowley van plan was, haar dat geschenk te vereeren; hoe 't ook zij, met één rustig omvattendeu blik zag en begreep hij alles. „Bowley maakt een menseh verlegen met zijn edelmoedigheid," zei hij. „Dal ondervind ik iederen keer, als hij mijn honorarium wil betalen." Hoewel die paar eenvoudige zinnetjes Ina is een enthousiast lid van de wan delclub: altijd gaat zij mee, ook met de zwaarste tochten en toch ziet zij er altijd fris en goed verzorgd uit. Iedereen be wondert haar mooi, glanzend haar, dat zij geregeld wast met Blondona, het mo derne haarwasmiddel. Blondona en Brunetta, de moderne al- kalivrije haarwasmiddelen, maken Uiv haar diep van kleur en glans. Blondona geeft door het preparaat Kamillojlor, liet extract der bergkamillen, zelfs don kerder geworden blond haar zijn oor spronkelijke lichte kleur terug, terwijl Brunetta, dat Hequil bevat, donker haar een diepe, stralende tint verleent. Boven dien droogt het haar na het wassen met Blondona of Brunetta bijzonder snel. VOOR BLOND HA AR VOOR DONKER HAAR DE MODERNE AlKAU-VRtJE HAARWASM,DOELEN O Doe wat bijna alle moderne menschen doen Bekroon Uw heuglijk- voornemen. Uw verloving, Uw huwelijk zeer waar dig en modern: met een symbool zoo zuiver en mooi als het geluk zelf, met een H.D.Z.-ring van zuiver edelgoud, voegloos gesmeed. Let bij het kiezen der ringen dus op het H.D.Z. Meester- teeken, U hebt dan het mooiste sieraad. Voor héél Uw leven. Ruime sorteering 1.1) Z-rin<i<-n treft U aan in goudsmidszaken die onderstaand ranmschild voeren.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 26