Venhculk
vEm
tomatensap
BORINO
Een pracht van een Ouden Heer
ALS IK WAKKER WORD
IS'T F'JN WEER TMD VOOR M'n
35
Vervolg van bladz. 18
geld voor de tram, en ik weet niet wat
nog meer! Toen Matt al een lieele man
was 'n jaar of dertig is vader zélf
nog met hem meegegaan naar Newins
en Malley, om hem nieuw in de kleeren
te steken hij koos alles zelf voor hem
uit. Als Matt alleen in een winkel kwam,
liet hij zich beetnemen bij 't leven af, zei
hij altijd!"
„Vader kon nooit hebben, dat iémand
op een domme manier met geld om
ging," zei mevrouw Whittaker ver
volgens. „Weet je nog dat hij altijd zei:
geld verdienen kan iedereen, maar de
kunst is, 't geld bij elkaar te houden?"
„Hij zal wel aardig rijk zijn, dunkt ine
zoo," zei meneer Bain, den Ouden Heer
plotseling terugroepend in het heden.
„Nou, rijk!" Mevrouw Whittaker
lachte haar minzaamste lachje. „In
ieder geval heeft hij goed op zijn zaken
weten te passen, tot 't laatste toe.
't Is allemaal tiptop in orde, zegt
Clint."
„Hij heeft je 't testament laten
zien, is 't niet, Het?" vroeg mevrouw
Bain, met haar dunne, harde vingers
vouwtjes leggend in haar mouw.
„Ja," zei haar zuster. „Ja, hoor. Hij
heeft me zijn testament laten zien. Een
goed jaar geleden, als ik 't wel heb.
of Ja, 't was net vóór hij zoo ach
teruit begon te gaan."
Zij nam een klein hapje van een
koekje.
„Ontzéttend aardig," zei ze. Er kwam
een giechelig lachje uit haar keel, 't,
lachje, dat ze bij trouwpartijen en
theevisites en middelmatig deftige
diners placht te gebruiken. „Hij heeft
zoowaar," ging ze voort, alsof ze een
leuke mop vertelde, „al 't geld aan
mij nagelaten. Ja maar, vader! zei
ik. toen ik dat stukje gelezen had. Maar
hij schijnt zoo'n soort idee in zijn hoofd
te hebben, dat. Clint en ik 't beter zullen
belieeren dan een ander, en je weet hoe
vader was, als hij eenmaal iets in zijn
hoofd had. Je kunt je wel indenken hoe
ik me voelde. Ik zat letterlijk stomge-
slagen."
Weer lachte zij, met vroolijke ver
bazing haar hoofd schuddend.
„En o, Allie," zei ze, „jij krijgt al de
meubels, die hij mee heeft gebracht
hierheen, en al wat hij er na dien tijd
nog bij heeft gekocht. En Lewis krijgt
zijn complete Dickens. En dat geld, dat
hij Lewis geleend heeft, dien keer, om
hem op de been te zien te houden in
de ijzerwaren. dat moesten jullie
maar als een cadeau beschouwen."
,,'t Grootste gedeelte van dat geld
heeft Lewis vader terugbetaald," zei
mevouw Bain. „Er stond nog maar
tweehonderd dollar, geloof ik - dan
was 't heelemaal afbetaald."
„Dat moet als een cadeau beschouwd
worden," hield mevrouw Whittaker
vol. Zij boog zich over en klopte haar
zwager op zijn arm. „Vader heeft je
altijd erg graag gemoogd, Lewis,"
zei ze zacht.
„Arme Oude Heer," mompelde me
neer Bain.
„Stond er. stond er ook iets in
over Matt?" vroeg mevrouw Bain.
„Maar, Allie!" wees mevrouw Whit
taker haar zachtmoedig terecht. „Ga
toch eens na hoeveel geld vader al aan
Matt gespendeerd heeft. dat is
meer dan genoeg geweest, zou ik
zoo zeggen, meer dan genoeg. En toen
Matt daarginds ging wonen, en met die
vrouw trouwde, zonder iets van zich te
laten hooren vader is 't van vreemden
te weten'moeten komen enfin, hoe dat
vader pijn heeft gedaan begrijpen we
geen van allen, geloof ik. Hij heeft er
nooit iets over gezegd, maar hij heeft er
nooit overheen kunnen komen, lijkl
me. Ik ben nog altijd dankbaar, dat
moeder 't niet heeft hoeven beleven, waf
er van Matt terecht is gekomen."
„Arm moedertje," zei mevrouw Bain
beverig, en opnieuw bracht zij den
grijsachtigen zakdoek in werking, ,,'t Is
of ik haar nóg hoor praten. Toe, kinde
ren, zei ze altijd, laten we nu in
's hemelsnaam allemaal ons best doen.
om vader in zijn humeur te houden
Als ze dat éénmaal gezegd heeft, heeft
ze 't honderdmaal gezegd. Weet je nog
wel, Het?"
„Of ik 't weet!" zei mevrouw Whit
taker. „En weet je nog, dat we altijd
whist speelden, en hoe woedend vader
werd, als hij verloor?"
„Ja," riep mevrouw Bain opgewon
den, „en moeder moest valseh spelen,
om te zorgen, dat ze niet van hem won!
Ze werd er zoo handig in, dat ze even
goed tóch had kunnen winnen!"
Zij lachten zacht, vervuld van herin
neringen aan voorbije dagen. Een ge
noeglijke. peinzende stilte omvatte hen.
Mevrouw Bain onderdrukte een geeuw
en keek naar de klok.
„Tien voor elf." zei ze. „Hemeltje, ik
had geen flauw idee, dat 't zoo laat
was! Ik wou maar...." Zij hield zich
juist op tijd in, vuurrood om hetgeen
ze bijna gewenscht had.
„Lew en ik zijn gewend vroeg naar
bed te gaan, zie je," legde zij uit. „Vader
had zoó'n lichten slaap. vóór hij hier
was, hadden we nogal eens mensehen
om een robbertje te bridgen of zoo,
maar dat kon later niet meer, want we
waren bang, dat 't hem zou storen. En
als we naar de bioscoop of ergens heen
wonen, had hij zoo 't land, dat we hem
alleen lieten, dat we op 't laatst maar
niet meer gingen."
„Ja, de Oude Heer wist je heel goed
aan je verstand te brengen, hoe hij 't
hebben wou," zei meneer Bain. „Onbe
grijpelijk gewoon.... iemand van vijf
entachtig haast
„Ja, denk je maar eens in," zei me
vrouw Whittaker.
Er klikte boven hun hoofden een
deur open, en voeten kwamen snel,
bonkend de trap af. Juffrouw Chester
stormde het vertrek binnen.
„O, mevrouw Bain!" riep zij. „De
Oude Heer! Hij is dood! Ik zag hem
even bewegen en hij maakte er zoo'n
beetje geluid bij't was net of hij
zijn hand uit wou steken naar zijn war
me melk, of hij iets hebben wou. Dus
toen hield ik het kopje voor zijn mond,
en toen viel hij om zoo te zeggen om, en
hij was meteen wég, met al de melk
over hem heen."
Onmiddellijk verviel mevrouw Bain
in een hartstochtelijk geschrei. Haar
man sloeg feeder zijn arm om haar
heen 'en probeerde te sussen met een
afwisseling van „kom kom" en „toe
nou".
Mevrouw Whittaker stond op, zette
met zorg haar ciderglas op tafel,
schudde haar zakdoek open en liep naar
de deur.
„Een pracht van een dood," sprak zij.
„En pracht van een leven, en nu een
mooie, vreedzame dood. 't Is heusch
het beste zoo, Allie, 't is werkelijk het
beste zoo."
„Ja, mevrouw Whittaker," zei juf
frouw Chester ernstig, ,,'t had niet
mooier gekund, 't Is een zegen, 't Is
echt een zegen."
Tusschen haar beiden in beklom
mevrouw Bain de trap.
Benig faltikanteMtj m De "Tiet AiV.
CHOCOLADE
Pittige, aromatische chocolade.
Eenvoudige, maar smaakvolle
doosjes, royaal gevuld; met
één, twee of vier lagen:
25, 45 en 85 cent. Los
25 cent per ons.
Vraagt ze Uw
winkelier.
/«F
