Vo0rVeTegënhoeSthe,Pen
1 AbeidfeescWerme"
LADY CAROLYN HOWARD'S geiaat
1 meermalen
I reed&vy per dag-
Apothekers en0ro9'Sten
Ve rknjgbaar 1
13
zeeleeuw, hernam zijn plaats aan 't hoofd ondankbaarheid schudde meneer Glen- I
der tafel en keek streng het gezelschap cannon zijn vuist voor het vogelgezicht,
rond. ,,Ho?>r eens hier, heeren," zei hij, ,,Zeg, hoor es," waarschuwde hij, „ge- i
„ik vind dit een ernstig geval, heel draag je een tikje beleefder, of ik lever
ernstig. Zulke aardigheden moeten op je over an dien woesteling van een j
een schip van mij niet voorkomen, dat Montgomery, en dan ben je nog niet
moeten de heeren goed begrijpen! Hebt gelukkig!" Ten antwoord rukte de
u meneer Montgomery overvallen, zoo- vogel een vierkanten centimeter hoorni-
als hij zegt, meneer Glencannon ge opperhuid van Glencannon'» knokkel
„Nee. meneer," zei de machinist. „Ik en verorberde zijn buit met smaak,
heb dat genoegen niet gehad. U weet „Hóhóhó!" genoot meneer Mont-
trouwens zelf. «lat ik hier al tien minu- gomery, wiens neus zich eindelijk wat
ten an tafel zit te eten." kalmer hield. „Ila's een lesje voor je,
„llm," overwoog kapitein Ball, „dat om hiemand niet dwars te zitten als ie
is zoo, ja, dat is zoo. Dus daar ben je zich wreken wil! Weet je, wat ik oopf
mee vrijgesproken, zou ik zoo zeggen. Ik mag lijden, dat ie je neus hafpikt!"
Maar als it 't niet geweest bent, wie is „En ik hoop, dat ie genoeg heeft,
't dén geweest? Ik bedoel, 't is gebeurd, vóór ie al 't spek opheb," zei meneer
dus moet toch iémand 't gedaan heb- Levy, de marconist, spijtig aanschou-
ben. 't Lijkt, me nogal een geheimzinnig wend, hoe plak na plak door den onge-
geval, heeren. aliem uche uclie ik nooden snavel werd opgeslokt. „Hij zit
bedoel, 't is een geheimzinnig geval!" er net achterheen, of 't voor de con-
„Niks geheimzinnig," bromde meneer sumpsie geschikt is!"
Montgomery, ,,'n Klein uur geleden eeft „Ja eh. aliem. ik moet zeggen,
de machinist me gedreigd, en als ie 't aan zijn eetlust mankeert niemendal,"
niet zelf gedaan eeft, is 't een uurling sprak kapitein Ball. „Ik ben alleen,
van 'm geweest die voor sluipinoor- bang.... Ploein! Daar heb je 't al! Ik
denaar speelde." bedoel, vindt u 't niet wijzer dat ie van
„Hoor hém!" smaalde de machinist, de tafel af gaat, meneer Glencannon?"
„Je redeneering is net zoo mal as je „Ja, meneer, dat vin ik zeer zeker,"
tronie. of nee, die is eigenlijk meer betuigde Glencannon. „Ik weet alleen
walgelijk dan gek. En dacht je, dat ik niet" hij keek naar zijn bloedende
iemand hoefde te huren om jou een op- handen „hoe ik 'm er af mot, krijgen."
stopper te geven? D'r loopen er massa's Kapitein Ball waaide met zijn servet
rond, die geld tóé willen betalen, as ze en sloeg er hard mee op 't, tafellaken,
er de kans toe krijgen!" „Marsch!" beval hij. „Kssjt! Vooruit,
„Jawel, maar wie heeft 't gedaan? gevederde vrind, ga op den vloer!"
Daar gaat 't om," hield kapitein Ball „Kwie!" snerpte de vogel, zijn vleu-
vol. „Ik zou niet weten, wie er daarnet gels half uitspreidend, en hij ondernam
aan dek geweest kon zijn. Maar van den een zoo wild sprongetje naar den kapi-
anderen kant. ik bedoel, 'n spook tein, dat de kranige zeerob bescherming
kan 't slecht gedaan hebben, wel?" zocht onder het tafelblad.
,,'t Voelde ten minste ard genoeg aan," „Misschien vliegt ie d'r vanzelf uit,"
mopperde de stuurman. opperde meneer Swales, de tweede
Meneer Glencannon keek naar hem officier, en hij zette de deur open. „Allo,
uit half toegeknepen oogen en grinnikte jog. Hup! Over!" De meeuw scheen
toen. „Nou," zei hij, „as u me effen wilt echter de voorkeur te geven aan zijn
excuseeren kan ik 't prebleem misschien huidige omgeving, speciaal aan het spek,
tot ieders voldoening oplossen." En hij en verzette zich onstuimig tegen alle
trok zijn lantaarn uit zijn zak en stapte pogingen, hem te verplaatsen,
naar buiten, in den storm. „Afijn, 't lijkt me maar wijzer as we
Er viel een onbehaaglijke stilte 't zoo laten," zei meneer Glencannon
rondom de tafel. „Ik bedoelde natuurlijk voorzichtig. „Ik voor mij vin 't ont-
niet," verklaarde kapitein Ball naden- roerend, dat hij zich zoo aanhankelijk
kend, „dat ik bedoelde dat 't een spook toont. En ik ben 'm zoo dankbaar voor
was, als de heeren begrijpen wat, ik 't geen ie meneer Montgomery gedaan
bedoel. Maar ik vraag me af, of er niet heb, dat ik 'm bij dezen officieel adop-
iets broeit van- muiterij, met al dat teer. Maar kijk es, heerenKijk daar es!
gestook in de kranten tegenwoordig. Wat heeft ie voor 'n metalen armbandje
Ik bedoel, wie weet...." 0711 z'n enkel?"
De deur vloog open en binnen- „Ja, zoowaar!" riep kapitein Ball,
geschreden kwam meneer Glencannon. „Misschien is 't een soort postduif, de7i-
het slappe lichaam van een grijs-met- ken jullie niet? Maak 't eens los, meneer
witten zeevogel dragend. „Daar!" zei Glencannon. Haal 't er eens af."
hij, en hij legde het dier voorzichtig op Glencannon wikkelde zijn hand in een
tafel, ,,'t was een meeuw, die door den servet en stak haar behoedzaam uit
storm in je gezicht is geslagen, al dacht naar des vogels linkerpoot, waaraan een
ik in 't eerst, an de veeren te zien, die nikkelen bandje van een paar centimeter
nog vóór op je jekker zitten, dat de eer breed glom. Er volgde een „kwie!", een
an een wrekenden engel toekwam." bliksemsnelle snavelbeweging, en ee]i
De vogel bewoog zich even en stiet tevreden geklok, toen een strook servet
een zwak maar spottend „kwie!" uit., en een stuk nagel zich bij het, spek
Meneer Montgomery smeet zijn servet voegden,
neer, sprong op en reikte over de tafel. „Lammeling!" schold Glencannoit.
„Wat kwie!" knarste hij. „Ik zal je zijn duim in zijn mond duwend. „I* ziet
kwieën, stiekume bandiet van een wel, heeren, op een normale manier
vischvreter! Ik draai je je nek om, ik...." kentien we dat vraatzuchtige beest niet
„Handen thuis, kaffer!" riep de ma- baas. Jessup!" riep hij den steward,
chinist. „As je met één vinger an dat „Jessup, ga es naar mijn hut en haal die
vogeltje komt, sla ik je snuit zoo scheef, flesch Duggan's Dauw, die oitder m'11
dat je de Londensche straatliedjes in je kooi ligt,. Denk er om. ik weet op '11
eigen oor kan fluiten. Schaam je je niet, druppel af, hoeveel d'r nog in is, dus
om je venijnige buien bot, te vieren op pas op dat je niet bezwijkt voor de
zoo'n weerloos stom dier?" bekoring!"
„Kwie-ie!" krijsehte de vogel, en hij Toen de flesch er was, hield Glen-
hapte een V-vormigen klomp uit den cannon die tegen het licht, 0117 de77 ii\-
wijsvi77ger va7i 77ie7ieer Gle77canno77. Het houd te schatten; daarna schonk hij
dier krabbelde overeind e77 stond op ee7i tmnbler vol, dronk die77 leeg op ee77
zij77 zwempooten midden- op tafel, zij 17 laagje van twee ce77ti7neter na en k7iikte
veeren opzette77d en 7net zijn vi7777ige t,oe77 777et ee77 tevrede7i gezicht,
oogjes blikkere77d.
Terecht gekrenkt door dit. blijk va77 Vervolg op blz. 30
„Het middel
tegen een
onaantrekkelijke
teint is
dagelijksche
verzorging met
Pond's Cream"
ZEGT
Analyse van
ID GelaatsvormMet jeugdige
ronding. Prachtig gewelfde
wenkbrouwen.
(2) Oogen: Groot, vol uitdruk
king, diepgroen, satijnblanke
oogleden, zonder kraaienpoot-
jes.
(3) Neus: Klein, recht, teer
gevormd. Geen spoor van wijde
poriën of vetpuistjes.
(4) Mond: Edel gevormd. Volle
lippen. Geen trekken langs
mondhoeken.
(5) Kin: Hond, met fluweelige,
ivoorblanke huid, zonder eenige
ongerechtigheid.
Haar: Dik, golvend, diepen
kastanjebruinen glans.
Lady Carolyn's gelaat is
blank en egaal als het aller
fijnste albast, in treffend con
trast tot de wonderlijken gloed
van haar kastanjebruin haar.
En alles wat zij aan huidver
zorging doet, bestaat daarin,
dat zij per dag enkele minuten
voor Pond's over heeft.
„Verder heb ik niets
noodig", verklaart zij.
„Pond's Creams doen
alles om de huid zacht
te houden".
Wat Pond's Creams
voor Lady Carolyn doen,
doen zij ook voor U. Wijde poriën
sluiten zich. Vetpuistjes ver
dwijnen. Een vale, saaie gelaats
kleur maakt plaats voor een
frissche en gezonde teint. Ver
schrompelde weefsels onder de
huid spannen zich weer en doen
rimpels en trekken verdwijnen.
Bijna van den eersten dag af
constateert U, hoe Uw huid
zacht, glad en jong wordt.
Probeer de creams zelf! Rei
nig Uw huid iederen avond
zorgvuldig met Pond's Cold
Cream. Gebruik het ook als
huidvoeding, - speciaal in koud,
droog weer. Breng 's morgens,
voor U zich opmaakt, een dun
laagje Pond's Vanishing Cream
aan. De huid wordt zacht en
glad, de poeder „houdt" uren.
pOND'S
