mee. Hoor de bloeiende tak ken heeft men een prachtig gezicht op den Gouden Hoorn en tlonstantinopel. Als de witte nevels van de amandelbloesems tegen de kale. grijze bergen afsteken, als het water zachtjes tegen den oever deint, als hooge wolken statig over het land drijven, dan is het lente in Turkije. Bijna een Holland- sclie lente, met helder en toch zacht licht, schoongewasselien luch ten, maar de zon is warmer, de bloei van struiken en booinen hef tiger, haastiger en uitbundiger bij na, alsof de planten klaar willen zijn voor de verzengende liitte en de onvruchtbare droogte van den zomer komen. Onze lente is aarze lend, dikwijls wil de winter niet scheiden, regen, ja, zelfs sneeuw jachten moeten de koude verdrijven en men is al blij te kunnen consta- teeren, dat het zachter is buiten. Maar aan de kusten van Voor-Azië, aan den Bosporus en de Zee van Marmora, daar komt de lente plot seling: de sneeuw op de bergen begint te smelten, nog zijn de witte koppen niet verdwenen of de boomen tooien zich voor een feest, dat niet verstoord wordt door nachtvorsten of hagelbuien. De winter trekt met stille trom af en de zee wordt wijder, de bergen krijgen strakke contouren, de voch tige aarde drijft het zaad omhoog, de zon tegemoet en plotseling staat de aarde in bloei. Het is een korte lente, korter dan bij ons, maar ook feller, krachtiger, zonder klachten over natte voeten en te vroeg uitgetrokken winterjassen. De oude gebouwen, verpulverend en grijs in den zomer, klam en grauw in den winter, krijgen plotseling kleur in het licht dat over een herboren wereld straalt. En de mensck, de benijdenswaardige bewoner van deze kusten der Middellandsclie Zee, beleeft de werkzaamste periode van het jaar, hij werkt aan zijn wijngaard en schildert zijn boot, snel, voor het te warm wordt, voor hij bevangen is door de hitte van den'zomer. Snel is deze tijd voorbij, al duurt hij toch langer dan wij ons hier voorstellen, snel vooral, omdat hij onvergelijkelijk is in dit land van de halve maan en de slanke minaretten. De moskee met Het schilderachtige dorpje Elvtali. gelegen op een afstand van zes km van A ntaiga. Visschers op de kust van de Zee van Marmora, tusschen ilea Bosporus en de Dardanellen. Het vroegere paleis van den

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 20