CHiUMATIEK
KRUSCHEN SALTS
Sïlvï
Silvikrin
Aangenaam
Doelmatig
Gemakkelijk
is het gebruik van
voordeelen zijn er aan verbonden:
23
het buffet, en aan 't eind van den avond
praatte hij uitgelaten nonsens.
Den volgenden dag Zaterdag
werkte Luey onbarmhartig haar pro
gramma verder af. Zij sleepte Anne mee
de warenhuizen rond, en het roerige
rumoer van Oxford Street door. Anne
kreeg den indruk, dat Lucy in haar
huwelijk ongevoeliger was geworden, en
druk op het gejaagde af. Die gedachte
sloeg haar neer. Zij gingen dien avond
dineeren in de Vladimir, een restaurant
in Regent Street. Meneer Grein, Joe's
compagnon, deed hun de eer aan, het
viertal vol te maken.
Van het eerste moment af, dat Anne
hem zag hij begon met de treffende
opmerking: „Jullie verpleegsters maken
zeker heel wat mee," had zij een
hekel aan Ted Grein, een stillen maar
stevigen hekel. Grein was donker en
zoetsappig en tamelijk dik, en was er
zich merkbaar van bewust, dat zijn
smoking hem goed stond. Hij deed
buitensporig hartelijk, zei om een haver
klap „lieve meid" en bewoog schichtig
zijn lachende oogen. Hoewel Joe als
gastheer optrad, bestelde hij het diner
en den wijn. Het was, zooals Lucy be
wonderend zei„Ted kan zich roeren in
de wereld. Hij zou de ziel en 't middel
punt van ieder gezelschap zijn." Joe
en Ted dronken beiden veel, maar Ted
bleef welgemanierd, terwijl Joe, toen hij
<le rekening betaalde, bijna ver genoeg
was om in bed te worden getild.
De Zondag gaf wat verademing. Lucy
was te moe om iets te doen, en uitte
zelfs geen klacht, toen Joe, met wat
opgezette oogen, in zijn overhemds
mouwen beneden kwam. Het duurde
niet lang, of zij praatten alle drie over
den goeden ouden tijd in Shereford.
Spontaan klonk Lucy's lach op.
Het dienstmeisje had haar vrijen
middag, en Joe nog steeds op zijn
pantoffels en in hemdsmouwen hield
niet op, voor hij iets stevigs bij de thee
klaar mocht makenheerlijke ham met
eieren, zooals die in het noorden worden
toebereid. Voor 't eerst kreeg Anne wat
hoop, dat Joe en Lucy in den grond
niet veranderd waren, dat het huwelijk
hun mettertijd een degelijk geluk zou
brengen.
Maar om acht uur dien avond moest
zij vertrekken. Het weekend was in een
ommezien voorbijgegaan. Doch er was
niets aan te doen den volgenden mor
gen 0111 tien uur moest zij op zaal C
zijn. En ook hieraan was niets te doen:
omdat Joe en Lucy zoo aandrongen
moest zij afzien van den trein en naar
het noorden reizen met den nachtbus
van de N.V. Transport.
„Ja maar, ik heb al 'n retourkaartje,"
trachtte Anne zich te verzetten.
„Daar kun je in Manchester je geld
voor terugkrijgen," antwoordde Lucy
prompt. „Wij bieden je een gratis reis
aan, zus. We beschouwen het als een
persoonlijk affront, als je 't niet aan
neemt."
Zoo brachten zij haar dus naar Tra
falgar Square, waar de blauw-met-gele
bus kort voor achten langs het trottoir
kwam aanglijden.
„Wat een mooie bus!" riep Anne uit.
„Geen wonder, dat jullie er trotsch op
zijn."
„Ja, gaat wel, hè?" antwoordde Joe,
met een critisclien blik naar liet voer
tuig. „Heelemaal opgeknapt natuurlijk
heeft een hand geld gekost. Da's het
ongeluk met die vervloekte dingen. Als
er volgend jaar een nieuw model uit
komt, zijn ze weer antiek."
Hij liep om den wagen heen en
praatte even met den chauffeur, een
jongen man met een scherp gezicht, een
witte jas en een pet optoen kwam hij
terug, zeer tevreden, en keek op zijn
horloge.
„Stap nu maar in, Anne. 't Is zoowat
tijd. We hebben alles vol vanavond
dertig passagiers. voordeelig ritje!
Wij autobus-exploitanten vinden niets
zoo verdrietig als een leegen wagen."
Anne gaf Lucy een kus, en Joe een
hand, en klom in den bus. Zij bleven op
het trottoir staan wuiven, de claxon
waarschuwde, en de wagen reed weg.
Het was al donker, toen zij de buiten
wijken der stad door reden en in Barnet
den parallelweg van den Great North
Road insloegen. Het was een snelle en
geriefelijke bus, moest Anne toegeven,
al dacht zij, in haar gekussenden stoel
rechtop gezeten, even met weemoed aan
haar derde-klas-slaapafdeeling. Daar had
ze haar beenen kunnen uitstrekken en
kunnen slapen. Hier kon ze alleen maar
knikkebollen en dommelen. Maar ze
gaf aan die gedachten zoo weinig mo
gelijk toe.
Om tien uur stopten zij voor een
herberg in Stevenage, om een kop
koffie en een sandwich te gebruiken.
Hoewel het zachtjes regende, met een
guren mist, stapten bijna alle passagiers
uit. Het waren meest mensclien uit den
middenstand. Een vrouw, merkte Anne
op, had drie kleine meisjes bij zich.
Toen reden zij weer weg.
Anne dutte bij tusschenpoozen, ge
wiegd door de beweging van den wagen.
De nachtelijke uren gingen voorbij.
Tegen vijven ging zij rechtop zitten, om
goed wakker en frisch te worden. Ze was
blij, dat het einde van den tocht nader
de. Om zes uur zouden ze in Manchester
aankomen.
Zij wreef een plek van het aangeslagen
raam helder en keek naar buiten. Het
was nog niet licht, maar zij zag wel, dat
het hard regende. Naar terzij en vooruit
kijkend zag zij den weg als een donker
glinsterend kanaal, waarover de banden
met een onafgebroken, zoevend geluid
voortwentelden. Nu en dan schoven
de donkere vormen van vrachtauto's
voorbij.
Anne opende haar tasch en nam er
een fleschje eau-de-cologne uit. Ver
strooid was zij bezig, haar voorhoofd
en slapen er mee te bevochtigen, toen
de bus opeens, zonder de minste waar
schuwing, schokte en zwenkte van 't
krachtige remmen. De zware wagen
slipte en schoof een meter of dertig
veertig hulpeloos voort. Eén seconde
was er, waarin Anne begreep, dat de
chauffeur de macht over zijn stuur kwijt
was. Onmiddellijk daarop, voor zij een
schreeuw kon geven, schoot de wagen
van den vettigen weg af en stortte hij
langs een helling van tien meter hoogte
neer. Een dikke iep stond hem in den
weg. Er volgde een afgrijzenwekkend
geluid van brekend glas en wringend
metaal, de motor ronkte in 't ijle, er
kwam een luide knal. De bus sloeg
overstag. Er schoot een steekvlam uit
de half in den grond gedrongen motor
kap, waarboven een wiel dolzinnig in de
lucht hing te draaien.
Al voelde Anne zich ziek en wee van
schrik, haar bewustzijn verliezen deed
zij niet. Toen de bus den boom raakte,
voelde zij 'n harden stoot. Haar rechter
schouder werd totaal gevoelloos, en
terwijl glasscherven om haar heen vlogen
kreeg zij hloed in haar mond. Weer
scheelde het weinig, of zij viel flauw,
maar het gegil van een vrouw naast
haar hielp haar nog meer dan haar wil,
om haar zinnen bij elkaar te houden.
Half versuft dacht ze: Ik moet er uit
zien te komen. Ik moet die mensclien
zien te helpen. Dat is mijn plicht.
Met veel moeite en pijn wrong zij zich
los van haar plaats en klom zij naar den
verwrongen bovenwand van het wrak.
Vervolg op bladz. 26
N iet zonder reden noemt men Rheu-
matiek een rampspoed, waar
onder in ons land odtelbare mannen
en vrouwen gebakt gaan. Onbeschrij
felijk zijn de pijnen, ondragelijk de
lasten, die rheumatiek al aan de
menschheid gebracht heeft. - Want
nog afgezien van de pijnen zelf,
gaan er zoovelen ten onder aan
de gevolgen, worden heele families
het slachtoffer, omdat de onmacht
tot het verrichten van het dage-
lijksch werk, het vaders onmogelijk
maakt hun dagtaak te verrichten;
worden moeders aan hun stoel of
bed gekluisterd, omdat aangetaste
ledematen, krachteloos en als het
ware verlamd, ieder werk weigeren.
Koud, guur weer, regen en wind,
vochtige woningen en allerlei oor
zaken meer, kunnen leiden tot aan
vallen van rheumatische pijnen.
Maar de grond-oorzaak is altijd
onzuiver bloed. - Schadelijke zuren,
We«i verstandig breek Uself uit de ban
die niet behoorlijk door het lichaam
worden afgevoerd, die zich ophoopen
en vastzetten in spieren, spierweef
sels en gewrichten, die zijn de eigen
lijke oorzaak van Uw snerpende
Rheumatische pijnen. Daarom moet
ge Kruschen Salts nemen. Dit
heilzame middel, dat reeds zoo on
noemelijk vele lijders aan Rheuma
tiek van hun pijnen verlost heeft,
zal ook Uw bloed zuiveren en zoo
doende de oorzaak wegnemen van
Uw lasten eD pijn. - Kruschen Salts
is samengesteld uit 6 minerale
zouten, welker aansporende werking
op Uw lever, nieren en ingewanden,
deze organen tot grooter actie
brengt; die ze weer doet function-
neeren precies zooals vroeger; die
ze eigenlijk weer jong maakt en
opgewassen tegen hun taak: Uw
bloed te zuiveren, het vrij te houden
van pijnverwekkende zuren en deze
af te voeren langs natuurlijken weg.
pijnen an ongemak, wordt
weer de oude. Neem Kruschen Salts I lederen morgen bij het opstaan de
beroemde kleine hoeveelheid Kruschen, xooveel als er op een cent gaat
In Uw eerste kopje thee. 't Is xoo weinig en doet U xoo wonderlijk véél goed.
Verkrijgbaar bij apoth. en drog. a 0.40, 0.75 en 1.60 (extra groot pak).
Fabr.: E. Griffiths Hughes Ltd., Manchester (Engeland). Opgericht 1756.
De dagelijksehe verzorging van Uw haar met Silvikrin
Lotion is verkwikkend, weldadig en doelmatig. Hoofd
huid en haar even ermede vochtig maken, dat is vol
doende. Zulk een verzorging doet Uw haar goed, omdat -j
Silvikrin Lotion aan de haarvormende weefsels de voor
den groei noodzakelijke haarvoeding Neo Silvikrin geeft.
de natuurlijke Haarvoeding
U geeft aan de haarwortels nieuwe groei-energie.
U voorkomt en bestrijdt roos en haaruitval.
U verfraait Uw haar en geeft het zijn
natuurlijken glans terug.
