ró NACHT WAKE CUTEX Lavender FORMAMINT 26 Marcheeren in Regen en Wind Griep en verkoudheid liggen op de loer. Geen nood, wanneer men F ormamint b ij d e h a n d heeft. Het doodt de bacteriën in mond- en keelholte en voor komt besmettings gevaar. Zorg dus dat ook de jongens in het leger altijd For mamint bij zich hebben. Het zal een welkom ge schenk zijn. De keelontsmettende tabletten fleurige JvcnJot Grossmith's vermaard Lavendelwater in moderne flacons! Mooi om te zien zuiver van in houdheerlijkvan geurIn J| doosjes I Vervolg van bladz. 23 Zij vond een verbrijzeld raam, kroop er doorbeen en gleed al langs den buitenwand van het rijtuig. Op handen en knieën viel zij in het natte gras neer. Naast haar zat de chauffeur, duizelend zijn handen tegen zijn voorhoofd druk kend. „Bent u gewond?" vroeg ze hem gejaagd. ,,Ik weet het niet." Zijn woorden klonken wezenloos. „Ik ben er uit ge slingerd. 't Was mijn schuld niet. 't Lag aan de remmen. Die klemden. Ik pro beerde „Praat nu maar niet. Help me de gewonden er uit halen, anders ver branden ze." Binnen den wagen gilden vrouwen wanhopig. Zij gaf den chauffeur een hand, liielp hem opstaan. Om het voorste gedeelte van den wagen lekten vlam men. De walm van heet metaal en blake rende verf vulde de lucht met scherpte. „Er is achteraan een nooddeur," stot- .terde de man. „Gauw dan, gauw!" riep zij. Samen rukten zij met al hun kracht aan de deur. Die scheen rotsvast te zitten. .Maar na enkele pogingen gaf ze toch mee, en aanstonds sprong er een inan uit den wagen, bijna bovenop hen. „God zij dank." hijgde hij. „Ik dacht, dat ik in de val zat. De deur klemde." „Help ons maar gauw," zei Anne. „Help de anderen er uit." Zij en de twee mannen klommen weer in het rijtuig en zij begonnen de gewon den te bevrijden. Al heel vlug werd haar duidelijk, hoe ernstig de ramp was geweest. Menige passagier was buiten kennis, en bijna niemand zou zich met eigen kracht kunnen voortbewegenge broken ledematen, verstuikte spieren en ernstige wonden eischten brancards. Het was een gruwel, in den stroomen den regen, en in 't donker, slechts door de voortwoekerende vlammen be schenen. 't Was een zoo moeilijk geval, als Anne nog nooit had beleefd. Maar zij zette haar tanden op elkaar, riep al haar krachten en al haar bekwaamheden op, oin hulp te bieden. Eén voor één werden de gewonden aan den hellenden kant van den weg gelegd, zoo goed mogelijk beschut door de boomen. Een vrouw liep overspannen gillend weg. Goddank dat ze niet gewond is, dacht Anne, en zij liet haar loopen. Maar toen volgde or een klein meisje, zoo bleek als de dood, bloedeloos bijna. Levensge vaarlijke verbloeding, begreep Anne.. middenslagader. Zij rukte haar sjaal af cu legde snel een snoerverband om den gebroken arm. Toen kwam er een oude man, kreunend van de pijn zijn hand was verbrijzeld. Toen de chauffeur hem uit den wagen had geholpen keerde hij zich naar Anne. „We zijn er, juffrouw, we hebben ze allemaal." Toen zakte hij, zonder geluid en zonder vertoon, voor Anne's voeten in eikaar. Op dat moment kwam er rammelend een vroege melkauto aan, die met een ruk aan den anderen kant van den weg bleef stilstaan. Zenuwachtig begon Anne tegen den chauffeur te roepen, een boerenjongen van een jaar of zeventien, die stompzinnig naar het onverwachte en schrikwekkende tooneel keek. „Hoe ver zijn we hier van Man chester?" „Een mijl of vijftien zoowat," hak kelde hij. „Woont er hier een dokter in de buurt?" „Jawel, in 't, dorp. dr. Ilay. dan mot je drie mijl terug." Anne greep hem bij zijn arm. „Luister eens goed. Rijd zoo hard als je kunt naar 't dorp. Haal dr. Hay en telefoneer om brancards. Begrijp je Er schoot haar een gedachte door den geest er waren patiënten bij, die zoo niet vervoerd konden worden. „En bel dr. Prescott in Manchester op; zijn nummer is Park 4300. Vraag of hij on middellijk hier komt." De jongen wou wegrijden, maar zij hield hem nog even tegen. „Nog één ding. Is er een huis hier dichtbij?" „Jawel. De hoeve van Rodney. Een mijl die laan in." Hij wees naar een rij boomen. „Daar werk ik." Zij knikte, herhaalde snel haar op drachten en stuurde hem met een laatste aansporing weg. Toen wendde zij zich naar een der mannen, die het minst ernstig gewond waren. „Gaat u naar die boerderij. Vertel, wai er gebeurd is. Haal dekens, en spalken, en warme kruiken, en warm drinken. Roep alle menschen bij elkaar die u vinden kunt. Laat ze iets meebrengen dat voor draagbaar kan dienen. Laat ze de deuren maar uit de scharnieren halen, en hekken, komt er niet op aan wat. En maak voort. Maak in Godsnaam voort." „Ik zal me reppen, juffrouw." Hij liep snel weg door den regen. Nu was Anne alleen met haai patiënten, en radeloos overzag zij den toestand. Enkelen van de ernstig ge wonden waren bij kennis gekomen en jammerden erbarmelijk. In het natt< gras neergeknield deed Anne haar best hun zooveel mogelijk verlichting te geven. Zij maakte haar zakdoek nat met regenwater, veegde van vele gezich ten het bloed, zocht nauwgezet naar andere sporen van bloeding. Wel waren er velen deerlijk gewond, maar de dood had nog niet zijn hand gelegd op die ordelooze groep ontredderde menschen Als ze maar allemaal het leven hielden, dacht Anne half ijlend. Als ze eens hel pen kon, om zoo'n wonder tot stand te brengen Kreten en voetstappen trokken haai aandacht. Door den schemerschijn van den dageraad zag zij gestalten naderen den boer en twee van zijn knechts, met den man dien zij zooeven had weg gestuurd. Zij hadden geïmproviseerde baren bij zich, en whisky en dekens. Anne dacht na, zoo snel als haar hape rende hersenen veroorloofden, 't Eerst noodige was, dat de ergste gewonden onmiddellijk weg kwamen uit die kou en die nattigheid. Misschien ging ze buiten haar boekje. Het kon haar niet schelen. Zij wist, hoe gevaarlijk schrik en zenuwen waren. Zij gaf order, de vier ernstigste patiënten naar de boer derij te dragen. Zij had daar goed aan gedaan. Hel duurde twintig minuten, voor de chauf feur van den melkauto terugkwam en toen had hij nog geen dokter bij zich. „Dr. Hay was bij een zieke," zei de jongen, „maar ze zouden hem ophalen. En dr. Prescott zou komen ik heb hem zelf opgebeld." DE NIEUWE CUTEX Salon Polish HOUDT VEEL LANGER, dan iedere andere nagellak. Wij kunnen deze verbazingwek kende mededeehng doen, omdat de vervaardiging van de nieuwe Cutex Salon Polish gebaseerd is op een geheel nieuw principe, waardoor het dagen langer houdt zonder af te schilferen of te barsten. Als U het eenmaal geprobeerd heeft, zult U begrijpen, waarom Cutex door meer vrouwen wordt gebruikt, dan welk ander merk ook. Laat Uw win kelier Ueens de geheele serie fraaie kleu ren toonen, als Cameo-, Ce- darwood-, Cle ver-, Tulip- en de zeer bijzon dere nieuwe kleuren Hyinks en Gadabout. CUTEX een prachtig type van de geëman cipeerde vrouw uit de 17e eeuw Zij was niet alleen begaafd en har monisch ontwikkeld, maar ook be minnelijk en charmant. Haar be koorlijke verschijning trok de aan dacht van velen en dat zegt genoeg ongetwijfeld stelde zij prijs op een verzorgd,aantrekkelijk uiterlijk... De schoonheidsverzorging van de vrouw in die dagen was allesbehal ve eenvoudig. Toen bestond er nog geen Vinolia Vanishing Cream, het schoonheidsmiddel voor de moder ne vrouw,dat dehuidzachtenblank maakt en door haar extra fijne emulgering een uitstekende onder laag vormt voor poeder. Vinolia ColdCream,de ideale nacht-cream, voedt Uw huid, terwijl U slaapt! VANISHING CREAM - COLD CREAM Tuben vanaf 35 ct Luxe poften vanaf 45 ct VC 102-0*9

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 26