ró NACHT
WAKE
CUTEX
Lavender
FORMAMINT
26
Marcheeren
in
Regen en Wind
Griep en verkoudheid
liggen op de loer. Geen
nood, wanneer men
F ormamint b ij d e h a n d
heeft. Het doodt de
bacteriën in mond- en
keelholte en voor
komt besmettings
gevaar. Zorg dus dat
ook de jongens in het
leger altijd For
mamint bij zich
hebben. Het zal
een welkom ge
schenk zijn.
De keelontsmettende tabletten
fleurige
JvcnJot
Grossmith's
vermaard Lavendelwater
in moderne flacons! Mooi
om te zien zuiver van in
houdheerlijkvan geurIn J|
doosjes I
Vervolg van bladz. 23
Zij vond een verbrijzeld raam, kroop
er doorbeen en gleed al langs den
buitenwand van het rijtuig. Op handen
en knieën viel zij in het natte gras neer.
Naast haar zat de chauffeur, duizelend
zijn handen tegen zijn voorhoofd druk
kend.
„Bent u gewond?" vroeg ze hem
gejaagd.
,,Ik weet het niet." Zijn woorden
klonken wezenloos. „Ik ben er uit ge
slingerd. 't Was mijn schuld niet. 't Lag
aan de remmen. Die klemden. Ik pro
beerde
„Praat nu maar niet. Help me de
gewonden er uit halen, anders ver
branden ze."
Binnen den wagen gilden vrouwen
wanhopig. Zij gaf den chauffeur een
hand, liielp hem opstaan. Om het voorste
gedeelte van den wagen lekten vlam
men. De walm van heet metaal en blake
rende verf vulde de lucht met scherpte.
„Er is achteraan een nooddeur," stot-
.terde de man.
„Gauw dan, gauw!" riep zij.
Samen rukten zij met al hun kracht
aan de deur. Die scheen rotsvast te
zitten. .Maar na enkele pogingen gaf ze
toch mee, en aanstonds sprong er een
inan uit den wagen, bijna bovenop hen.
„God zij dank." hijgde hij. „Ik dacht,
dat ik in de val zat. De deur klemde."
„Help ons maar gauw," zei Anne.
„Help de anderen er uit."
Zij en de twee mannen klommen weer
in het rijtuig en zij begonnen de gewon
den te bevrijden. Al heel vlug werd
haar duidelijk, hoe ernstig de ramp was
geweest. Menige passagier was buiten
kennis, en bijna niemand zou zich met
eigen kracht kunnen voortbewegenge
broken ledematen, verstuikte spieren en
ernstige wonden eischten brancards.
Het was een gruwel, in den stroomen
den regen, en in 't donker, slechts
door de voortwoekerende vlammen be
schenen. 't Was een zoo moeilijk geval,
als Anne nog nooit had beleefd. Maar
zij zette haar tanden op elkaar, riep al
haar krachten en al haar bekwaamheden
op, oin hulp te bieden. Eén voor één
werden de gewonden aan den hellenden
kant van den weg gelegd, zoo goed
mogelijk beschut door de boomen. Een
vrouw liep overspannen gillend weg.
Goddank dat ze niet gewond is, dacht
Anne, en zij liet haar loopen. Maar toen
volgde or een klein meisje, zoo bleek als
de dood, bloedeloos bijna. Levensge
vaarlijke verbloeding, begreep Anne..
middenslagader. Zij rukte haar sjaal
af cu legde snel een snoerverband om
den gebroken arm. Toen kwam er een
oude man, kreunend van de pijn zijn
hand was verbrijzeld. Toen de chauffeur
hem uit den wagen had geholpen keerde
hij zich naar Anne.
„We zijn er, juffrouw, we hebben ze
allemaal." Toen zakte hij, zonder geluid
en zonder vertoon, voor Anne's voeten
in eikaar.
Op dat moment kwam er rammelend
een vroege melkauto aan, die met een
ruk aan den anderen kant van den weg
bleef stilstaan. Zenuwachtig begon Anne
tegen den chauffeur te roepen, een
boerenjongen van een jaar of zeventien,
die stompzinnig naar het onverwachte
en schrikwekkende tooneel keek.
„Hoe ver zijn we hier van Man
chester?"
„Een mijl of vijftien zoowat," hak
kelde hij.
„Woont er hier een dokter in de
buurt?"
„Jawel, in 't, dorp. dr. Ilay.
dan mot je drie mijl terug."
Anne greep hem bij zijn arm.
„Luister eens goed. Rijd zoo hard als
je kunt naar 't dorp. Haal dr. Hay en
telefoneer om brancards. Begrijp je
Er schoot haar een gedachte door den
geest er waren patiënten bij, die zoo
niet vervoerd konden worden. „En bel
dr. Prescott in Manchester op; zijn
nummer is Park 4300. Vraag of hij on
middellijk hier komt." De jongen wou
wegrijden, maar zij hield hem nog even
tegen. „Nog één ding. Is er een huis
hier dichtbij?"
„Jawel. De hoeve van Rodney. Een
mijl die laan in." Hij wees naar een rij
boomen. „Daar werk ik."
Zij knikte, herhaalde snel haar op
drachten en stuurde hem met een
laatste aansporing weg. Toen wendde
zij zich naar een der mannen, die het
minst ernstig gewond waren.
„Gaat u naar die boerderij. Vertel, wai
er gebeurd is. Haal dekens, en spalken,
en warme kruiken, en warm drinken.
Roep alle menschen bij elkaar die u
vinden kunt. Laat ze iets meebrengen
dat voor draagbaar kan dienen. Laat ze
de deuren maar uit de scharnieren halen,
en hekken, komt er niet op aan wat.
En maak voort. Maak in Godsnaam
voort."
„Ik zal me reppen, juffrouw."
Hij liep snel weg door den regen.
Nu was Anne alleen met haai
patiënten, en radeloos overzag zij den
toestand. Enkelen van de ernstig ge
wonden waren bij kennis gekomen en
jammerden erbarmelijk. In het natt<
gras neergeknield deed Anne haar best
hun zooveel mogelijk verlichting te
geven. Zij maakte haar zakdoek nat
met regenwater, veegde van vele gezich
ten het bloed, zocht nauwgezet naar
andere sporen van bloeding. Wel waren
er velen deerlijk gewond, maar de dood
had nog niet zijn hand gelegd op die
ordelooze groep ontredderde menschen
Als ze maar allemaal het leven hielden,
dacht Anne half ijlend. Als ze eens hel
pen kon, om zoo'n wonder tot stand te
brengen
Kreten en voetstappen trokken haai
aandacht. Door den schemerschijn van
den dageraad zag zij gestalten naderen
den boer en twee van zijn knechts,
met den man dien zij zooeven had weg
gestuurd. Zij hadden geïmproviseerde
baren bij zich, en whisky en dekens.
Anne dacht na, zoo snel als haar hape
rende hersenen veroorloofden, 't Eerst
noodige was, dat de ergste gewonden
onmiddellijk weg kwamen uit die kou
en die nattigheid. Misschien ging ze
buiten haar boekje. Het kon haar niet
schelen. Zij wist, hoe gevaarlijk schrik
en zenuwen waren. Zij gaf order, de
vier ernstigste patiënten naar de boer
derij te dragen.
Zij had daar goed aan gedaan. Hel
duurde twintig minuten, voor de chauf
feur van den melkauto terugkwam
en toen had hij nog geen dokter bij zich.
„Dr. Hay was bij een zieke," zei de
jongen, „maar ze zouden hem ophalen.
En dr. Prescott zou komen ik heb
hem zelf opgebeld."
DE NIEUWE CUTEX
Salon Polish
HOUDT VEEL LANGER,
dan iedere andere
nagellak.
Wij kunnen deze verbazingwek
kende mededeehng doen, omdat
de vervaardiging van de nieuwe
Cutex Salon Polish gebaseerd is
op een geheel nieuw principe,
waardoor het dagen langer houdt
zonder af te schilferen of te barsten.
Als U het eenmaal geprobeerd
heeft, zult U begrijpen, waarom
Cutex door meer vrouwen wordt
gebruikt, dan
welk ander
merk ook.
Laat Uw win
kelier Ueens de
geheele serie
fraaie kleu
ren toonen, als
Cameo-, Ce-
darwood-, Cle
ver-, Tulip- en
de zeer bijzon
dere nieuwe
kleuren Hyinks
en Gadabout.
CUTEX
een prachtig type van de geëman
cipeerde vrouw uit de 17e eeuw
Zij was niet alleen begaafd en har
monisch ontwikkeld, maar ook be
minnelijk en charmant. Haar be
koorlijke verschijning trok de aan
dacht van velen en dat zegt genoeg
ongetwijfeld stelde zij prijs op een
verzorgd,aantrekkelijk uiterlijk...
De schoonheidsverzorging van de
vrouw in die dagen was allesbehal
ve eenvoudig. Toen bestond er nog
geen Vinolia Vanishing Cream, het
schoonheidsmiddel voor de moder
ne vrouw,dat dehuidzachtenblank
maakt en door haar extra fijne
emulgering een uitstekende onder
laag vormt voor poeder. Vinolia
ColdCream,de ideale nacht-cream,
voedt Uw huid, terwijl U slaapt!
VANISHING CREAM - COLD CREAM
Tuben vanaf 35 ct Luxe poften vanaf 45 ct
VC 102-0*9