V
2x
NV is het
de tijd om
wollen dekens J
v te wassen!
LUX vvasvoorscHR,Ft
27
„En de brancards?"
„Die zijn onderweg, juffrouw. Ze
komen uit het Zuider Ziekenhuis."
Maar nog eens gingen er twintig
minuten voorbij, eer de brancards kwa
men. Er kwamen er twee, vergezeld
door een beredderigen, jongen dokter
van het ziekenhuis. En terwijl Anne
hakkelend begon te vertellen, wat ze
gedaan had, reed er opnieuw een auto
aan, in snelle vaart. Zij had het uit
kunnen schreeuwen van opluchting.
Achter het stuur van dien wagen zat
dr. Prescott.
Hij sprong op den weg hij had een
dikke jas aan, over een trui en een
flanellen broekbewijzen, dat hij
zich overhaast had gekleed. Hij liet niet
merken, of 't hem verbaasde, haar daar
te zien. Koel en bedaard als altijd, alsof
hij zijn ronde deed over zijn eigen
ordelijke zaal, luisterde hij, met zijn blik
in de verte en zijn hoofd lichtelijk naar
één kant, naar hetgeen zij hem vertelde.
Toen zij uitgesproken was, wendde hij
zich met beslistheid tot zijn collega.
„Misschien wilt u de patiënten hier
voor uw rekening nemen, dokter. Ziet u
ze maar zoo gauw mogelijk hier vandaan
te krijgen. Ik ga met zuster Lee naar de
boerderij. Als dr. llay komt, had ik
graag, dat u hem bij me stuurde."
Een paar minuten later waren Anne
en hij op de boerderij, waar de vier
levensgevaarlijk gewonde slachtoffers
van het auto-ongeluk in de groote keuken
op matrassen op den vloer lagen uit
gestrekt.
Dr. Prescott verspilde geen woorden.
Hij knielde neer en onderzocht snel den
eenen patiënt na den anderen. Het was
verwonderlijk om aan te zien, hoe zijn
aanwezigheid, zijn onverstoorbaarheid,
de opschudding in de volle keuken deden
luwen, en zelfs de dikke vrouw van den
boer tot kalmte bracht, al had zij een
minuut tevoren zenuwachtig te keer
gegaan.
Nu stond Prescott weer recht, zijn
oogen bekeken de stevige, houten tafel,
het noordelijke venster, waardoor het
ochtendlicht van Maart binnentrad, en
den grooten stoomenden ketel op het
fornuis. Hij zei:
„Ik wou die tafel graag vlak voor
't raam hebben. Zorgt u voor heet water,
heel veel heet water, en handdoeken.
En dan moet iedereen hier de kamer uit."
En zacht sprak hij verder, tegen Anne
„Er zijn drie patiënten bij, die zoo niet
vervoerd kunnen worden. Ik zal ze
moeten opereeren."
Haar hart sprong op, toen ze haar
meening en haar optreden aldus hoorde
billijken. Ze zei niets. Zij was een be
zwijming zoo nabij, dat ze geen beweging
in haar droge lippen kon krijgen. Zij liep
naar buiten, naar den auto van dr.
Prescott, haalde zijn twee handkoffers
en begon aan de toebereidselen tot de
operatie.
Wat er daarna gebeurde was voor Anne
als een fantastische droom, nevelig en
onvatbaar, een vage verbeelding, waarin
zij zichzelf zag als op grooten afstand,
als een vreemdsoortige automaat wer
kend met van buiten af berekende en
vooral geleide zekerheid. Zij werd zich
bewust, dat dr. Prescott met een barsch
gezicht zijn werk begon; dat dr. Ilay
binnenkwam (een mannetje met een
muisachtig gezicht en een bril) en haar
onmiddellijk het verdoovingsmasker uit
handen namen dat zij zelf snelle
reflexbewegingen uitvoerde, aangeven,
vasthouden, doorknippen, iedere bewe
ging van den chirurg een onderdeeltje
van een seconde vooruit aanvoelend.
Er ontstonden zweetdroppels op het
gezicht van dr. Prescott. Hoe vaardig
gebruikte hij de fijne instrumenten. Hoe
gewillig waren haar eigen handen, als ze
de zijne hielpen, terwijl ze een gevoel
had, of haar lichaam wazig de stille,
strakke kamer rondzweefde. Onbegrij
pelijk de laatste patiënt lag op de
tafel. zij was er nog steeds. zij
hielp bij het afzetten van een ver
morzelden en nooit meer bruikbaren
benedenarrn. zij had de adertang
tusschen haar vingers. zij stak de
draden in voor de naaisels. zij zag
de naald den laatsten steek hechten....
Eindelijk was 't gebeurd, alles ge
beurd. Toen zij, ongeloovig, naast de
tafel stond, ving zij plotseling in den
goedkoopen spiegel aan den muur een
glimp van haar eigen gezicht, op, haar
vertrokken gezicht, met groote oogen,
en een breeden veeg bloed over haar eene
wang. Zij voelde, dat ze flauw zou
vallen, als ze niet gauw naar buiten
ging. Prescott stond naar haar te kijken.
Wat een vernedering zou 't voor haar
zijn, tegenover hem zoo'n vertooning van
zwakheid te geven! Zij mompelde: „Ik
moet even een luchtje scheppen." Zij
wist niet hoe, maar zij kwam de kamer
uit.
't Was heerlijk, den frisschen wind
tegen haar voorhoofd te voelen. De
vragen, die haar werden gesteld, hoorde
ze nauwelijks, en er op antwoorden kou
ze heel zéker niet. Iemand gaf haar een
stoel en een glas water. Het was opge
houden met regenen, de zon scheen. In
de verte hoorde ze zwakjes een stoom
fluit van een fabriek.
Flauw drong het besef tot haar door,
dat het middag was.
Nu kwam dr. Prescott naar buiten.
Hij bleef een paar minuten met eenige
verslaggevers van kranten praten. Hij
bleef staan kijken, hoe de ziekenauto
met zijn patiënten wegreed. Toen kwam
hij naar haar toe.
„Nu zal ik u naar huis brengen, zuster
Lee. Ik heb liever niet, dat er nog een
slachtoffer bij komt op het lijstje."
Hij reed langzaam, stilzwijgend. Zij
zat naast hem, met haar oogen dicht,
en voelde zich ongeloofelijk verkwikt
worden door den koelen luchtstroom.
Zij was hem dankbaar, dat hij zoo attent
was. Nu had ze tijd, om bij te komen,
voor ze in 't ziekenhuis kwam. Ze
hoopte maar, dat de directrice haar niet
aanstonds weer aan 't werk zou zetten.
Maar toen zij de stad binnenreden en
Anne haar oogen opendeed, werd zij
gewaar, dat ze niet regelrecht naar
Hepperton gingen. Nog vóór haar snel
vragende blik hem bereikt had, werd
haar gedachte hem duidelijk. Hij zei
opeens
„Ik breng u naar mijn huis. U moet
wat uitrusten en wat eten, voor u naar
't ziekenhuis teruggaat. Trouwens u
zit nog met die wond in uw gezicht."
Zij antwoordde twijfelachtig:
„Ik had om tien uur op de zaal
moeten zijn."
Wordi vervolgd
Mi Mi
Verdere elegante en moderne Kübler-japonnen vindt U in 't nieuwe Kübler-prospec-
tus, welke U op aanvraag gratis en zonder eenige verplichting wordt toegezonden
door den hoofdvertegenwoordiger G. H. TE KORTSCHOT, Winterswijk 11Tel. 2391
PANORAMA. Geïllustreerd weekblad. Verschijnt Donderdags. Te zamcn met een der perio
dieken De Stad Amsterdam, Groot Rotterdam, 's-Gravenhage in Beeld, Ons Land, Ons Zuiden
of Ons Zeeland f 1.62per kwartaal of f 0.12% per week. Franco per post f 1.75 per
kwartaal bij vooruitbetaling. Koloniën f 7.65 per jaar bij vooruitbetaling. Voor postabonne
menten en adreswijzigingen van postabonnementen gelieve men zich uitsluitend te wenden tot het
bureau te Haarlem. Bureau's: HAARLEM, Nassaulaan 51. Telefoon Int. 13866. Giro nr. 142700.
AMSTERDAM, N.Z. Voorburgwal 262, Telefoon Interc. 33170, Giro nr. 97946. ROTTERDAM,
Stationsweg 24. Telefoon Interc. 50540. Giro nr. 101981. 's-GRAVENHAGE, Stationsweg 95,
Telefoon Interc. 111666. Giro nr. 43141. UTRECHT, Biltstraat 142, Telefoon Interc. 13473,
Giro nr. 149597. 's-HERTOGENBOSCH, Stationsweg 27, Tclef. Interc. 4286, Giro nr. 129750.
MAASTRICHT, Stationsstr. 20. Telef. Int. 5851Giro nr. 124690. VLISSINGEN. Badhuisstr. 5,
Tel. 81. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering zijn op aanvraag verkrijgbaar.
Maak een lauw Lux-sop in een flinke teil. Doe de deken hierin
en haal deze voorzichtig heen en weer in het sop. Niet te lang
in het sop laten staan. Daarna ruim spoelen in water van dezelf
de temperatuur als het waswater. Dan met koud water, waaraan
wat azijn is toegevoegd, zorgvuldig naspoelen. Dat maakt de kleuren
weer mooi fris. Drogen geschiedt het best over een droogrek en
niet bij een warme kachel. Na het drogen de deken luchtig
of borstelen.
VOOR WOLLEN DekeHS*
in koud water, blijven in een Lux-sop nooit
onopgeloste zeepdeeltjes achter, die Uw dekens
zouden kunnen bederven.
En weet U wel, dat nieuwe dekens op tiet
ogenblik heel veel geld kosten? Zorg dus, dat
Uw kostbare wollen dekens niet onnodig slijten
door het gebruik van verkeerde wasmiddelen.
Lux is veilig en goedkoop, want het gewone
pak kost maar 12 7a ct. en het reuzenpak, dat
bijzonder voordelig is, slechts 25 ct.
LUX lost 5 maal zo snel op als ge
wone zeeppoeders en zeepvlokken.
Doordat Lux snel en volkomen oplost, zelfs
>raag echter zorg, dat U ze niet
bederft bij het wassen. Met gewone
zeeppoeders en gewone zeepvlokken
kunnen Uw dekens krimpen en ver
kleuren. Dit komt, doordat in het sop van
gewone wasmiddelen altijd onopgeloste zeep
deeltjes drijven, die de oorzaak zijn, dat de wol
hard en stug wordt en krimpt.
Volg de veilige weg. Was wollen dekens
uitsluitend in Lux.
