*4
Ben lclein kastje met wijzerplaten en knoppen en schalen en kijkers en meters.
Zes doodgewone soldaten aan een rekenmachine van 30.000.
Do lader van het eerste stuk heeft., als luchtdoelartillerist, den
strijd in Spanje meegemaakt en dus ziet de IXde batterij
van 7.5 t.l. er anders uit dan al de vele andere gelijke bat
terijen, die in Desneeuwde polders en op modderige boerenerven,
rond de groote steden, bij de vliegvelden, die sedert 'n half
jaar overal in Nederland uit het niet verrezen zijn, hun smalle
vuurmonden omhoog steken.
Ilier zijn de schuilkelders voor de bemanning tot loopgraven vlak rond
de stukken geworden. Spanje heeft geleerd, dat je bij een aanval door een
bommenwerpenden luchtjager, die op 200 meter ook nog uit zijn mitrailleurs
het vuur op de bediening van de batterij opent, de mannen niet meer uit
de schuilkelders krijgt.
Is de aanvallende machine eenmaal dicht genoeg bij, dan kunnen de
luchtdoelkanonnen niet meer vuren en op het oogenblik, dat er 'n 25 kg-
bom valt, kan de bemanning niet anders doen dan dekking zoeken. Maar
nauwelijks is de aanvaller na een gierende steekvlucht weer ver genoeg
weg, of het kanon komt weer in actie. En dan is iedere seconde, die er
met aarzelen of met heen en weer loopen van schuilplaats naar kanon ver
loren gaat, dubbel kostbaar.
En hier is het: schieten dekking zoeken wachten op de explosie
van de afgeworpen bom en als de gesmeerde bliksem weer „Op uw
posten stuk klaar driemaal!"
Voor de rest is alles hier, zooals bij al de tientallen andere luchtdoelbatterijen.
Met de invoering van de electriciteit in het leger is de „muziek" verdwe
nen. Er zal bij de honderdtachtig man, die voor één batterij noodig zijn
(drie-ploegen-stelsel), misschien een tamboer zijn, maar bij het alarm speelt
hij geen rol.
In een bescheiden schuurtje, midden tussehen de drie stukken, is de
commandopost. Een telefoontoestel, vier, vijf goedkoope schelknopjes. En
een krib waarop iederen nacht 'n onderofficier den commandopost bezet
houdt. Tot, vroeg in den grijzen ochtend of midden op den dag, de tele
foon rinkelt. Een melding van de luchtwacht „Alarm!"
En in de drie schuren, waar de dienstdoende bedieningsmanschappen
slapen, rinkelt het alarmbelletje, rinkelt en ratelt tot de stukscomman
dant door aan 'n touwtje te trekken den commandopost het contrasein geeft.
In één minuutbinnen de minuut! zijn de zeven, acht man bij het
vuurleidingstoestel, ziet de hoogtemeter uit over het lage polderland met
De granaat gaat in 't tem/peertoestel. De linkerman
zorgt dat op de wijzerplaat twee wijzertjes tegen
over elkaar blijven staan. Eén handdruk van den
reehterman en het j/rojeetiel is „getempeerd"
Eet eerste projectiel: een brisantgranaat van 7.5 cm.
Een granaatje van een paar decimeter; de rest is
kardoes. En voor aan de punt de tempeerkop, waar
mee de ontploffingstijd wordt ingesteld.
