elkaar verbonden en zij zijn dan ook gewoonlijk oor zaak voor den stand van een bepaald dier in een be paalde streek. Bij de menscken is dat niet 't geval, doordat zij dikwijls op „niet-natuurlijke" wijze hun leven wagen, in treinen en vliegtuigen, op schepen en ladders, allemaal werktuigen, die zij zelf gemaakt hebben om het zich gemakkelijk te maken, doch wier gebruik tevens een zeker risico met zich mee brengt. Het ongeluk speelt in de menschelijke maat schappij een groote rol. Men behoeft slechts het aan tal verkeersongevallen te vergelijken met «lat der misdaden en dat der gevallen, waarin iemand van koude of honger sterft, en men kan zonder moeite eonstateeren, dat de verhouding in «1e dierenwereld precies andersom is: hier is regel, dat het eene «lier het andere doodt, en uitzondering, dat het een onge luk overkomt. Natuurlijk is de verhouding niet precies na te gaan: tallooze voorvallen ontsnappen aan onze aan dacht microscopisch kleine wezens dooden Door téken orer- jË rallen. Deze hun- l? zing raakte op zijn 9 strooptocht door het struikgewas in een 1 kolonie teken verzeild, werd uitgezogen tot hij alle krachten verloor en moest zich ten slotte willoos overgeven en zijl) dood afwachten. Het nest van een s pot vogel is bont van samenstelling: bladeren, worteltjes, haren, veeren, rupsenspinsel, aller- lei materiaal wordt er voor V gebruikt. Lange haren, vooral W paardenharen, zijn echter ge- W raarlijk. De jongen, die on- 1 lustig heen en iceer scharrelen, raken soms in zoo'n haar ver ward, trachten er zich dan van te bevrijden en vallen bij die po gingen uit het nest, zooals hier geschied is. Catastrophe in een merelnest. De merel was voor honderd jaar nog een schuwe vogel, doch verhuisdehoe langer hoe meer naar door menschen bewoonde streken, lloiwndien broeden de merels zeer laat, soms eerst als het fruit al rijp is, voor den tweeden keer, en zoo kon hel gebeurendat een peer op een merelnest viel en de twee jongen doodde. elkaar zonder «lat wij er iets van merken en de vlieg, die op den rand van ons theekopje balanceert tot zij er in valt of des avonds tegen de lamp vliegt „verongelukt". Buiten onzen gezichts kring gebeurt zooveel waar wij geen idee van hebben, maar soms komt het voor, dat we duidelijk kunnen nagaan, hoe een dier aan z'n einde gekomen is. Een ongeluk in de dierenwereld, zoo gewoon eigenlijk en toch zoo tragisch, omdat het ons zoo „onnatuurlijk" voorkomt! Hoovers onder elkaar. Deze snoek heeft vergeten, dat men. snoek zijnde, een baars zoo lang tusschen de tanden moet houden tot hij dood is. Daarna langzaam opeten en al etend de rugvin naar beneden drukken. De snoek werd het slachtoffer van zijn gulzigheid.

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 7