f
/jeukend
Wollen
dekens
DE LEMTE TEGEMOET!
4a
kan U gerust zelf wassen
als U maar uitsluitend
LUX gebruikt.
ekens
23
Maar toen hij zich wegrepte, om de
zitting der commissie bij te wonen, sprak
zijn gezicht duidelijker dan woorden
konden doen.
Het onderzoek werd een maand ver
daagd, opdat gewonde passagiers
onmisbare getuigen zouden kunnen
verschijnen. Anne kreeg Joe niet meer
te zien, voor hij naar Londen terug
keerde. Zij schreef Lucy een langen
troostbrief. Maar al bleef haar bezorgd
heid even groot, zij werd gedwongen
het geval ongeveer te vergeten, doordat
plotselinge drukte in haar nieuwe werk
al haar aandacht in beslag nam.
Nooit tevoren had zij zoo goed be
grepen, hoe nuttig en noodzakelijk de
arbeid der wijkverpleegster is. Nog nooit
was zij zoo van nabij getuige geweest
van het krachtenspel des levens. Zij
kwam in de woningen der allerarmsten,
waar niet genoeg te eten was, in krot
woningen van één kamer, waar het heele
meubilair bestond uit '11 vuile matras,
een wankelen stoel en een roestigen
ijzeren pot. Zij kwamen in huizen, die
de meest gevreesde ziekten in haar ver-
lammenden greep hadden gevat: in
huizen van rijken en huizen van armen,
waar de huisgenooten op hun teenen
liepen en angstig haar gezicht door-
speurden, 0111 een zwak teekentje van
hoop te vinden. Zij begon te beseffen,
welke toovermacht haar titel uitoefende,
't wondere woord „zuster". Zij bemerkte,
hoe de ruwste troepen mensehen uiteen
weken. om ruimte voor haar te maken,
hoe in de meest beruchte buurten der
stad haar uniform haar krachtiger be
scherming verleende dan een veel
hoofdig politiegeleide had kunnen doen.
I)rie weken 11a haar promotie kreeg
Anne haar eerste belangrijke particuliere
opdracht, die haar tevens het sprekend
bewijs was. hoe invloedrijke vrienden
zij had gevonden. Wel had zij reeds
verschillende particuliere patiënten be
handeld. maar dit was een heel bijzonder
geval, zoowel door het feit, dat zij
erdoor gedwongen werd, buiten het
ziekenhuis te wonen, als door de persoon
van haar patiënt:
Zij moest de huisverpleging op zich
nemen bij de zieke vrouw van Matthew
Bowlev.
De directrice had Anne bij zich op
het kantoor ontboden, en liet niet na,
haar met den noodigen ernst te wijzen
op haar zeer bijzondere plichten.
„L bent nog erg jong, zuster Lee,"
zei de Stoomwals, haar wenkbrauwen
naar beneden bewegend, „en 't is een
heele verantwoordelijkheid. Maar meneer
Bowlev wenscht uitdrukkelijk, dat u
zou komen, en dr. Prescott schijnt nogal
vertrouwen in u te stellen. Zorgt u
maar, dat u de goede verwachtingen
niet beschaamt. Zorgt u, dat u den
goeden naam van 't ziekenhuis hoog
houdt, als u in dat huis logeert."
„Jawel, directrice."
Met een gevoel van warme blijdschap,
met het gevoel, dat zij omhoog kwam
op de ladder van haar beroep, verliet
Anne het kantoor en ging zij naar liet
zusterhuis, 0111 haar eigendommen bij
elkaar te pakken. Binnen het kwartier
was zij klaar, en oin klokslag tien uur.
den afgesproken tijd, kwam de auto
haar halen. Het was een glinsterende
blauwe Rolls Royce met verzilverde
metalen onderdeelen en een chauffeur
in donkergrijze livrei.
Het was een warme, zonnige ochtend.
Toen Anne door die drukke, stoffige
straten reed, waar zij zich gewoonlijk
te voet doorheen repte, zelf haar tasch
dragend, gaf de sierlijke geriefelijkheid
van den luxe-wagen haar het eerste
besef van de voorrechten, die groote
rijkdom kan schenken. Nog sterker
werd dit besef in haar, toen zij het huis
van Bowley zag. Indrukwekkend groot,
met tal van spitsen en koepeltjes, stond
het in een eigen park op Dene Hill, een
paar mijl buiten Manchester; en het
interieur, met z'n kostbare meubels,
dikke tapijten en fraaie schilderijen
maakte een bijna benauwenden indruk
van overvloed. Het huis en de inrichting
waren té mooi.
Haar eigen appartementen echter, in
den zuidelijken vleugel grenzend aan de
slaapkamer van mevrouw Bowley, trok
ken haar bijzonder aan. Anne had een
eigen zitkamertje vol bloemen, en er
stonden boeken, en de ramen zagen uit
op een uitgestrekt fluweelig grasveld,
met booinen op den achtergrond. Nauwe
lijks was zij binnen, of een keurig
meisje kwam vragen, of zij gewend was
koffie te drinken 's morgens. Anne kon er
niets aan doen, dat er een puur mensche-
lijke warmte van voldoening in haar
kwam. Er waren dus nog oasen in de
dorre woestijn van het verpleegsters
leven! En dit was er heel zeker één
van voor haar, die rond placht te
sloven door de sombere sloppen van
liaar wijk.
Toen zij haar kop koffie gedronken
had, kleedde zij zich in uniform en ging
kennis maken met haar patiënte.
Mevrouw Bowley was een donkere,
magere vrouw van een jaar of vijftig,
met een gevuld figuur en een betrokken,
lichtelijk ordinair gezicht, Zij lag in een
groot bed midden in de groote kamer,
met de gordijnen half dicht getrokken,
en om zich heen had zij alle toebehooren
van iemand, die altijd sukkelt en aan
ieder kwaaltje toegeeft te beginnen
met de groote ziekentafel aan den eenen
kant van het bed, te eindigen met de
rijke verzameling medicijnfleschjes aan
den anderen. Mevrouw Bowley was
dan ook een chronische zenuwpatiënte.
Toen zij, dertig jaar geleden, met den
armen jongeman Matt Bowley trouwde,
was zij een flink en levendig meisje ge
weest. Maar Bowley's opkomst in de
maatschappij had een eigenaardige uit
werking op haar zenuwstelsel gehad. De
rijkdom had haar in staat gesteld,
zonderlinge neigingen van temperament,
denkbeeldige moeilijkheden en kwaaltjes
te koesteren, die haar in liaar armoede
ontzegd waren gebleven. Wel hing zij
nog steeds met, haar heele hart aan haai
man, maar toch bracht ze het grootste
gedeelte van haar levenstijd in haar bed
door, lijdend aan de eene „instorting"
11a de andere gevolgen, beweerde ze
aangedaan, van den zwaren strijd in
haar eerste huwelijksjaren.
Nu bekeek zij Anne met een langen,
bezorgden blik. Eindelijk knikte ze en
sprak ze:
„Ik geloof wel, dat we 't zullen vinden
samen, kind. Dr. Prescott heeft erg
gunstig over je gesproken. Heh je op
je kamers al een beetje orde? Geef me
dan even mijn Florida-water, en kom
dan bij me zitten. Dan kunnen we eens
flink praten. Misschien wil je onder 't
praten mijn voorhoofd een beetje wrij
ven."
Anne deed. wat haar verzocht was.
Zij had niet veel tijd noodig om het
ware karakter te leeren kennen van die
vriendelijke, veeleischende, zichzelf mar
telende vrouw. Toen ze haar koele
vingers op het droge voorhoofd van
haar patiënte legde, werd zij het begin
van een oprechte sympathie jegens haar
in zich gewaar.
's Middags om drie uur kwam dr.
Prescott zijn visite maken. Al was hij
eigenlijk chirurg, toch had hij bijwijze
van uitzondering de behandeling van\
mevrouw Bowley op zich genomen, om
wille van zijn vriendschap met haai
man, en omdat zijzelf koppig volhield.
Vervolg op blz. 26
De lente... tijd van bruisende levenslust en zonnige
ijheid. Zorg toch, dat U volop genieten kunt van de
heerlijke lentedagen. Elke dag is er één en elke dag
kan'een vreugde-dag zijn. Dank zij Nefa, het ideale
damesverband. Nefa is gemaakt van zeldzaam zachte
celstof, totaal oplosbaar en geeft volmaakte bescherming
n
ORANJE 30 ct.
BLAUW 40 ct.
GROEN EXTRA 60 ct
NEFA-FABR1EKEN TE NIJMEGEN
lke dag neemt U stof af in de slaapkamer,
maar Uw dekens, waarop ook stof valt, moeten
ook gewassen wórden-
Natuurlijk wil U Uw wollen dekens vrijwaren
voor krimpen en verkleuren. Kies daarom de veiligste
weg en.... gebruik"alleen Lux om ze te wassen.
LUX lost 5 maal zo snel op
als gewone zeeppoeders en zeepvlokken.
In het sop van zeeppoeders en gewone zepen blijven
altijd onopgeloste zeepdeeltjes achter, die de wol
vezels hard en stug maken, waardoor de wol krimpt.
Ook de kleur wordt door onopgeloste zeep aangetast.
Lux voorkomt deze bezwaren. Het lost dadelijk op,
zelfs in koud water, zodat geen zeepdeeltjes zich
aan de wol kunnen vasthechten.
En weet U wel, dat nieuwe dekens op het ogen
blik heel veel geld kosten? Zorg dus, dat Uw
kostbare wollen dekens niet onnodig slijten door
het gebruik van verkeerde wasmiddelen. Lux is
veilig en goedkoop, want het gewone pak kost
maar 12'/» cent en-het reuzenpak, dat bijzonder
voordeligis, slechts 25 cent.
LUX VVAsvOORSCHRlfr
Maak een lauw Lux-sop in een flinke teil. Doe de deken hierin
en haal deze voorzichtig heen en weer in het sop. Niet te lang
in het sop laten staan. Daarna ruim spoelen in water van dezelf
de temperatuur als het waswater. Dan met koud water, waaraan
wat azijn is toegevoegd, zorgvuldig naspoelen. Dat maakt de kleuren
weer mooi fris. Drogen geschiedt het best over een droogrek en
niet bij een warme kachel. Na het drogen de deken luchtig
kloppen of borstelen.
x VOOR V/OLLf* 0
