MARTINI
LUX
pfit is
het jaïste moment
voet 'n MAQTIMl
een baan door Mi
^Ps sc/ioonheidsQeheVfr
LUA TOILET ZEEP
voorkomt Vermoeide Huid
27
gedaan, om u hier te krijgen. Ik heb
Prescott op 't idee gebracht. Ik had er
nu eenmaal mijn zinnen op gezet, dat
u voor mijn vrouw kwam zorgen." Hij
lachte over heel de breedte van zijn
roode gezicht. „En ik hoopte meteen
een beetje gezelligheid aan u te hebben,
als u den tijd had."
Anne wist nauwelijks, wat zij moest
antwoorden op een zoo onbewimpelde
verklaring. Ze zei verlegen
„Ik vind 't erg vriendelijk van u, dat
u me die kans geeft. En dat u zooveel
vertrouwen in me hebt. Ik zal probeeren
te bewijzen, dat ik uw vertrouwen
waard ben."
„In orde, hoor zuster." Hij knikte
goedkeurend. „Bat wist ik vooruit wel."
Zoo ging hij door, met evenveel smaak
pratend als etenjJ. Gelijk de meeste
mannen, die zich van onderaf hebben
opgewerkt, kwam hij er al vlug toe,
zijn levensgeschiedenis te verhalen. Hij
was begonnen als fabrieksjongen en nu
scheelde het niet veel, of hij was million-
nair. Hij was buitengewoon in zijn schik
met zijn succes met zijn prachtige
huis, zijn auto's, zijn schilderijenver
zameling, kortom met al zijn bezit
tingen, en met den invloed, dien hij
er aan ontleende. En burgemeester van
Manchester werd hij ook!
De uitdrukking van zijn gezicht werd
wat milder, toen hij over zijn gezin
begon te praten. Zijn vrouw, hoewel
bijna steeds ziek, gaf hem generlei
reden tot klagen, maar zijn zoon had
een ongelukkig'huwelijk gesloten en was
een mislukkeling geworden. Verder had
hij alleen nog maar een nicht, Rose, een
meisje van dei-tien, waar hij dol op was.
Hij had haar op de heste kostschool in
heel Engeland gedaan; zij werd, volgens
zijn eigen trotsche woorden, „grootge
bracht met de kinderen van de fijnste
families." Hij hield niet op, voor Anne
een aantal foto's van haar bekeken
had.
Bowley had blijkbaar nog onbepaal-
den tijd door kunnen praten over Rose,
over zichzelf en over het leven in 't
algemeen. Maar de pendule op den
schoorsteenmantel stond op twee uur.
En Anne zat al lang naar die pendule
te kijken. Partij trekkend van een in
zinking in het gesprek zei ze rustig:
,,'t Wordt tijd dat ik terugga naar
mijn patiënte, meneer Bowley. Mijn vrije
uur is om."
„Och kom, maak niet zoo'n haast!"
zei hij. „Moeder de vrouw zal u best
nog een minuut of vijf gunnen."
Maar Anne schudde glimlachend haar
hoofd.
„Ik moet heusch gaan, meneer Bowley.
Ik kan mijn werk niet laten liggen. U
zoudt er heelemaal niet over gesticht
zijn, als ik 't verwaarloosde."
Zij stond op. En hij leek een beetje
verslagen, omdat zij zoo plotseling in
actie kwam en doordreef. Maar hij wist
zijn gevoelens snel te beheerschen. Hij
stond eveneens op, boog zich wat voor
over en gaf een paar klopjes op haar
hand.
„Je heht gelijk, kind. Zaken gaan
vóór vermaken. Daar heb ik me ook
altijd aan gehouden, en 't heeft me geen
windeieren gelegd." Hij lachte hartelijk.
„Dus maak maar gauw dat u wegkomt.
De groeten aan mijn vrouw. Ik zie u
wel gauw weer. Zorg maar dat u 't hier
prettig hebt. U hoeft maar te spreken,
en Collins zorgt overal voor. En als er
iets is, waar ik bij te pas moet komen,
hoor ik 't wel. Niet vergeten!"
Veertien dagen gingen snel voorbij.
Maar tot Anne's bittere teleurstelling
kon zij, hoe zij ook haar best deed, niet
roemen op merkbare beterschap bij
mevrouw Bowley. Toen zij pas in huis
kwam had Anne, afgaand op de hou
ding van haar patiënte, gehoopt op
snellen, opzienbarenden vooruitgang.
Maar de laatste paar dagen was de
patiënte vreemd stil en neerslachtig
gaan doen. Anne deed al het mogelijke,
om die stemming te verdrijven. Maar
hoe meer zij haar best deed, hoe erger de
neerslachtigheid werd. Soms, als zij on
verwachts opkeek, bemerkte zij, dat de
zieke vrouw met een eigenaardigen en
doordringenden blik naar haar keek. Zij
vond het een zeer onaangenamen en
volkomen on verklaarbaren toestand.
Anne vond die laatste ervaring des te
bedroevender, wijl zij er zoo naar snakte
haar bekwaamheid te bewijzen en de
hartelijkheid, die haar betoond werd, te
vergelden. Nog nooit in haar leven was
zij met zooveel onderscheiding behan
deld. Zij werd er wel eens verlegen
onder, dat haar zooveel attenties werden
bewezen. Menigmaal, als zij op haar
kamer kwam, vond zij er versche bloe
men, of een schaaltje perziken uit de
broeikas, of wat druiven, of zelfs een
doos bonbons. Herhaaldelijk zei ze tegen
Collins, dat ze 't niet prettig vond, dat
't heusch te veel was. Dan keek de butler,
een man met een donker en somber
gezicht, haar eens aan, zonder een spier
te vertrekken, en zei, dat hij deed, wat
hein werd opgedragen.
Zij gooide het op een aceoordje met
haar geweten door een groot gedeelte
van de versnaperingen mee te nemen
voor haar vriendinnen, als zij in haar
vrijen tijd naar Hepperton ging. Men
had daar in 't zusterhui» nog nooit zoo
vaak en zoo koninklijk gesmuld.
Op een ochtend tegen het einde van
de tweede week, toen zij uit de dienst
vertrekken terugkwam met een kan
gerstewater dat zij voor mevrouw
Bowley gereed had gemaakt, kwam zij
Bowley zelf tegen. Hij had haast hij
moest een paar inenschen ontmoeten in
verband met de aanstaande burge
meestersverkiezing. Maar toch bleef hij
staan, hartelijk lachend.
„U hebt vandaag uw halven dag, is
't niet?" zei hij. Ze keek er van op, dat
hij zoo goed op de hoogte was. „Wilt u
niet eens van den wagen gebruik maken
vanmiddag? Hij staat er toch, en
niemand heeft hem noodig. 't Zal u wel
goed doen, als u eens buiten komt."
Zij keek hem verward aan en schudde
haar hoofd.
„Ik mag 't heusch niet aannemen,
meneer Bowley."
„Doet u niet zoo gek," zei hij met
plompe gemoedelijkheid. „Een auto
ritje alleen, dat hindert toch niemand?
Ik zal 't wel even tegen Collins zeggen,
't Lijkt me wel leuk voor u, om eens
uit den band te springen."
Wordf vervolgd
PANORAMA, Geïllustreerd weekblad. Verschijnt Donderdags. Tezamen met een der periodieken
De Stad Amsterdam, Groot Rotterdam, 's Gravenhage in Beeld, Ons Land, Ons Zuiden of Ons Zeeland
f 1.62% per kwartaal of f 0.12% per week. Franco per. post f 1.75 per kwartaal by vooruitbetaling.
Koloniën f 7.65 per jaar bij vooruitbetaling. Voor postabonnementen en adreswijzigingen van post<
abonnementen gelieve men zich uitsluitend te wenden tot het bureau te Haarlem. Bureau's
HAARLEM, Nassaulaan 51. Tel. Int. 13866. Giro nr. 142700. AMSTERDAM, N.Z. Voorburgwal 262.
Telefoon Interc. 33170. Giro nr. 97946. ROTTERDAM. Stationsweg 24. Telefoon Interc. 50540. Giro nr.
1()1981. 'sGRAVENHAGE, Stationsweg 95. Tel. Interc. 111666. Giro nr. 43141. UTRECHT. Bilistraat 142.
Telefoon interc. 13473, Giro nr. 149597. 's HERTOGENBOSCH, Stationsweg 27. Telefoon Interc. 4286.
Giro ur. 129750. MAASTRICHT, Stationsstraat 20. lel. Interc. 5851. Giro nr. 124690. VLISSINGEN, Bad
huisstraat 5, Tel. 81. De voorwaarden van onze gratis ongevallenverzekering zijn op aanvraag verkrijgbaar.
Er worden bij „Van Laar 6 Co."
verkoopsters gevraagd", vertelde
Miephaar vriendin Ans. „Zullen
we er eens op afgaan?"
Miep werd aangenomen, Ans
niet. „Ik heb het verspeeld door
mijn onaantrekkelijke teint",mop
perde Ans. „Een verkoopster
moet er nnrdig uitzien."
„Je zit altijd binnen'', zei Miep,
„en dan krijg je een „vermoeide
huid". Waarom gebrnik je geen
Lnx Toilet Zeep, zoals de film-
«terr£j»J
U moet werkelijk Lux Toilet Zeep gaan ge
bruiken. als U aanleg heeft voor een „ver
moeide huid". Het zachte, werkzame schuim
van deze toiletzeep doet in een paar dagen
wonderen. Daarom wordt
ze door zoveel beroemde
filmsterren gebruikt. J
ITZ 186 0141
Ans volgde deze raad enkreeg spoedig
baan. dank zij Lnx Toilet Zeep.
een bekoorlijke jonge
filmsler. gebruikt lux Toilet
Zeep: 9 van de 10 film
sterren in Hollywood kunnen
er niet meer buiten
