later, als je tanden hebt
dan krijg je ook die
lekkere, frissche Pastol
op menseken d'r karakters te heb ben
daar vergist hij zich nooit in, zeggen ze,
maar ik moet eerlijk zeggen, ik voor mij
vind nog 't gekste, dat hij Voetje
Samuels erediet geeft.
Hersens heet eigenlijk Armand Wil-
kins. en ze noemen hem Hersens, omdat
hij zoo link is. Iedereen hier in de stad
kent 'in als een der grootste specialisten
op 't gebied van dobbelen, en waterzoo
bijhoort, en geen mennek weet, hoeveel
lood Hersens wel heeft, behalve dat 't
een aardige hoop is, want om 't even
hoeveel geld er op tafel komt,
Hersens krijgt 't vroeg of laat allemaal
te grazen. Ik zou je nog een massa kun
nen vertellen over Hersens, maar ik wou
't vandaag over Voetje Samuels hebben.
't. Was in een taaien winter in New
York, toen zoo wat iedereen, die een
spoorkaartje kon betalen, naar Miami
of Havana of New Orleans was, en
er niets meer in stad bleef dan plat-
visch. 't Is nogal een dooie boel in de
stad als de groote pieten weg zijn, en
op een avond trof ik Voetje Samuels
bij Mindy, en hij keek meer dan treurig.
Hij vroeg me, of ik misschien toevallig
een vijfje bij me had, maar ik geef
natuurlijk geen vijfjes aan zulke lui als
Voetje Samuels, en op 't eind zei hij,
dat ie 't met me op een accoordje zou
gooien voor twee, dus ik snapte wel.
dat ie leelijk in de nesten zat, als ie van
vijf dollar afzakte op twee.
„Ik ben vies achter met m'n huur,"
zei Voetje, „en mijn hospita wil gewoon
naar geen rede meer luisteren. Ze zet me
o]» de keien, als ik niet direct wat op
tafel leg, zegt. zeik heb er nog nooit zoo
ellendig voorgestaan," zei Voetje. „Ik
denk er al over, om wat erg mals te
doen."
Ik zou niet weten, wat Voetje Samuels
voor erg mals zou kunnen doen, of 't
moest werken zijn, en dat doet hij vast
nooit, hoe 't ook met hem loopt. In al
die jaren dat ik om Broadway heen-
dwarrel hel) ik nog nooit een platvisch
gezien, die 't zoo erg te kwaad kreeg, dat
ie ging werken.
Ik ben er eens bij geweest, dat. David
de Kwast Voetje Samuels een karweitje
aanbood - drank cliauffeeren van hier
naar Philadelphia voor goed geldmaar
Voetje bedankte er voor, want hij kon
niet tegen de buitenlucht, zei-d-ie, en
trouwens, zei Voetje, drankrijden is in
strijd met de wet, daar kun je voor in de
lik raken. Dus één ding weet ik wel: als
Voetje iets doen gaat, is 't vast niets
vermoeiends.
„Hersens is nog in stad," zei ik tegen
Voetje. „Waarom trek je hém niet bij
z'n haren? Je bent zoo dik met 'm."
„Daar zit juist de groote kneep," zei
Voetje. „Hersens krijgt al een briefje van
honderd van me, en dat denkt ie Maan
dagmiddag vier uur van me te krijgen,
en ik zou niet weten, waar ik honderd
dollar vandaan moest halen, en dan
reken ik nog niet eens 't tientje interest,
dat ie moet hebben."
„Wat dacht je dan te doen?" vroeg ik,
want 't. was al Donderdag, dus Voetje
had maar een schijntje tijd, om 't geld
bij elkaar te krijgen.
„Ik denk dat ik me maar ophang,"
zei Voetje, verschrikkelijk in den put.
„Wie heeft er wat aan me? Familie of
vrinden heb ik niet. en de wereld is
zonder mij ook al zwaar genoeg. Ja, ik
denk dat ik me maar van kant maak."
„Je bent getikt," zei ik. „Je hebt je
leven lang opgepast, dat de staat je niet
ophangt zou je 't nou jezelf gaan
doen? 't Is trouwens in strijd met de wet
ook."
„Kan me niet. schelen," zei Voetje. „Ik
hen 't beu. Ik ben alles beu. Ik heb er
genoeg van, om altijd platzak te zitten,
ik heb nooit meer dan 'n paar kwartjes
om tegen mekaar te rammelen in m'n
broekzak. Al wat ik probeer, pakt ver- l
keerd uit. 't Eenige dat me weerhoudt,
om me op te knoopen, is dat briefje van
honderd, dat Hersens nog van me krijgt,
want. ik heb geen zin om achter m'n rug
voor afzetter uitgemaakt te worden, als
ik dood ben. En weet je wat 't ergste van
alles is?" zei Voetje. „Ik ben verliefd.
Ik ben verliefd op Hortense."
„Hortense?" zei ik, reusachtig ver
wonderd. „Maar, kerel, zoo'n dik.
„Zwijg!" zei Voetje. „Zwijg onmid
dellijk! Ik duld niet datje haar voor dik
kerd uitmaakt of weet ik wat je zeggen
wou, want ik hou van haar. Zonder haal
kan ik niet leven. Zonder haar." zei
Voetje, „wil ik niet eens meer leven."
„Zoo." zei ik, „en wat zegt Hortense
er van, dat je van haar houdt?"
„Ze weet 't niet," zei Voetje. „Ik durf
't haar niet te zeggen, want als ik zeg.
dat ik van 'r hou,verwacht ze natuurlijk
dat ik een stelletje diamanten armban
den voor d'r koop, en dat kan ik niet,.
Maar ik geloof, dat ze wel een beetje gek
op me is, want ze kijkt me op een zekere
manier aan. Maar," zei Voetje, „er is er
nóg een, die van d'r houdt, en die kan
wél armbanden met toebehooren koopen.
dus daar zit ik nogal mee. Wie 't is weel
ik niet. en ik geloof niet dat Hortense
veel om 'm geeft, maar een meisje kijkt
natuurlijk altijd op tegen een jongen, die
diamanten armbanden voor d'r kan
koopen. Dus zal er wel niets anders voor
me opzitten, dan dat ik me van kant
maak."
Ik schoot natuurlijk best, dat hij er
geen steek van meende, en ik maakte me
verder geen zorg over hem, want ik
dacht: die wriemelt zich d'r wel op de
een of andere manier uit, en ja hoor, den
volgenden avond komt ie met 'n gezicht
van wie-doet-me-wat bij Mindy binnen
stappen. Hij had vast ergens flink tuk
gekregen, dacht ik, want hij liep net. of
ie vijfenzestig dollar in z'n zak had.
Maar Voetje bleek alleen maar eén
idee te hebben en ideeën, die vijfen
zestig dollar op kunnen brengen, zijn
er niet veel.
„Ik heb vanmiddag op bed liggen den
ken," zei Voetje, „en ik raakte aan 'l
denken, hoe ik lood bij mekaar kou
krijgen, om Hersens te betalen, en mis
schien nog een paar lui, en mijn hospita,
en dan nog een paar piek over te houden
voor m'n begrafenis. En toen had ik '1
ineens. Ik ga m'n body verkoopen."
Ik keek 'm natuurlijk een beetje gek
aan, en ik vroeg, of ie dat eens uit won
leggen, en dit was zijn ideehij ging een
dokter opzoeken, die graag een dood
lichaam had 0111 te studeeren, en dan
wou hij '111 zijn lichaam verkoopen voor
zooveel als ie krijgen kon, te leveren,
zoodra hij zich had opgeknoopt, wat
dan binnen een zekeren tijd zou gebeu
ren.
„Ik heb gehoord," zei Voetje, „dat die
pillen altijd op zoek zijn naar lijken voor
d'r snijkamer, en dat je tegenwoordig I
niet makkelijk meer '11 goed lijk krijgt."
„Hoeveel denk je. dat je body waard
is?" vroeg ik.
„Nou," zei Voetje, .zooiets van mijn
omvang mag best een mille opbrengen."
„Hoor eens, Voetje," zei ik, „als je 't
mij vraagt, is 't een afschuwelijk idee.
Ik heb persoonlijk niet veel verstand
van zulke zaakjes, maar als dokters
lijken koopen, geloof ik toch nooit, dat
ze ze bij 't pond koopen. En ik geloof I
ook niet, dat, je duizend dollar voor je
body krijgt, vooral niet als je nog leeft,
want hoe weet een dokter, dat je op tijd
zult leveren?"
„Non zeg," zei Voetje verontwaar
digd, „iedereen weet toch zeker, dat ik
mijn schuld altijd betaal? Ik kan Her
sens als referentie opgeven, die zal tegen 1
in tuben 15, 25 en 40 ct.
in doozen 10 en 20 ct.
Nederlandsen Fabrikaat
Vervolg op blz. 36
OUWEHAND's DIERENPARK Rhenen
Grootsch
Overweldigend!
