BLUE BAND 1
WRIGLEY
BUITENGEWOON
EERLIJKE KEREL
"WAT WJHKÊ
JOHGEM VOOR
UEEfTlJD!
Z'N
CL
DAT DOET DE
EXTRA ENERGIE-
VOEDING, DIE
IK HEM GEEP
zegt Moeder
BUJF BIJ BLUF BAND-BLUB BAND IF BEFT
WRlGtF?,
43
Vervolg van blz. 39
Als die afspraak er niet was, zou ik je
vragen, om mijn trouwe en liefderijke
vrouw te worden."
En wat gebeurt erf Hortense springt
zóó in Voetje z'n armen, en ze geeft hem
een zoen op zijn leelijken bakkes, en ze
zei tegen hem als volgt:
„Ik hou van jou ook, Voetje, want
niemand heeft ooit zoo'n offer gebracht,
dat hij zijn body voor me verkwanseld
heeft. Trek je van die afspraak maar
niets aan. Ik wil direct met je trouwen,
maar we moeten zien, dat we dien
ouden gek beneden kwijt raken."
Toen ging Hortense weer uit het raam
hangen en ze begon tegen dokter Bod-
ker te schreeuwen. „Ga weg," riep ze,
„ga weg, halve gare, of ik gooi je een
kuiltje in je kersepit."
Maar toen de oude heer haar zag,
scheen hij nog een stukje wilder te wor
den, en hij begon als een dolleman tegen
Soldaat Sweeney te vechten om er door
te komen; dus toen nam de Soldaat hem
zijn mes af en gooide 't weg, voordat
iemand er zich aan bezeeren kon.
N'ou schijnt Hortense onderwijl de
keuken rond gekeken te hebben, of ze
niets vond om 't raam uit te gooien op
den ouden heer z'n gezicht, en ze zag zoo
gauw niets dan een pracht van een ham,
die de kok net op tafel had gelegd om
plakken af te snijden voor sandwiches,
't Was een reusachtig groote ham, zoo
eentje waar de Rommelpot wel een
maand mee toe kon, want ze snijden de
ham voor de sandwiches reusachtig dun
in den Rommelpot. In ieder geval, Hor
tense pakte die ham en liep er mee naar
't raam en gaf d'r een zwaai ge nam
er niet eens den tijd af om te mikken.
En die ham raakte dien armen, ouden
Bodker klets, pardoes, bonk, vlak boven
op z'n kersepit. Hij viel niet, maar hij
begon te waggelen met zijn beenen zoo-
wat dubbel, of ie dronken was.
Ik wou hem helpen, want ik kreeg
medelijden toen ie er zoo aan toe was, en
bovendien vond ik 't niet leuk van haar,
om iemand met een ham te zandzakken.
Dus ik nam den ouden dokter voor
mijn rekening en ik bracht hem terug
naar Broadway en naar Mindv, en daar
zette ik hem neer en ik gaf hem een kop
koffie en een rolmops om 'm bij te bren-
gep, en er kwam een heele serie bur
gers vol belangstelling om ons heen
staan.
Eindelijk keek de dokter rond. „Vrien-
den," zei hij, „u ziet hier een man met
een gebroken hart voor u. Ik ben abso
luut niet kindsch, al beweren mijn bloed
verwanten natuurlijk van wél. Ik heb
Hortense lief. Ik heb haar lief van den
eersten avond af, dat ik haar als zonne
bloem zag optreden in „Levenstuin".
Ik wil met haar trouwen, want ik ben
al jaren weduwnaar, maar mijn zoons en
dochters schijnen 't heelemaal niet leuk
te vinden, dat ik trouw. Ze maken
iederen keer capt.ie, als ik over trouwen
begin. Ze hebben 't er wel eens over ge
had," zei de dokter, een beetje zachter
pratend, „om me in een gesticht te stop
pen, als ik over trouwen begon. Dus heb
ik ze maar nooit iets verteld over Hor
tense, want ik ben veel te bang, dat ze
me zullen tegenwerken. Maar ik heb
haar reusachtig lief en ik stuur haar
menig mooi caooautje, al kan ik haar
maar zelden ontmoeten, vanwege mijn
familie. En toen heb ik ontdekt, dat ze
met dien Voetje Samuels ging.
Ik- was verschrikkelijk jaloersch,"
zei de dokter, „maar ik wist niet wat ik
doen moest. Eindelijk was het lot me
gunstig: die Voetje kwam bij me om
zich aan de snijkamer te verkoopen.
Tk doe al in jaren geen practijk meer.
maar ik heb nog een spreekkamer en een
bord aan mijn deur, aan zulke dingen
hecht je nu eenmaal, en toen kwam
Voetje op zekeren dag bij me aanbellen.
Ik dacht eerst dat hij gek was, maar hij
zei, dat ik getuigen kon vragen bij Ar-
mand Wilking, den grooten sportsman,
en die verzekerde me, dat er niets op
Voetje Samuels aan te merken was.
„En toen kreeg ik dit idee: ik dacht:
als ik op dat voorstel van Voetje inga.
en ik koop zijn body voor de snijkamer,
zal hij wachten tot 't tijd is om zijn
woord te houden, en dan neemt hij de
vlucht," zei de dokter, „en dan ben ik
voorgoed van dien medeminnaar af en
dan wordt Hortense de mijne. Maar hij
vluchtte niet. Ik had niet gedacht aan de
kracht der liefdeboeien.
Toen ben ik hem in een jaloersche
razernij op zijn hielen gaan zitten met
een mes ik dacht, dat hij dan mis
schien uit angst de stad zou verlaten.
Maar 't was te laat. Ik zie nu in, dat
Hortense hem ook liefheeft, anders zou
ze me geen kolenkit op mijn hoofd ge- I
gooid hebben, om hem te verdedigen.
Ja, heeren," zei de dokter, „ik lijd i
aan een gebroken hart. En ik heb een I
groote buil op mijn hoofd ook, geloof 1
ik. Bovendien heeft Hortense al die
cadeautjes van me, en Voetje dat geld,
dus ben ik aan alle kanten de banaan.
Ik heb nog maar één hoop: dat mijn
dochter Eloïse, die met Sidney Simmons
Bragdon getrouwd is, er niets van te
weten komt, anders wordt ze net zoo
woedend als dien keer, toen ik met dat
knappe sigarettenmeisje bij Jimmy
Kelley wou trouwen."
Hier werd dokter Bodker totaal door
zijn gevoelens overweldigd, en hij begon
tranen met tuiten te huilen, en iedereen
had reusachtig medelijden met hem
en toen kwam Hersens binnen, en die
vroeg wat er te doen was.
„Maak je maar geen zorg over je
cadeautjes en je duiten," zei Hersens.
„Ik zal alles vergoeden, want ik heb bij
je borg gestaan voor Voetje Samuels. Ik
heb me voor 't eerst van mijn leven in
iemand vergist, dus ik moet opdokken,
maar Voetje Samuels zal er leelijk spijt
van hebben, als ik hem te grazen krijg.
Ik kon natuurlijk niet voorzien, dat er
een meisje tusschen zou komen, en dat
maakt altijd een kolossaal verschil, dus
ik heb me eigenlijk niet voor honderd
procent in dien knaap vergist. Maar dat
neemt niet weg," zei Hersens zoo hard,
dat iedereen 't hooren kon, „dat Voetje
Samuels een gemeene flesschentrekker
is, omdat hij zijn body niet op tijd heeft,
geleverd, zooals hij met u afgesproken
had, en hij krijgt zoolang ik leef geen
dollar meer van me, en geen okay ook;
van mij niet en van mijn vrinden en
kennissen ook niet. Hij is meteen uitge
praat hier op Broadway."
Maar ik geloof niet, dat 't Voetje en
Hortense veel kon schelen. Toen ik den
laatsten keer van ze gehoord heb, zaten
ze in Nieuw Jersey, en daar hebben ze
zelfs van de jongens van Hersens geen
last, vanwege Skush O'Brien, en ik heb
gehoord, dat ze rondom hen heen een
gezin en een hoenderpark aan 't opbou-
wen zijn, en dat Hortense al d'r arm
banden in gemeenteschuld van Newark
heeft omgezet, en dat moeten heelemaal
geen kwaaie papiertjes zijn, zeggen ze.
Kinderen verbruiken
een verbazende hoe
veelheid energie.Geen
wonder, dat ze de al
lerbeste voeding noo-
dig hebben.Die krijgen
ze in Blue Band: extra
energie-voeding. En er
gaat niets van verloren,
omdat Blue Band zoo
licht verteerbaar is.
En Blue Band bevat de Vitaminen A en D.
die volgens de doktoren onmisbaar zijn om
weerstand te kunnen bieden aan ziekten en
om stevige beenderen en
een krachtig gebit te
vormen. Daarom eet je
eigenlijk gezondheid,
als je Blue Band eet.
Voor ièdereen is Blue Band goed. Mijn man
en ik eten het ook en we vinden het wérke
lijk heerlijk. Ja, ons gezin is gelukkig gezond,
en ik ben er iede
ren dag Blue Band
dankbaar voor.
peRMUN'
C krijgt meer plezier in uw werk,
u kunt opgewekt aan sport en spel
meedoen en niets zal u meer teveel
zyn, wanneer u regelmatig na eiken
maaltijd de heerlijke WRIGLEY'S
P.K. kauwt. Het is de veiligheids
klep, die opgekropte zenuwen zacht
jes aan doet bedaren.
P.K. is verfrisschend en knapt u op. Het
is goed voor de spijsvertering en helpt u
de tanden schoon, sterk en gezand te hou
den. Doktoren en tandartsen zijn het er
over eens, dat het dagelijks kauwen van
P.K. een aanbevelenswaardige gewoonte is.
De fijne pepermuntsmaak zuivert uw
adem, het is een uitstekend middel tegen
een droge keel voor hen, die veel moeten
spreken enkinderen zijn er dol op.
Koopt vandaag nog enkele pakjes en houdt
er steeds een paar bU de hand, zoowel
thuis als wanneer u uitgaat.
fJr bfWr brandstoffen - de fijnste smaak. H. U 4 E
