Wellner Wello
l'JlüliVÜÜ
c/tlle verschillend,
alle gelijk!
GOEDE FUNDAMENTEN
hersens bij elkaar heeft, als getuige op
zal willen treden. En toch wil jij jij
notahene, die er totaal buiten staat en
zooveel op 't spel hebt staan er je
neus in steken!"
Prescott's gezicht bleef onverzette
lijk.
,,'t Spijt me ontzettend, Lowe, Ik
begrijp al wat je zegt. .Te hebt van a tot z
gelijk. Maarik' wou dat ik 't je uit
kon leggen. Ik kan je alleen vertellen,
dat ik beloofd heb, die verpleegster te
helpen. En ik wil en zal haar helpen.
Lowe zuchtte en smeet zijn potlood
op zijn bureau.
„Goed!" riep hij uit, op een toon
van wanhoop. „Dan zal er voor mij niets
anders opzitten, dan je zoo goed moge
lijk door dien waanzin heen te helpen.
Tegen je eigen belang en tegen mijn
eigen oordeel in zal ik t zaakje op me
nemen. Begrijp me goed dat menscli
van Sullivan verdedig ik niet. Maar
voor dat stomme wicht van een ver
pleegster van jou kun je me krijgen.
Al sprak Lowe nog zoo ruw en norsch,
de hartelijke edelmoedigheid van zijn
besluit was Prescott volkomen duide
lijk. Er kwam een gevoel van sombere
voldoening over hem. Welke risico hij
zichzelf ook op den hals haalde, hij had
Anne's zuster den besten advocaat be
zorgd, die er in heel Londen te krijgen
was.
Lowe's voorspelling kwam uit. De
rechtbank voor strafzaken, de Old
Bailey, nam het geval in behandeling,
op haar zitting van den derden Juli. Al
was het nog geen half tien, toen Prescott
binnenkwam, toch was de zaal a,l prop
vol. Het was hem een groote opluch
ting, dat Anne weg was gebleven. Hoe
zij ook geredeneerd en geprotesteerd
had, hij was er met kracht op blijven
aandringen, dat zij weg-zou blijven. En
nu hij zich midden in de hitte en het
rumoer van dat strijdperk bevond, werd
hem eerst goed duidelijk, hoe verstandig
zijn beslissing was geweest.
Hij baande zich een weg door de volte,
en vond een plaats achter de bank voor
de verdedigers. Lowe, die even tevoren
was binnengekomen, wisselde een paar
woorden met hem. Toen verscheen
Drewett, de officier van justitie, een
zwaarlijvig man met ruige wenkbrauwen.
Hij keek met een eigenaardigen blik
naar Prescott, dien hij heel goed kende,
maar groette slechts met een knikje.
Eensklaps zoemde luider de opwin
ding. klonk liooger de toon van span
ning. De beide verdachten werden de
zaal binnengeleid.
Toen mevrouw Sullivan, door Lucy
gevolgd, haar plaats innam, werden alle
halzen gerekt, alle blikken naar dat
tweetal gericht. Prescott, de nieuws
gierigheid der menigte verfoeiend en
verachtend, werd zich bewust, dat hij
van puren afkeer een anderen kant op
keek. Maar eindelijk wendde hij zijn
hoofd en keek hij naar Lucy.
Zij stond doodstil, met haar armen
stijf langs haar zijden; de starheid van
haar houding en trekken gaf haar iets
verblufts, waardoor ze op een pop leek.
Zij scheen zich binnen haarzelf te hebben
teruggetrokken alsof de vrees haar
totaal had verdoofd, en de bron van
haar gevoelens had uitgedropgd. Heel
anders gedroeg zich mrs. Sullivan. De
eigenares van de Rolgrave voelde zich
onbeschaamd op haar gemak in het felle
schijnsel der openbaarheid, en plaatste
zich aanstellerig in de kern der straling.
Toen werd er om stilte geroepen en
stonden de rechters achter de groene
tafel op. Met indrukwekkende statig
heid, met wapperende toga en deftige
pruik, maakte de president zijn ontrée.
Den leden der jury werd de eed afge
nomen. De behandeling begon.
Een ambtenaar stond op, om de acte
van beschuldiging voor te lezende
verdachten waren den tienden Juni, in
het Rolgrave-tehuis W. 1, in het. bezit
bevonden van verdoovingsmiddelen,
namelijk morphinesulphaat, heroïne en
cocaïne-hydrochloride, zonder dat hun
de daartoe vereischte vergunning was
verstrekt, en op denzelfden datum
hadden zij een zekere Irene Dallas een
bedwelmende artsenij laten innemen,
waarna genoemde Irene Dallas door
onvoorzichtigheid of in een vlaag van
verstandsverbijstering uit een open
raam was gévallen, hetgeen den dood
ten gevolge had gehad.
Formeel verklaarden de twee vrouwen,
„niet schuldig" te zijn. Toen kreeg het
openbaar ministerie het woord. Prescott
nam een houding aan om te luisteren
naar de getuigen, die werden opgeroepen
om den aard der bedwelmende middelen
vast te stellen. Na hen verklaarde de
gerechtelijke arts dr. Bury, dat hij bij
ontleding der inwendige organen der
overledene, Irene Dallas, de aanwezig
heid van een dier stoffen, heroïne, had
geconstateerd. Onmiddellijk, nadat deze
verklaring was afgelegd, stond Lowe op.
„Dr. Bury, hebt u bij uw analyse
een doodelijke hoeveelheid heroïne ont
dekt?"
„Neen. mijnheer, 't. Was geen doode
lijke hoeveelheid."
Toen trad detective-sergeant Roberts
als getuige voor. Hij verklaarde, dat hij
het Rolgrave-tehuis was binnengegaan
en de beklaagde Sullivan in hechtenis
had genomen, tegelijk met de ver
pleegster, die bij miss Dallas dienst had
gedaan. Aan het einde van zijn getuigenis
kwam het belangrijkste. Beklaagde
Sullivan had geweigerd, iets te zeggen,
toen zij gearresteerd werd, maar de
verpleegster, Lucy Lee, had gezegd
„Ik heb haar het spuitje met heroïne
gegeven, 't Was de normale dosis. Ik
heb alleen gedaan, wat me was opge
dragen."
Dit was de gelegenheid, waarop Lowe
had zitten wachten. Toen de sergeant
zich verwijderde van het hekje sprong
hij op.
„Mylord." zei hij, zich tot den presi
dent richtend, „ik heb de eer uw aan
dacht te vragen voor de opmerking, dat
er tegen zuster Lee hoegenaamd geen
aanklacht valt in te brengen. Ik stel mij
voor, behoudens goedvinden van uwe
lordschap, medisch getuigenis van on-
verdaclit.en aard aan te voeren om aan
te toonen.dat iedere verpleegster, inde
omstandigheden die het openbaar minis
terie heeft .beschreven, moreel en zelfs
wettelijk verplicht zou zijn, de opdrach
ten uit te voeren, die haar door een
hoofdverpleegster of door de directrice
der inrichting werden gegeven."
Dit wekte aanstonds een levendige
sensatie in de rechtszaal. Prescott werd
door de algemeene opwinding aange
stoken. Hij begreep, hoe knap en raak
die slag van Lowe was; had die de
gewenschte uitwerking, dan moest de
aanklacht tegen Lucy onverwijld wor
den ingetrokken.
Er waren er echter nog meer, die
het gewicht van het argument zuiver
schatten. Drewett, getrouw aan den
plicht van den openbaren aanklager,
stond al, en sprak luid en met klem zijn
bezwaar uit. Mr. Coles, de advocaat van
inrs. Sullivan, liet zich evenmin on
betuigd. Er volgde een langdurige juri
dische redetwist, waaraan de president,
toen de kwestie hem voldoende toe
gelicht scheen, een einde maakte door
stilte te bevelen. Toen boog hij zich
voorover in de richting van Lowe.
„Uitstekend, sir John. Wij zullen uw
getuige aanhooren."
In Wellner Wello tafelgerei bestaan talrijke mooie
modellen. Maar hierin zijn alle modellen gelijk:
ze zijn van een onverslijtbaarrhard materiaal, dat
dóór en dóór vlekvrij is. A olkomen bestand tegen
alle zuren en zouten. Zonder onderhoud altijd
prachtig glanzend en smetteloos blank! A raagt in
de goede zaken de gunstige Wellner Wello-prijzen.
WELLNER-ZILVER FABRIEKEN N.V. - AMSTERDAM
Wordt vervolgd
Degelijke theoretische kennis als
fundament voor Uw praktische
ervaring, laat daarop de brug
naar vooruitgang rusten enI
komt er!
Studeer techniek thuis!
Burgerlijke bouwkunde, Architectuur,
Meubel- en Schildertechniek, Water- en
Wegenbouw, Betonbouw, Werktuigbouw
kunde, Auto- en Vliegtuigtechniek, Electro-
techniek. Radiotechniek, Chemische Tech
niek, Zuiveltechniek, Speciale cursussen.
Vraag prospectus P5
DIR. E. J. ROTSHUIZEN en F. WIND
GEM06IUSEERDENPBNA verzorgt de technische cursussen voor militairen.
Wendt U om inlichtingen tot de Commissie voor O. en O. in Uw kantonnement.
