MESJES
mV0t\L
HET MONSTER VAN EOCH NESS
GENEESMIDDELEN
EN GENEESWIJZEN
P
30
vormen onder de scheermesjes een klasse
V-. i'ft iopzichzelf. Deprijs is verrassend laag,terwijl
tf /J >~J de kwaliteit en vooral de duurzaamheid,
-s onder de verbruikers alom wordt geroemd.
zij passen op de hierbij afgebeelde modellen Koop ook eens zoo'n pakje en probeer ze
zelfl Overal verkrijgbaar.
Vervolg van bladzijde 11
IN ENGELAND
Y°°V ssC
vsO^ vvNN rtVc
<s5^ "s*l6\At«<ï vo?^. V^vs
te* -6 e* >s 4 *V
6.
N.V. VEREENIGDE GLASFABRIEKEN - AFDEELING D - SCHIEDAM
Annonces betreffende
worden in dit blad slechts opgenomen,
indien zij vooraf voorzien zijn van het
stempel „Geen bezwaar" tegen de
plaatsing, afgegeven door de Commis
sie van Controle op de Aanprijzing
van Geneesmiddelenen Geneeswijzen,
waarvan het Secretariaat is gevestigd:
SEGBROEKLAAN 33 - 's-GRAVENHAGE
„Hij heeft nog nooit mensehen aan
gevallen," zei hij voorzichtig. „Misschien
kunnen we beter eens gaan kijken."
Ze vlogen de pastorie uit en sprongen
in den wagen van Angus. Angus gaf drie
korte stooten op den claxon om te laten
merken hoe gehaast hij was, maar om de
een of andere oorzaak weigerde de motor
te starten en verspilden ze vijf kostbare
minuten in een vergeefsche poging om
hem op gang te brengen. Toen snelden
ze er te voet heen.
Het monster was inmiddels ver
dwenenaan het troebele water konden
ze nog zien, waar het ondier geweest was.
Jamie's hoed dreef er hoven op. Ze
haastten zich naar Jamie's loods: geen
spoor van hem te bekennen. Het dorp
werd wakker geschudgeen nieuws van
Jamie. De dominee had toen direct de
politie willen waarschuwen, maar Angus
was voorzichtiger. „Ze wilden zich niet
belachelijk maken. Jamie bleef soms hee-
le nachten weg en zwierf dan ergens in
de bossc.hen. Ze kondén zich beter eerst
zekerheid verschaffen voor er aan de
zaak ruchtbaarheid gegeven werd."
Zoo kon het gebeuren dat het nieuws
niet voor den volgenden dag verspreid
werd, toen Angus wist, dat alles over
eenkomstig het plan verloopen was. Hij
en Gillespie hadden tot laat in den nacht
op Murdoch's terugkomst gewacht.
„Ent" vroegen ze allebei benieuwd.
,,'t Ging van een leien dakje!" ant
woordde Murdoch voldaan.
„Was hij niet bang voor den trein?"
„Als ie maar rijden kan, dan is 't bij
hem allang goed! Ik heb hem wijs
gemaakt dat er in Londen meer aanleg
steigers waren dan huizen en ook, dat je
er de visschen met de hand grijpen kon.
Toen de trein wegreed, vroeg ik hem
voor alle veiligheid of ie nog wist, waar
ie vandaan kwam."
„En wat zei die, Murdoch?"
„Dat ie 't niet wist! De sufferd!"
Voor het eerst sinds drie weken ver
scheen er een lachje op het gelaat van
Angus. Hij stond op en schonk drie
glazen whiskey in.
„Een dronk op den schitterenden
afloop," zei hij. „Dat hebben we 'm toch
maar fijn geleverdDat monster van je
was meesterlijk, Gillespie!"
Reeds den volgenden middag over
stroomden talrijke politieagenten, jour
nalisten en vacantiegasten het doip.
Eerst stonden ze er allemaal erg scep
tisch tegenover, doch toen de journa
listen Jamie's levensgeschiedenis be
langrijk genoeg achtten om er in hun
kranten een paar kolommen over vol te
schrijven, begon de belangstelling zien-
deroogen toe te nemen. Angus had het
bij het rechte eind gehad, toen hij be
weerde dat het monster eens goed uit
den band moest springen om weer bij
het publiek in de gunst te komen. De
plaatselijke meening was sterk verdeeld
sommigen beschouwden het gebeuren
als een straf voor het dorp, omdat Jamie
al niet veel eerder in een inrichting was
geplaatst; anderen als een straf voor
Jamie, omdat ie te vadzig was om te
werken en z'n dagen in ledigheid sleet.
Tegen het einde van den tweeden dag
bleek zonneklaar, dat het monster zich
op den bodem van het meer was gaan
vervelen en een weekje vacantie geno
men had. Sinds Jamie's verdwijning
hadden niet minder dan acht menschen
het zeegedrocht gezien en Ardochit be
leefde een sensationeele heropleving van
zijn plaatselijke industrie. Supporters
van de een- en tweekoppentheorie vul
den de straten van het dorp, argumen
teerden, aten en dronken en smeten
scheutig met dubbeltjes.
Op den avond van den derden dag,
toen de gelagkamer van de herberg vol
monsterjagers zat, baande Gillespie
zich eensklaps opgewonden een weg door
de menigte en fluisterde den waard iets
in het oor.
Geërgerd ging Angus hem voor naar
een andere kamer.
„Wel, wat is er?" vroeg hij kregelig.
„Kun je niet zien, dat ik het druk heb?"
Gillespie veegde het zweet van zijn
voorhoofd.
„Hij is teruggekomen, Angus!"
„Wie is teruggekomen?"
Jamie!"
Angus liet zich zwaar op een stoel
neervallen.
„Wat zeg je me daar?"
„Dat Jamie teruggekomen is, goo
chemerd! Ben jq soms doof Ik zag hem
ongeveer twaalf kilometer hier vandaan
langs den weg loopen, toen ik met m'n
auto even een boodschap in de stad
wilde gaan doen. Als dat Jamie niet is,
laat ik me villen, zei ik bij mezelf. En
't was Jamie, zoo waar als ik hier sta.
Nu en dan raapte hij een steen van den
weg op en gooide er mee naar de vogels
in de hoornen. Hij brabbelde maar wat
in zichzelf en deed alsof er nooit iets
gebeurd was. Ik verborg hem achter in
m'n auto en heb hem nu in huis opge
sloten."
„Je had hem hier niet naar toe moeten
brengen, Gillespie!"
„Je hebt mooi praten! Wat kon 'ik
anders doen?"
„Heeft iemand hem gezien?"
„Neen, dat geloof ik niet. Ik vroeg
hem nog, hoe hij den weg teruggevonden
had. maar kon uit zijn antwoord niet
wijs worden."
Angus streek peinzend over z'n kin.
„Laat ie je vooral niet ontsnappen,
Gillespie. Houd hem tot vanavond vast.
Murdoch en ik zullen zoo gauw mogelijk
bij je komen en dan beslissen we ge
zamenlijk, wat we met hem moeten
aanvangen."
Eerst toen de jour nalisten en monster-
jagers naar bed waren gegaan, konden
Angus en Murdoch zich naar Gillespie
begeven. De smid zat ongeduldig op hen
te wachten een stormlantaarn stond
naast hem op tafel. Hij opende brom
mend een zijvertrek en noodigde de late
bezoekers uit binnen te treden.
Jamie knabbelde doodonschuldig aan
een appel, dien Gillespie hem gegeven
had om rustig te blijven. Hij.keek op,
grinnikte hen schaapachtig toe en at
vervolgens smakelijk door.
Angus ging tegenover hem zitten en
leidde het gesprek in.
„Waarom ben je teruggekomen, Ja-
mie?" vroeg hij verwijtend.
Jamie deed een fikschen hap in zijn
appel.
„Ik had m'n vischtuig vergeten,"
antwoordde hij. met een vollen mond.
Angus knarste met zijn tanden en
keek de anderen hulpeloos aan.
„Je bent toch niet uit den trein ge
sprongen?" informeerde hij verder.
„Neen. Ik ben gewoon uitgestapt,"
zei Jamie.
„Je had toch geen geld om hier te
komen?"
„Neen, maar er zat een man naast me,
die graag naar Londen wou en geen
kaartje had. Ik heb het hem voor tien
shilling verkocht. Toen we in Perth
waren, ben ik uitgestapt. Ik had m'n
vischtuig vergeten."
Gillespie boog zich op dat oogenblik
naar Murdoch en fluisterde hem in het
oor: „Hij is toch niet zoo gek als ik
dacht!" En Murdoch fluisterde terug:
