ilHIII!
EET ZE MET STOKJES!
35
Haaievinnen en overjarige
eieren
Het eten met de beroemde stokjes valt niet
■mee. Maar één ding kunnen wij den begin
neling bij wijze van troost verzekeren het is
veel gemakkelijker dan vioolspelen.
De kommetjes, waarin de chop suey of de
bami wordt opgediend. Bami is een soort
vermicelli met stukjes kip en krab en wal
dies meer zij. Chop suey is bedelaarshuts
pot", een allegaartje van allerlei bestanddee-
len, en menschen, die het weten kunnen, be
weren, dat het in China niet gegeten wordt,
maar alleen in Ohineesche restaurants in het
buitenland.
Ter geruststelling va/n de lezers, die in China
willen gaan eten al is het dan maar in
Amsterdam of Rotterdam). Echte kip komt
er in, geen hond, geen kat, geen mklvisch of
olifant. En die rare stengeltjes of schijfjes
komen uit gewone Keulsehe potjes.
Zoodra een rechtgeaard Nederlander zijn neus
over de grens steekt en hem de knoflookgeur
der zuiderlingen of de zure visclüucht der noor
derlingen tegemoetwaait, wenscht hij zich al in ge
dachten terug naar moeders pappot. Hier wordt hem
immers geen oude schoenzool in een raar sausje op-
gedischt onder het voorwendsel, dat hij nu iets heel
bijzonders, het heerlijkste van het heerlijkste te ge
nieten krijgt, hier zet hij zijn tanden in een goeden,
ouderwetschen, degelijken biefstuk en beoordeelt de
kwaliteit naar de sappigheid van het vleesch. Hier
smaakt een karbonade niet naar soepgroente of een
paddenstoel naar ossenhaas, hier eet men geen inkt-
visschen, slakken, kikkers, gebraden schapedarmen
of in de wei geplukte sla.
Hoe moet het dienzelfden goeden vaderlander dan
wel niet te moede zijn, als hij in China verzeild raakt
en zich te goed moet doen aan haaievinnensoep, die
soms erg haaiïg kan smaken, of overjarige eieren, dat
zijn eieren, ingelegd in het zuur, waardoor zij hard en
geconserveerd worden en in smaak en voorkomen gaan
lijken op een zonderlinge kaassoort. Deze eieren zijn
echter niet overjarig, het inlegprocédé duurt, slechts
een maand, maar een Europeaan kan ze slechts eten,
als hij zijn neus en oogen dichtknijpt. Om niet te
spreken van den befaamden hond of de uit vogel-
speeksel gemaakte vogelnestjes.
Maar gelukkigde Chineezen eten ook kip en visch
en rijst, zoodat zelfs hij, die niet veel houdt van eet-
avonturen nog niet in een Chineesch restaurant be
hoeft te verhongeren. En een Europeaan, die een
maal aan den Chineesohen kost gewend is, schijnt
voor altijd bekeerd te zijn en dat is ook geen wonder,
als men hoort, dat onder dit volk fijnproevers worden
aangetroffen, die bij een gebakken visch kunnen na
gaan, hoe oud het beest was, twee, drie of vijf maan
den, ja zelfs wisten uit welken vijver of uit welke
rivier hij afkomstig was.
Gevulde pannekoeken of een croquetje zouden wij
zeggen, maar dat klinkt niet Chineesch genoeg, liever
loembia. De kok zit voor zijn gasfornuis en besteedt
al zijn aandacht aan de vervolmaking van zijn product.
Fleschjes en blikjes zijn ingrediënten, die men ook
in een HoUandsche keuken kan aantreffen. Men ziet:
het is niet alles Chineesch wat er blinkt in een Chi
neesch restaurant.
