westersche kleederdracht.
Japansehe meisjes in nationale
Het is de gewoonte in Japan elkaar op bepaalde feestdagen cadeautjes
te geven. De jonge vrouwen moeten zich vooral oefenen in het opschrijven van de wenschen, die met die
geschenken gepaard gaan, aangezien dit haar taak zal zijn, zoodra zij trouwen.
De sandalen worden uitgedaan voor men het school
lokaal betreedt.
Deze jonge dame wacht af, of de onderwijzer den
volken in het verre, oosten het geval is. Als men even
nadenkt, zal men echter toegeven, dat de westersche
beschaving het in dit opzicht toch niet aan het rechte
eind heeft gehad. Het principe, alles wat men doet
in de eerste plaats goed en niet snel te doen, moet zijn
stempel drukken op de persoonlijkheid en het is
logisch, dat een zekere discipline, van de prille jeugd
af opgelegd, in een veel voorkomende handeling als
het schrijven, gunstigen invloed moet hebben op het
zich ontwikkelende individu.
Hoewel ook in het oosten pen en potlood en schrijf
machine knn plaats hebben veroverd, zijn er nog
■richten arbeid Een eigenaardig contrast! Het
altijd scholen, waar het meisje van goede familie on
derwezen wordt in het schrijven met het penseel om
later voor een beschaafde vrouw te kunnen doorgaan.
Misschien zelfs hebben de Japanners den eiscli
gesteld, dat de bruid goed moet kunnen schrijven
omdat deze ingewikkelde oostersche schrijfkunst een
sterk gevoel voor orde en netheid, alsmede een zeke
ren goeden smaak moet doen ontstaan, die zoo
noodig zijn voor het juiste vervullen van de taak,
die de jonge vrouw in het huweüjk wacht. Een soort
huwelijks-opleiding" dus, door de traditie ontstaan,
door de traditie in stand gehouden.
eene meisje is in Japansche en het andere in
