DE NOMADEN VAN
AZIË
HHHH
Mongolië: een land van
eindelooze vlakten
Grazende kudde
de groene step
Vrecmde klanken uit het westenMon
golen luisteren naar de gram-ofoon.
JJe Mongolen kunnen niet klagen over gebrek aan ruimte, want 670.000
inwoners zijn verspreid over een gebied van 1.525.000 vierkante kilometer
(zooiets als Duitschland, Frankrijk en Spanje samen) en elke Mongool
heeft dus ruim twee vierkante kilometer tot zijn beschikking. Een flink lapje
grond, zoo op het eerste gezicht, en toch niet eens zoo veel, want dit land, hoe
schaars ook door menschen bevolkt, telt millioenen en millioenen viervoetige
bewoners. Paarden, schapen, geiten, runderen en kameelen grazen op de wijde
steppen en al loopen de kudden elkaar nu niet bepaald in den weg, het harde
klimaat belet 'n systematische veeteelt, zooals die in onze streken beoefend
wordt, en 't komt nog maar al te vaak voor, dat in dit enorme gebied gebrek
aan voedsel is. In dezen uithoek van de wereld, waar eens Dzjengis Khan zijn
enorme tentensteden bouwde, is het leven primitief als in de middeleeuwen en na
de veldtochten van dezen vorst en diens zonen, die de Mongolen een oogenblik
tot de beheerschers van een groot deel van Azië maakten, is het heele volk weer
in het „vergeetboek" geraakt en leidt een vreedzaam bestaan in dit tot voor kort
ontoegankelijke land, ontoegankelijk vooral, omdat niemand er iets te zoeken
had. Doch naarmate de techniek voortschrijdt, zullen ook deze gebieden ontsloten
wordenhet begint met gramofoon en radio, het eindigt met auto's, vliegtuigen
en andere voor dezen tijd karakteristieke mechanische middelen. Doch op het
oogenblik zijn radio en gramofoon nog steeds een curiositeit en leeft de Mongool
in landelijke rust, ver van het wereldgebeuren, zij het ook, dat de strijd tusschen
Chincezen en Japanners toch hier en daar zijn sporen heeft nagelaten.
Het Lama-klooster
van Sharamoeren,
dat gedeeltelijk ver
woest werd in den
strijd tusschen Ohi-
neezenerij apanners.
Het vangen vanpaar-
den met de lasso.
