ROMANTISCHE FIGUREN
DE MAN DIE EEN KLAP
VAN DEN MOLEN KREEG
DON QUICHOTTE DE LA MANCHA j
juichende menigte krioelde rondom Sancho.
VIERDE HOOFDSTUK
HET EILAND VAN SANCHO EN HET EINDE
VAN DEN DOOLTOCHT
De ontmoeting met de Schoone Dame den volgenden dag
werd voor Sancho het mooiste en meest gedenkwaardige
avontuur. Zij togen tegen den middag, nadat zij den
geheelen morgen nog geen mensch ontmoet hadden,
naar een heuvel ter zijde van den weg om de omgeving te
verkennen. Daar zagen zij na een kwartiertje een ruiterstoet
naderen; in het midden van de groep reed een amazone op
een prachtigen schimmel, en don Quichotte overdreef dezen
keer niet, toen hij zijn schildknaap beval:
„Spoed u naar deze jonkvrouw, wier schoonheid alle ridders
moet bekoren, en zeg haar, dat don Quichotte, de dolende
ridder, haar nederig zijn diensten aanbiedt, en dat de held der
Leeuwen en Reuzen gelukkig zou zijn, wanneer zij zijn diensten
wilde aanvaarden."
Sancho bracht zijn boodschap mooi en goed over. Hij be
dwong zijn bewonderende nieuwsgierigheid, gaapte de dame,
die inderdaad buitengewoon knap was, niet aan, doch maakte
een keurige buiging, knielde op één knie en sprak zijn begroeting
zooveel mogelijk in de verheven taal zijns meesters uit:
„Mevrouw, Sancho, de schildknaap van don Quichotte de
la Mancha, groet u en biedt u de diensten van zijn meester aan.
De Schrik der Leeuwen verzoekt u eerbiedig, zijn kracht en
dapperheid in dienst te mogen stellen van Uwe Hoogheid."
De schoonheid glimlachte beminnelijk. „Ik heb veel gehoord
over uw meester, die wel de dapperste ridder van Spanje en
Amerika moet zijn; ik ben heel blij, dat ik met hem kan kennis
maken, en ik zou het een groote eer vinden, als hij eenigen tijd
mijn gast wilde zijn."
Sancho draafde weg om de vereerende invitatie over te
brengen, en zoo gebeurde het, dat don Quichotte dien avond
met alle eer ontvangen werd op het kasteel van den hertog van
Marunalo. Zijn gastheer was even voorkomend en charmant als
zijn vrouw; de dolende ridder zat bij het avondmaal op de eere
plaats en hij moest honderduit vertellen over zijn strijd en avon
turen. Toen het gesprek op Sancho kwam en de hertog hoorde
van diens beerschersdroomen, besloot de edelman het ideaal
van den dikkerd te verwezenlijken en hem voor eenigen tijd de
volle glorie te schenken, waarover hij zoo lang had gefantaseerd.
De opperceremoniemeester, de nar en de kamerdienaar van den
hertog, een toonbeeld van voorname deftigheid, werden ont
boden, plannen werden besproken met de voornaamste burgers
van het stadje, dat bij het kasteel lag, en tot 's morgens vroeg
was het in de straten een drukte, of er een nationale feestdag
op til was.
Tot sprakelooze verbazing van Sancho zag hij, toen hij den
volgenden morgen na een kostelijke nachtrust ontwaakte, een
verzameling deftigheden rondom zijn bed, die met onderdanige
beleefdheid informeerden, hoe Zijne Hoogheid geslapen had
de schildknaap werd naar een kleedkamer geleid, kwam ver
volgens terecht in een eetzaal, waar een ontbijt klaar stond,
dat even lekker als uitgebreid was, en daarna werd hij op
een paard gezet. De dikkerd kneep zijn armen blauw, verfrom
melde de manen van het paard,
genoot nog né van het heerlijke
ontbijt en kwam tot de conclusie,
dat hij niét droomde; hij zét op
een paard, een juichende menigte
krioelde werkelijk om hem heen en
er stond echt een heerschap in 'n
pracht van een uniform vóór hem,
die hem vertelde, hoe blij de
burgers van Barotaria waren, dat
hun nieuwe heer bezit van zijn
rijk had genomen. Aha, don Quichotte had zijn belofte dus
gehouden, Sancho had zijn eiland eindelijk gekregen.
De deftige meneer vertelde ook, dat de nieuwe gouverneur
van het eiland zoogezegd dadelijk aan het werk konvele
geschillen en processen wachtten sinds lang op afdoening, en of
het Zijne Hoogheid behaagde, dadelijk zijn plichten als opperste
rechter te vervullen1? Nu, dat wilde Sancho wel; hij liet zich naar
een of andere zaal brengen, installeerde zich breeduit op een
soort troon en beduidde, dat hij klaar was om zijn proefstuk in
de rechtspraak te leveren.
De eerste zaak was erg moeilijktwee grijsaards traden binnen,
.in het midden reed 'n amazone
op een prachtigen schimmel.
