OVERSTAPPIE
gaat uit logeeven
y
QQOO
26
U kent Overstappie nu zoo langzamerhand u-el, maar
wist u ook, dat hij in z'n vrijen tijd een verwoed
knutselaar is? Hij maakt van alles, tot kapstokken
en theemeubels toe. Er is echter één bezwaar: als
Overstappie bezig is met een nieuu- project, gebeurt
er altijd een of ander ongelukje. Zoo ook nu! Geluk
kig komt er echter een brief uit Tietjerksteradeel en
kan Overstappie zich enthousiast op een nieuu- plan
werpen: hij gaat uit logeeren!
Siesoo, dat sit d'r weer op," zegt Overstappie.
„Schenk mijn 's 'n fijn bakkie thee in, vrouw.
Waor is me lijmpot?"
Hij heeft, sinds den vroegsten rit, zijn medeburgers
aan gewoontjes, korte trajecten en overstapjes
geholpen en nu is de tijd gekomen, dat hij z'n conduc
teurspet aan den kapstok hangt, z'n sloffen aan
schiet en zich wijdt aan z'n liefhebberijen. En die
liefhebberijen zijn vele. Want Overstappie, al zou
je 't van zoo'n b weeglijk heer niet verwachten, is
een verwoed knutselaar. Vol trots toont hij z'n
bezoekers een zelf uitgezaagde schemerlamp met
woeste tafereélen vol Indianen en springende paar
den, een krantenhanger, een naaidoos, die nooit heeft
willen sluiten, een sleutelrek, waaraan borstels
hangen, een nog grooter sleutelrek, dat nooit gebruikt
wordt en meer van die schoone zaken, allemaal
producten van noeste, vlijt en een ongemeen kunst-
zinnigen aanleg.
Overstappie heeft al eens een kapstok gemaakt,
een slijpplank en een artistiek bordenrek, doch het
hoogtepunt van zijn kunnen zal hij bereiken in het
poppenhuis, dat hij thans voor z'n dochter onder
handen heeft. Dat wordt, om zoo te zeggen, zijn
meesterwerk! Echte meubels komen er in en ramen
met bloempotjes er voor. Voor de gordijntjes'moet
zijn vrouw zorgen, maar de verdere inrichting ver
zorgt Overstappie zélf. Hij lijmt, hij zaagt, hij tim
mert en zoo verrast z'n dochtertje hem, als ze uit
school komt.
„Hiero, Miesje," glundert de knutselaar. „Ik heb
'n effektieve piaono onderbande. Echte toetse! En
mot je die moderne stroomlijn-schoorsteenmantel
sien, 't is kompleet of ie leeft!"
„Komt er ook 'n radio?" informeert Miesje. Wat
is, per slot van zaken, een huis zonder radio?
„Die maok ik ook," belooft de vader, ,,'n Vijfpitter
met eenknopsbediening en terugtrapremme. En die
sette we knussies in dat hoekie fan de lmiskaomer,
kenne de poppe fijn op de kanapé sitte luistere as se
'n tikkie moei benne fan 't winkele en 't koopies-
jaoge, fanwege de hallefjaorlijksche uitverkoop.
En in de keuke komt '11 écht fornnisie, net as je
moeder altijd hebbe wil en dan gaone we tulbande
bakke en rozijnetaort en bokkern met roomsaus.
„En kan ie écht spelen?"
„Die radio?" Hm, dat is 'n beetje te veel gevergd.
„Me salie wel sien," zegt Overstappie vaag. „Au!"
Want dan slaat hij zich vervaarlijk op z'n duim.
„Bloed," zegt Miesje rnet 'n trilling in haar stem.
„Moe, kom 's gauw!"
Kijk, dat is nu het vervelende. Altijd als Over
stappie weer eens iets geweldigs van plan is, gebeurt
er een ongeluk. De schemerlamp met die Indianen
•bijvoorbeeld wordt door alle bezoekers om strijd
geprezen, doch dit kunstwerk heeft den maker haast
een vinger gekost, toen, in de opwinding, z'n beitel
opeens uitschoot. En als ja. alle dokterkosten erbij
optelt, is het indertijd nog 'n duiir schemerlampje
geworden.
Zoo achtervolgt het noodlot den armen knut
selaar. Wie van de buren is het groote avontuur ver-
geten, toen Overstappie z'n nieuwen zelfgebouwden
kapstok zou ophangen De zaak was, de muur wou
niet erg houden en het duurde tot diep in den nacht
eer Overstappie z'n pogingen eindelijk opgaf. Doch
niet aleer hij met trapje en al door de ruit van de
vestibuledeur was gevallen! En daar kwamen dan
nog de kosten bij van den st ukadoor, die een heelen
dag niet den geschandaliseerden muur bezig was.
Z'n vrouw zucht eens als ze den
gewonden duim verbindt. Uit voorzorg
heeft ze de verbanddoos altijd dicht
bij de hand als haar echtgenoot zich
opmaakt om z'n knutseltalenten te
gaan demonstreeren. Eb de ervaring
heeft geleerd, dat die voorzorg waar
lijk niet overbodig is!
„As dat poppehuis klaor is, gaon
ik behange," maakt Overstappie in-
tusschen bekend. „Dan gaone we 'u
fijn blommetje uitsoeke en dan sal ik
de liuiskaomer 's effe opfrissehe. Is
ie foor mekaor of niet, moeder?"
Doch moeder raakt niet zoo gauw
enthousiast. De kwestie isOverstap
pie hééft al eens behangen. Zoowat
een week is hij bezig geweest. Toen zat
letterlijk het heele huis vol stijfsel,
maar nog steeds hing er geen baan
recht. Keen, eerlijk gezegd, behangen
is Overstappie's fort niet.
,,'t Behang kan nog best 'n jaartje
mee," zegt de huisvrouw dan ook
voorzichtig.
„Dan maok ik 'n theemeubel,
beslist Overstappie nu opeens. „Mei
echte ruit jes d'r in. Eentje op wiele.
dan ken je 'm door de heele kaomev
rije. En dan gao jij d'r op rolscliaotse
achteraan. Is dat effe wat?"
Zijn vrouw zwijgt maar. Uit onder
vinding weet ze dat ze haar echtvriend
nooit moet tegenspreken als hij met
nieuwe plannen komt. Daar wordt het
alleen maar erger van! En zoo gaal
Overstappie thans ijlings 'n ontwerp
uitwerken voor 't nieuwe theemeubel,
en een hooikist zet hij ook maar
meteen op 't program. Eerst moet z'n
duim beter zijn en dan.
Maar dan komt er gelukkig even
afleiding, want Miesje heeft de brieven
bus hooren klappen, er is post gekomen
n Brief voor vader." zegt ze.
Een nieuiv plan
„Hoe bestaot 't?" zegt Overstap
pie, als hij het poststempel bekijkt.
„Heelemaol mt Tietjerksteradeel.
En tóch sit d'r 'n gewone llollandsche
postzegel op. Wedde, dat boere-Jilles
al spijt heb fan die heele trouwerij?"
Doch, neen, hij vergist zich, ten eerste is de brief
niet van Jilles, doch van Mientje en van spijt is
hoegenaamd geen sprake. Want wat schrijft Mientje?
„W e maken t best en ik begin al aardig te wennen.
Jilles is bezig me Friescli te leeren. Dat valt niet mee,
als ze heit zeggen, bedoelen ze vader en tegen 'n
sleutel zeggen ze hier kaai! Snappen jullie daar wat
van? Kleine Komke is bij ons te logeeren, maar die
gaat nu weer weg en daarom is er ruimte voor nieuwe
logé's. Kunnen jullie niet eens dezen kant uitkomen
in de vacantie? Jilles zou 't reuzengezellig vinden.
Papkind heeft al geschreven, dat hij gauw eens komt
kijken. Kunnen jullie niet samen komen? Dan kan
je Jilles in z'n nieuwe waardigheid van echtgenoot
bewonderen, 't Bevalt hem best, zegt hij en 's avonds
H.flvXïeirf
„Hé, dirrektew-, stuurje jrrivé-sikkerelaoris ejje naor oudere om
de draotdeur ope te maoke!" schreeuwt Overstappie van beneden.
droogt hij borden en kopjes af. Vader schreef, dat
drogist Puypkrijdt in z'n eentje zoo'n verschrikkelijk
grootcn visch heeft gevangen
„In se eentje!" grinnikt Overstappie, „Die Puyp-
krijdt ken ook aordig bonke, net 'n échte visscher.
Mot je hoore, vrouw, die sloome Jilles staot 's avonds
af te droge in de keuke, hoe bestaot 't!"
Maar zijn vrouw glimlacht. Zoo héél lang is het nog
niet geleden, dat ook Overstappie als pas gehuwd
man z 11 vaardigheid als kopjesdroger demonstreerde.
„Maor ik was wel soo link, dat ik af en toe 'n stel
letje horde liet falie," zegt Overstappie, die haar
gedachten raadt. „Waor benne me schoene, ik mot
naor YVimpie...."
Vergeten is het nieuwe behang, het theemeubel en
