BRIEVEN VAN DEN DRÉ
NIEUWS
uit het
Zuiden
ULVENHOUT, 8 Augustus 1940
Amico,
'k Had m'n krant al opgevouwen, m'n pijp uit
geklopt, mee 't gedacht van 'ns stillekesaan naar
binnen te gaan. 't Nachtwindeke begost iets feller uit
den Bels te waaien, als ik meende te bespeuren, dat
op den steenweg, véür onzen inrij, fietsers stonden te
treuzelen. Trui wierd er wakker van. Vaneigens!
„Hóór ik iets?" vroeg ze fluisterend.
„Inbrekers!" spotte Dré III mee 'n grafstem, daar
achter den notenlèèr, waar ie gezeten was, naar
Trui's rug.
Den Eeker, daar op den deurdurpel, sloeg zijnen
boek dicht, wreef in z'n oogen.
„Gij zult oew oogen nog bederven," waarschouwde
ik 'm.
„Stt," dee Trui: „meskesstemmen."
Dré III stond op, sloeg 't zand van z'n broek.
„Kom dan toch," grinnekte 'n astrante meskes-
stem, „ze zullen oe nie opeten!"
'n Andere stem vezelde iets.
„Bende gek," de eerste weer: „as ie op bed ligt,
mot ie maar opstaan. Hij mag wel iets veur oe
overhebben!"
„Gatsammen," hoorde-n-ik toen den Dré brommen
en meteen vlóóg ie den inrij deur!
„Maar wa-d-is dat toch, zoo laat nog?" vroeg Trui
ongeduldig en gespannen. Meteen stond ze op, turend
deur den donker, naar den hoek van 't huis.
„Zijn guilie 'tt!" hoorden we den Dré lachen, mee
'n stem zóó plazierig, dat Trui verklaarde: „Goei
volk."
„Die maak ik wel efkes," hoorden we den Dré ver
der zeggen, „zekers in 'n spijkerske gerejen?!" Dan
zoowat gesmoesel tusschen die dametjes en den Dré.
„Daar mot ik 't mijne van hebben." zee Trui
kordaat en ze stapte naar de poort.
„Witte gij al wie dat zijn; Eeker?" vroeg ik, nie
te luid.
„Ikke wel," gichelde-n-ie. Dan, mee de hand veur
zijnen mond, stillekes proestend: ,sodemaerel!"Toen
gong ie naar binnen, z'n boekengerei opbergen.
„Zuilie zijn de dochters van Vanderput, ons klan
ten van de Markt, in stad," hoorde-n-ik Dré III nou
teugen Trui zeggen„haren fietsband is leeggeloopen."
Klónten. Direct wierd Trui veul toeschiete
lijker. „Maar dames, komt dan toch binnen! Dan
kunde efkes rusten ommers, onderwijl den Dré
oew fiets naziet. Zou 't lank duren, Dré? En wilt
guilie nie iets gebruiken, dames? Eekerrü Stik de
lamp 'ns aan!!" riep ze. „En gij, Dré, zeg 'ns teugen
oewen opa, dat ie zijnen rommel opruimt, onder den
notenlèèr."
Ziezoo, ik ree ook alvast mee.
Afijn, amico, om kort te gaan, als ik binnen kwam,
dan zat daar bij de tafel. Fientje! Dat knappe,
blonde toeteloeriske van. allee, ge wit er alles
van!
Ge verstaat, m'nen lever krulde. Trui, die al
weken moeite dee, om achter den familienaam van
dat „Fientje" te komen, zat nou mee 't dingske
aan de eigenste tafel ennieverans erg in
Den Dré en den Eeker waren doende in den stal,
mee de kapotte fiets. En Fientje en 'r zuske ver
telden, hoe ze veur vader naar Chaam waren gefietst,
al van zes uur onderweg waren en hoe den band van
Fientje ineens was leeggeloopen, vlak bij ons huis.
En toen waren ze maar zoo astrant gewist, om efkes
om hulp te vragen bij ons!
„Maar natuurlijk, juffrouw! Vaneigens!" zoo sloof
de Trui zich uit. „Toe, nou mot guilie nog iets ge
bruiken ook!"
Dat wierd beklonken, - Trui gong dekken veur
deus bijzondere gelegenheid. Ondertusschen stapte-
n-ik 'ns naar den stal, naar de.... fietsrepera-
teurs. En mee d'ak binnen kwam, hoord-en-ik den
Eeker verwonderd zeggen: „Vrèk, daar mankeert
niks aan dieën band, Dré!"
„Gin bal," antwoordde den Dré en meteen begost
ie te schateren.
„Motte gij daar zoo mee lachen vroeg den Eeker.
„Ikke wel," zee den ander en hij pakte z'n enkels
vast, rolde achterover en zoo lag ie te schaterlachen
als ik bij 'm was. Pracht-kans! Ik schupte 'm teugen
z'n gewitwel. Vroeg: „Is de fiets haast klaar?"
„Ze is klaar," zee den Dré beslist, mee 'nen strak-
ken moei.
„Schiet dan op," zee ik, „we zitten te wachten
mee den pap, die kadeekes eten mee!"
Amico, m'n velleke gerokt vol, *k mot dus kort zijn.
Natuurlijk hee den Dré die twee troelekes weg-
gebrocht op de fiets. Mee die verdustering is 't op de
wegen, veural buiten, veurzichtig zijn. En als ze
gereed stonden om weg te rijen, dan zee den Dré:
„Rijde gij maar veur Lies, Fientje en ik volgen."
Fientje. Den naam wierd veur 't eerst ge
noemd! 'k Zag Trui efkes mee d'oogen knippen, net
of ze in 't plotselinge licht keek. Maar ze zweeg. Dan.
als zij 't bordengerei in 't achterhuis had gebrocht
„Zeg, Eeker, wat mankeerde 'r aan die fiets? Guilit
waart rap klaar, ee?"
„Aan die fiets. lachte-n-ie, „daaraan man
keerde ginnen spetter!"
„Heelegaar niks?? Maar den band was toch leeg?
„Jawel. Maar die was mee oppompen veur den
bakker. Sloppèl, menschen!" En gichelend kraffelde
n-ie naar zijn „woonwageltje", de boeken onder den
arm.
Trui zweeg wijers. En wat zeldzaam gebeurt: ook
in de bedstee, waar ze veur 't slapen gaan altij nog
gèren 'n protje mokt, zwéég ze.
En als ze 'r eigen had omgekeerd, op den slaapkant.
dan bromde ze: „Zulke snot-kwajong! Zóó hebben
ze me nog nooit te grazen g'had!"
Veul groeten van Trui, Dré III, den Eeker en als
altij gin horke minder van oewen t.a.v. DRÉ
Op 12 Augustus is
de heer C. Lumbers
veertig jaar werk
zaam bij de firma
P. J. Hendriks-
Hermans, te Weert.
Een foto van den
Komen en gaan!
De burge-
van Leende.
mr. dr. H. Lijn-
kamp (rechts) nam I
afscheid van den I
oud-burgemeester,
den E.A. heerj. Vogels, die zijn gemeente uitstekend heeft gediend.
Door de goede zorgen van het Rijksbureau voor
Monumentenzorg worden rondom de St. Jansbasiliek
té Den Bosch eenige brandputten gebouwd, zoodat
men steeds bluschwater bij de hand heeft, ook al zou
de waterleiding defect zijn. Het boren van een
6-5 meter diepen put bij den hoofdingang.
Cv*"
Mgr. A. F. M. Sweens,
president van het Groot-
Seminarie te Haar en, heeft
aan mgr. Diepen tegen
1 September eervol ont
slag gevraagd uit zijn verantwoordelijke
functie, welke hij twintig jaar waarnam.
Een beetje griezeligHet is de gewoonte in diverse
plaatsen in Noord-Brabant, dat het bruidspaar de
buurt traeteertin de
bruidsdagen. Doet het
zulks niet, dan wordt het,
in den vorm van poppen,
tot zijn schande gehangen,
tusschen een rij. boom en.
Het hangende bruidspaar
te Liempde, bij Boxtel.
De bisschop van Roer
mond, mgr. dr. G. Hem
mens, diende het H. Pries
terschap toe aan eenige
theologanten van het kloos
ter der eerw. Paters der
H. Harten op den Couberg
te Valkenburg. De
jonge priesters om den
bisschop.
Een verdienstelijk priester
gaat rusten. Mgr. A. Her-
mus, de vader der doof
stommen, heeft wegens
hoogen leeftijd afscheid
genomen, als directeur
van het Doofstommen-in
stituut te Sint Michiels
gestel. Een foto van den
zéér bekenden socialen
werker.
De koks contra de kcllners. Koks en
restaurant- en café-personeel) speelden
waren voor de Maastrichtsche blinden.
momentje.
kellners van de „Hota" (ver. van hotel-,
een vurigen voetbalwedstrijd. De baten
Een aardig
