Verstopping?
Overtollig vel?
Aambeien?
Onzuivere huid?
Onzuiver bloed?
Stofwisselingzouf
Dr. Schieffer's
Crème de Liqueur
blokjes.
DROSTE
BONBONS
I
19
Het betrouwbaar werkende middel
is Dr. Schieffer's Stofwlsselingzout.
Men bereide hiervan zelf een ge
neeskrachtig water, dat de inwen
dige organen doorspoelt, bloed
en darmstelsel van stofwisseling
slakken zuivert, de spijsverterings
organen tot normalen arbeid op
wekt en ook groote verlichting van
rheumatische pijnen verschaft.
Een langdurige kuur met
het van Dr. Schieffer's
Stofwlsselingzout be
reide geneeskrachtige
water is een weldaad
voor het geheele orga
nisme. Men gevoelt zich
vrijer en gezonder.
Is in alle apotheken en drogis
terijen te verkrijgen.
Origineele flacon Fl. 1.05
dubbele flacon Fl. 1.75
Heerlijke likeur-crême, in
Droste's pittige choco
lade gevat. Vijf verschil
lende likeursmaken in vijf
kleuren stanniool.
Prijs 35 et. per ons.
ALTIJD WELKOM.'
jij je verdienstelijk maakte door onschul
dige meisjes te rooven, had ik mijn
gewonen post in de Jan Luyckeustraat
betrokken en ik zag onder anderen
Emmv, het dienstmeisje, naar buiten
komen met een pak onder haar arm. Ik
had toen al kennis met haar gemaakt,
naar wederzijdseh genoegen,en ik besloot
een eindje met haar mee te loopen. Mijn
post bleef zoolang onbezetdat was een
nadeel, mijn waarde, daarom zou ik
juist zoo graag met jou samengewerkt
hebben. Maar enfin, ik liep met haar
mee en praatte wat met haar, gek
scherend, en bood haar aan dat pak voor
haar te dragen, en toen was het niet
moeilijk om te zien, dat het een aange-
teekend expres-pakket was van oom
Jurriaan, geadresseerd aart een zekeren
Verhoef in Haarlem, dat Emmy nu
uaar het postkantoor in de Hobbema-
straat moest brengen."
Ik was opgesprongen en liep, terwijl
hij zat te vertellen, onrustig door mijn
atelier heen en weer.
„Het schijnt," merkte hij op, „dat het
je wel belang inboezemt."
„Ja, ja," jachtte ik. „En verder?"
„Verder?" herhaalde hij. „Ik heb tut
Emmy losgekregen, dat er een oud
schilderij in het pak zat. Ik hoopte van
jou meer te hooren, want jij interesseer
de je toch voor oude doeken? Ik heb
ten minste van de familie gehoord, dat
je overal geld wilde leenen om een antiek
doekje te koopen. De vraag is, waar dat
stuk vandaan kwam. Voor zoover ik
weet, heeft oom Jurriaan geen schilde
rijen in zijn kamer hangen. Volgens
Emmy zijn tien van zijn achttien koffers
ongeopend weggezet; de andere acht
heeft zij helpen uitpakken en er is géén
antiek schilderij uit gekomen. Maar ik
dacht zoo, dat jij liefhebberde in die
dingen en dat je op nogal goeden voet
verkeerde met oom Jurriaan, zoodat je
er misschien meer van wist. Ik hoopte,
om precies te zijn, dat jij me nadere
inlichtingen zou kunnen geven als
dat niet zoo ishet spijt me natuur
lijk, dat ik je opgehouden heb.
„Blijf zitten!" beet ik hem toe. „Hoe
zag dat ding er uit?"
„Dat schilderij? Vraag me niet te veel,
mijn vriend, ik heb het niet zelf gezien
en Emmy's omschrijving was nogal
vaag. Ze vertelde mijdat het iets was
van een scheepje op het water met land
er bij."
„Een riviergezicht," knikte ik en ik
had een gevoel alsof er een lift snel van
mijn hoofd naar mijn buik daalde.
„Wel?" vroeg hij. „Breng ik je op
een gedachte?"
„Ja," zei ik. „Je brengt me op een
merkwaardige gedachte. Heel. heel
merkwaardig."
„Het lijkt me.
„Zeg eens," viel ik hem in de rede,
„jij hebt daar den heelen Zaterdag
staan gluren. Heb je ook boodschappen
jongens zien komen?"
„Neen. Niets gezien. Of hij zou ge
weest moeten zijn terwijl ik met Emmy
wandelde."
„Wanneer kreeg Emmy dat schilderij
te zien?"
„Even voordat zij het weg moest
brengen de secretaresse riep haar
binnen en vroeg om karton en pak
papier. Toen zag ze het op tafel liggen."
„Maar hóé is het er gekomen?"
„Dat kwam ik juist aan jou vragen."
„Heb je Dries Putter aan zien bellen
„Neen."
„Is oom Jurriaan uit geweest?"
„Neen."
„Laat eens kijken," zei ik. „Dries is er
niet zelf geweest, oom Jurriaan is niet
uit geweest, er is geen boodschappen
jongen gekomen.... maar die secreta
resse?"
„Die is een straatje omgegaan, om
de wandelende worst uit te laten."
„Hoe laat?"
„Vier uur een uur nadat jij weg
was."
„En toen ze terugkwam?"
„Wel toen had de wandelende
worst haar behoeften gedaan, denk ik.
En dat had maar liefst drie kwartier in
beslag genomen; in dien tusschentijd
was Henrietta geweest om bloemetjes te
brengen, en. laat eens kijken.. en
ze had een pakje bij zich..
„Wie Henrietta?" hijgde ik.
„Nee de secretaresse."
„Wat voor een pakje?"
„Leeüjk, slecht ingepakt. Plat, recht
hoekig.
„Had daar," vroeg ik nadrukkelijk,
„een schilderij in kunnen zitten?"
Hij trok zijn wenkbrauwen op.
„Nóg een schilderij Wel nu je het
me vraagt.. ja, er had best een
schilderij in kunnen zitten."
„Is dat nog weer het huis uitgegaan?"
„Niet dat ik weet. Of misschien.
Solomon is 's avonds nog met den auto
weg geweest.
„Lang?"
„Hij reed om half elf weg. Toen ik
een uur later mijn post verliet, was hij
nog niet terug. Wil je nog meer
weten?"
„Nee, dank je."
„Dan stel ik je voor," zei hij gul,
„dat jij me nu precies vertelt hoe het
met die schilderijen zit."
„Waarom zou ik?" vroeg ik bot.
„Omdat ik het tóch te weten kom.
Ik weet al tamelijk veel, vergeet dat
niet, mijn waarde; en ik veronderstel,
na wat je me gevraagd hebt, dat een
kort gesprekje met Dries Putter wel
voldoende zal zijn om achter de rest te
komen. Heeft oom Jurriaan je in de
luren gelegd?"
Dat was waarschijnlijk waar, ik kon
zonder bezwaar spreken.
„Het is heel eenvoudig," zei ik dus.
„Ik wist een paar mooie antieke schil
derijen te koop. De eenige, die daarvan
op de hoogte was, was Di'ies Putter.
Toen ik de fondsen had om het eerste
schilderij te koopen en er om kwam,
had iemand het twee minuten van te
voren door een boodschappenjongen
weg laten halen. Het tweede ontdekte
ik denzelfden dag, en dat werd op
dezelfde vreemde manier gekocht, ter
wijl ik met Solomon in Den Haag was.
Gisteravond werd het me duidelijk, dat
het Di'ies was, die me op die manier
onder mijn duiven had geschoten. Dat
is alles."
„Wel wel wel, wel wel," zei hij.
„Waarde neef, dat is zéér interessant.
Ik durf zeggen, mijn beste, dat dit
aspecten oplevert. Ikehen hij
was weg!
Ik was te verbluft om hem na te
loopenik sloot de deur en ging zitten
om tot kalmte te komen. Ik wilde eens
rustig overpeinzen, wat me te doen
stond.
Ik was erg kwaad op oom Jurriaan,
maar denken kon ik niet goed. Ik
merkte, dat ik al bijna weer vergeten
was, wat ik met den danseur had
besproken; ik merkte, dat oom Jurriaan
me niets kon schelen en dat alle an
tieke schilderijen van de wereld me
koud lieten.
Er was iets anders een doffe,
wroetende pijn, een verlangen, waarvan
ik nu wist dat het nooit gestild zou
worden. Ik verlangde naar iets, dat
voor mij verloren was gegaan nog voor
dat ik het ooit had kunnen benaderen....
naar een gezicht, dat ik nooit had gezien
zooals het werkelijk was. en ook nooit
zou zien.
Vervolg op blz. 22
Een kil windje,
zónder schade!
HêdaarSchipper!!"
,Doet net, of hij niets hoort
„Als ik nu geen kou vatweet ik
het niet... het zweet loopt me
langs m'n hoofd en er staat hier
een kil windje
„Kom kom, ik heb Wybertjes bij
me en dan oaf je geen kou."
Wind of regen, Wybert-tablet-
ten houden de verkoudheid
tegen.
I
Alleen in origineele blauwe
doozen a 25, 35 en 60 cent.
