OP ZIJN WIJDST
Een schuit, beladen met rietbossen
Zoodra de boot van den postbode nadert kijkt iedereen uit.
Holland waterland, nergens is deze gelijkstelling treffender dan in den
Biesbosch en nergens ook is ons land met zijn anders zoo vriendelijke
weiden, plassen en molens dreigender en romantischer. De grijze rivieren,
die dit complex van nauwelijks boven het water uitstekende eilanden omzoomen,
zijn indrukwekkend breed, er staat een flinke golfslag als het hard waait en
zelfs op '11 zomerschen
dag is de eerste indruk,
dien men krijgt zoodra
men in dit land van
wuivende, ruischende
rietbossen en hooge
luchten aan wal stapt,
een van verlatenheid
en vreemde geladen
heid, alsof wolken zich
zullen samenpakken
boven dit al te onher-
De rietsnijders leven
een eenzaam bestaan.
Hoog wordt het riet
opgetast voor het ver
voerd wordt.
bergzame land. Een hek over den weg ziet
er bijna uit als een douanepost aan 4en ingang
van een vreemd gebied, een land van riet en
water, ons allen toch zoo vertrouwd, maar
ditmaal grootscher, wijdscher, onveiliger.
Of men nu langs de smalle kaden fietst of met
een rustig puffend motorbootje de breede killen
invaart, men kan zich niet onttrekken aan den
Als tegenhanger van den tocht met den postbode in den Biesbosch,
welken wij in den afgeloopen strengen winter beschreven, maak
ten wij kort geleden eenzelfde reis, doch nu in den vollen zomer;
intusschen kwam er echter
nog een reden bij om deze
J prachtige streek n bezoek
J Dcil BlCSbOSCh in J te brengen, want er zijn
i met (ten postbotie t plannen, en wel zeer posi-
l X tieve, dat de Biesbosch, dit
land van biezen en wilgen,
voor nijvere rietsnijders en
griendwerkers doch ook voor vroolijke vacantiegangers voor
goed gaat verdwijnen.
De brief: het eenige contact met de buitenwereld.
