Solvolifh
OMRIJDEN!
BONBONS
35ci?»7
De tand zelf is gezond, maar
hij "werd het slachtoffer van
het tandsteen.
11
door Mark Hellinger
Men beweert u zult 't ook wel
eens gehoord hebben dat er in
geen straat ter wereld een druk
ker verkeer is dan in de Vijfde Avenue
te New York. 't Heeft in ieder geval geen
zin, er over te twisten. Verondersteld
dus, dat iemand tegen u zei„Ik wil met
je wedden om duizend dollar, dat ik op
een willekeurig punt van de Vijfde
Avenue 't verkeer een heelen dag stop
kan zetten" wat doet u dan? Eén
van tweeënu loopt hard weg, vóór hij
handtastelijk wordt, óf u zegt: „Dat
doen we broer!" vóór die mooie kans,
om geld te verdienen, u ontglipt.
Geld verdienen. Jawel mooie
kans voor dien ónderwant 't kunstje is
eens gelukt, dus 't kan wéér lukken. De
meneer, die me deze geschiedenis heeft
verteld, wou me ergens heen brengen,
waar de feiten officieel staan geboek
staafd. Ik heb voor de eer bedankt, op
dezen grond: ik kan er onmogelijk aan
beginnen, al mijn verhalen van getuigen
verklaringen te voorzien.
Dus hier hebt u 't verhaal zonder
verwijzingen naar documenten.
Twee jongelieeren van aanzienlijken
maatschappelijken stand zaten in een
sjiek café, met twee jongedames van even
eleganten rang. Zij spraken gevieren
over vele dingen, èn hoe zooiets
komt, weet niemandzij raakten aan 't
praten over het verkeer op de Vijfde
Avenue.
„Ik wou, dat ik groote daden kon
doen," zei de eene dame. „Iets echt
gróóts bedoel ik. Ik wou, dat ik de macht
had, om andere menschen in draf te zet
ten, of ze stil te houden, als 't gedraaf
me verveelde. Kunnen jullie me volgen,
lui, of strooi ik de paarlen van mijn ver
nuft voor doovemansdeur?"
Haar bewonderaar oud vieren
twintig, en o zoo beu van alles maakte
een einde aan zijn achtste glaasje peper
munt en keek traag op.
„Ik snap je, schat. Ik kan je altijd
volgen al jaren lang. Je hebt 't over
een innerlijken drang als 't ten minste
geen fout in je spijsvertering is.
We hadden 't over het verkeer op de
Vijfde Avenue, hoe gek 't ook lijke. En
toen slaakte je den kreet, dat je graag
eens andere menschen zou laten stoppen
en starten. Met andere woorden, je wou
dat je groot genoeg was, om 't verkeer
op de Vijfde Avenue te beheerschen.
Raak of mis?"
„Raak," zei het meisje. „Je slaat den
kop op den spijker. Maar jij maakt gek
heid, en ik meen 't. Ik wou, dat ik zoo
iets doen kon of dat ik met een man
kon trouwen, die er kans toe zag."
De tweede jongeman oud vijfen
twintig, en nog beuer van alles haalde
zijn voeten terug van een tafeltje.
„Ik kan 't verkeer op de Vijfde Avenue
'stopzetten," zei hij temerig. „Kleinig
heid voor een man met mijn talenten.
Als je me den schrik niet op 't lijf had
gejaagd met die opmerking pver trou
wen, engel, was ik misschien zelfs in de
verleiding gekomen, om 't eens te
doen."
Het tweede meisje verbrak haar stil
zwijgen met een verveeld lachje.
„Hak niet zoo op, George. Ik wil jou
't verkeer wel eens stop zien zetten. Je
kunt nog niet eens je boord vastkrijgen
zonder bediende. Als je niet kunt praten
zonder opsnijden, waarom houd je je
mond dan niet?"
De man, die George was genoemd,
krabbelde noch achter zijn ooren noch
terug.
„Ik zeg," herhaalde hij kalm, „dat ik
't verkeer op de Vijfde Avenue stop kan
zetten, en dat kan ik. En ik bedoel niet
voor drie seconden voor een heelen
dag. Willen jullie, schoone maagden, met
Jack en mij wedden om duizend dollar,
dat we 't doen?"
Om kort te gaan, uit het gewauwel
ontstond die weddenschap, en een der
aanwezigen had de tegenwoordigheid
van geest, die met een rondje te bezege
len. Er werd gewed om één mille, één
tegen één, dat George die er over be
gonnen was en zijn .vriend Jack den
volgenden dag iets zouden doen, waar
door er een einde kwam aan 't verkeer
langs eenig gedeelte der Vijfde Avenue,
van 's morgens negen tot 's avonds
zes.
Nadat de jongelieden beloofd hadden,
dat zij de dames zouden opbellen,
zoodra 't verkeer tot stilstand was ge
bracht, vertrokken de beide heeren.
„Hoe wou je dat aanpakken, George?"
vroeg de vriend.
„Weet ik 't?" antwoordde George
luchtig. „Tijd zat. Wou je soms, dat ik
alles op één middag uitdacht?"
In een villa op Long Island zaten
George en Jack dien heelen avond te
praten. Om vijf uur 's morgens was hun
plan gereed. De villa was van den vader
van George, en George was er vrij aardig
de baas. Hij klopte zes tuinlui en drie
butlers hun bed uit en gaf ieder hunner
een zeer uitvoerige instructie.
„We gaan een zeer speciale opdracht
in New York vervullen," zei hij. „Trek
ken jullie je oudste bullen aan, en een
werkkiel. Niet schoren vandaag, en geen
van allen das of boord omdoen. Begre
pen?"
Kort na zevenen dien ochtend ver
scheen er op de Vijfde Avenue, nabij de
Twintigste Straat, een ploeg werklieden.
Zij droegen houweelen, schoppen, koffie
kannetjes en wat verder tot de uitrus
ting des arbeiders behoort. De opzichters
waren natuurlijk George en Jack, en de
andere negen waren de tuinlui en but
lers.
Onder de bekwame leiding der op
zichters begonnen de arbeiders rustig de
straat af te sluiten. Zij plaatsten de
noodige palen met planken, en hingen
er borden op, met het slordig geschilder
de woord: „Omrijden". Toen wandelden
zij een aantal huizen ver en begonnen
vastberaden een gat in de Vijfde Avenue
te delven.
Als u er bij was geweest, zegt men,
zoudt u gezworen hebben, dat 't alle
maal zuivere koffie was. De verkeers
agenten knikten tegen de werklieden en
vonden alles best. Zij stuurden de auto's
den heelen dag oost- en westwaarts,
terwijl de arbeiders keurig de Vijfde
Avenue verder opereerden.
's Middags kwamen de meisjes aan
gewandeld. George ging naar hen toe en
schopte een steentje des aanstoots voor
ze weg.
„Zie je hier iets van verkeer?" vroeg
hij zacht.
„Noe," spraken de meisjes.
„Dus wie wint?"
„Jij."
„Verdwijn dan maar gauw," besloot
hij. „We bellen jullie nog wel op."
Nadat George en Jack een kloof door
de Vijfde Avenue hadden getrokken,
van 't eene trottoir tot 't andere, zetten
zij de kroon op hun werk, door aan ieder
einde van de geul een roode lantaarn te
plaatsen.
Twee volle dagen, achtenveertig uren
lang, week het drukste rijverkeer ter
wereld trouw van de Vijfde Avenue af,
vóór iemand lont rook.
harder wordt en het tandvleesrh tut ontsteking brengt. Oe gevreesde „zakken* ontstaan
en het tandsteen gaat voort zich op den tandhals vast te zetten.
De steeds verdergaande ontsteking van het tandvleesrh leidt tot het gaan loszitten en ten
slotte tut het uitvallen van de landen, tenzij bijtijds voor de verwijdering van dien gevaar
lijken vijand van het gebit wordt gezorgd.
Verzorg Uw tanden met .Solvolilh, de eenige tandpasta, die het natuurlijke barlshader
bronzout bevat, het bekende afweermiddel tegen tandsteen.
Solvuiith, extra zacht en een ware weldaad voor gevoelig tandvleesrh, is het ideale
middel voor de dagelijhsrhe mondverzorging en wordt duur ronkers gebruikt ter ver
wijdering en voorkoming van nicotine-aanslag.
NV. SOLVOLITH COMPANY AMSTERDAM
PER ONS
PER ONS
PER ONS
koopt U het beste uit
Droste's Assortiments-
doozen. 5 Prijsklassen:
30, 35, 40, 45 en
50 ct. per ons.
Altijd welkom.
PER ONS
PER ONS
Tussrhen de tanden, op onbereikbare plaatsen en speciaal aan de achterzijde van de tanden
zet zich het tandsteen af. Eerst is het een weeke substantie, die echter langzamerhand
