AKKERTJES uewm, AKKERTJE B 3-e (Ata*. (OeJb verdrijven onrust en gejaagdheid r Séeec/s overaj ve/fcygPxzar Neem 'n De Nederlandsche Pijnstiller lL cmmeu Een „vogelnestje" aan de ringen en toch geen last van slordig haar! LONDONA RUN ETTA LIEFDE EN POSTZEGELS 14 kortom alle nare gevolgen van dezen spannenden tijd Neem 'n „AKKERTJE", dan komen Uw zenuwen tot rust, waardoor Gij weer kunt slapen en overdag Uw bezigheden verrichten 2 stuks - 2 stuivers 13 stuks - 12 stuivers VjOJA, P&CLH het nieuwe boek van onze Kennemer Serie te bestellen? Voor de lange avonden vindt U geen betere ontspanning dan onzen laatsten roman door John Ferguson. Een boek van verrassingen, een mensche- lijk boeiend boek, waarin de personen, die er in optreden, evenzeer onze belangstelling gaande houden als de loop van het verhaal. Een vondst is zoo n boek, hebben we bij ons zelf gezegd, en we zijn er van over tuigd, dat onze lezers het met ons eens zullen zijn. Een ingenaaid exemplaar kost zooals gewoonlijk slechts 30 cent, terwijl een fraai gebonden boek voor f verkrijgbaar is. Bestellingen kunt U opgeven aan onze kantoren, agenten en bezorgers en bij den boekhandel. Franco toezending per post geschiedt na ontvangst van 40 cent resp. f 1.15 voor 'n genaaid of 'n gebonden boek aan ons hoofdkantoor te Haarlem Dit bedrag kunt U overmaken per postwissel of storten op postrekening 142700 van Panorama te Haarlem. „Het vogelnestje is de heerlijkste- r oefening, die er bestaat", denkt Els, t i zij het eerst van allemaal in deze j moeilijke houding hangt. De meeste f meisjes hebben er een hekel aan, omdat zij er zulk slordig ha krijgen Els kent dit bezwaar niet: zij rob bedoest zo veel zij wil! Verbeeld je, j dat je bij alles wat je deed aan je haar moest denken Els ziet er altijd even verzorgd en aantrekkelijk uit. omdat zij geregeld Blondona, het moderne, alkalivrije haarwasmiddel, gebruikt. Blondona en Brunetta zijn beide volkomen alkalivrij. Blondona maakt door het prepa raat Kamilloflorhet extract van berg- kamilten, zelfs flonker geworden blond haar weer licht en glanzend. Brunettadat Hequil bevat, verleent donker haar een diepe, warme gloed. Na het wassen met Blondona of Brunetta is het haar boven dien gemakkelijk te kappen en droogt het ook bijzonder vlug! VOOR BLOND HAAR VOOR DONKER HAAR DC MOOCRNC ALKAU-VRUE HAARWASMCOEIEN VH 145-049 Vervolg van bladz. 11 hij op liet punt, stond nog hooger te hing hij ten slotte den hoorn weer op het gaan maar de rustige zelfverzekerd- toestel. De postzegelverzameling was heid van het meisje deed hem blijkbaar naar het Postmuseum gegaan, inaar den van zijn voornemen afzien. Haar hou- zeldzamen Vaneouver-Island-zegel had ding gaf duidelijk genoeg te kennen, dat Eduard Derksen vermaakt aan een zij zich door geen bod, hoe hoog ook, zekere juffrouw Hendrina Blauw, die zou laten verslaande betwiste zegel de laatste jaren zijn lectrioe was ge- moest en zou haar eigendom worden, weest. Hetzelfde meisje, dat dien zegel „Drieduizend gulden geboden!" liet voor hem gekocht had op de veiling de afslager zich weer hooren. „Niemand van acht maanden geloden. Een zonder meer? Een Vaneouver-Island-zegel van linge inval van een ouden man, die het achttien vijfenzestiggegarandeerd echt. zonnetje van zijn laatste levensjaren Catalogusprijs drieduizend vijfhonderd, misschien opzettelijk niet in zijn testa- Drieduizend geboden niemand moer ment had willen bedenken en haar toch dan drieduizend gulden? Eenmaal.... van zijn waardeering had willen doen Andermaal. blijken. Een lichte hamerslag bezegelde den Mr. Karei Drielsma liet er een koop. Voor drieduizend gulden was de week overheen gaan. Toen achtte hij zeldzame postzegel overgegaan naar voldoende aan het rouwbetoon voldaan een nieuwe eigenares. De bieders dropen en verscheen hij op een morgen aan de af en Karei Drielsma het eerst. Hij was kleine villa. Alles was daar nog zooals een teleurstellende ervaring rijker ge- hij het een paar weken geleden in het worden na.de hooggespannen verwach- voorbijgaan had gekend: de. luiken tingeu, die hij van de veiling gekoesterd waren open, de gordijnen open gescho- had. Dienzelfden dag werd hij nog een- ven en het personeel liep in en uit. Hot maal aan dezen onbevredigenden afloop zou er blijven wonen, totdat de villa herinnerd door een kort berichtje in de verkocht was ton bate van een lief - plaatselijke krant. dadig doel. „Op de heden gehouden veiling is een Karei Drielsma liep den tuin in en van de zeldzame Vancouver Island 5 ets.- belde met een driest gevoel aan. De zegels, uitgave 1865, verhandeld voor de bejaarde huishoudster deed hem open kapitale som van drieduizend gulden, en op zijn vraag naar mejuffrouw Eigenaar werd de bekende philatelist Blauw liet zij hem in den kleinen salon, te dezer stede, de heer E. Derksen." Een halve minuut later ging de deur Mr. Karei Drielsma trok zijn wenk- open en zag hij een meisje binnentreden, brauwen even op toen hij dit las. Met een vluchtigcn blik herkende hij Meneer Derksen kende hij alleen bij haar: het was het meisje van de post- naam als philatelist en slechts heel zogelveiling. weinig mensehen in de stad konden er „U kent mij zeker niet meer, juf- zicli op beroemen, hem van aanzien te frouw?" begon hij met oen ambtelijk- kennen. Het was oen bejaarde heer, die hoffelijken glimlach, op een villaatje woonde aan don rand Drina Blauw had het keurig geklcede vai ad en die vier jaar geleden met jongmensoh nieuwsgierig opgenomen, vei l boenen uit de tropen was terug- En zij hoefde niet lang te zoeken waar gekeerd. Aan het „vrouwelijk wezen" zij hem al eens eerder had ontmoet, dacht hij al niet meer. Alleen nog even, Op de postzegelveiling, waar zij haar toen hij ambtelijk-minutieus in ge- eigen erfenis had gekocht.... dachten vaststelde, dat zij blijkbaar in „Maar natuurlijk," lachte zij. „U ipdracht van den tegenwoordigen eige- bent de meneer, die veertienhonderd naar had geboden. gulden bood voor dienVaneouver-Island- zegel De gedachte aan oude postzegels „Precies," kuchte hij. „Mijn naam verliet mr. Karei Drielsma slechts is meester Karei Drielsma. Adjunct- zelden. Alleen in zijn ambtelijke bezig- commies bij de provinciale griffie. Ik lieden gelukte het hem, er zich geheel wilde u eens vragen: verkoopt u dien van los te maken. Ook in dit opzicht zegel misschien?" was hij een oonscientieus maneen ad- Ongeduldig wachtte hij haar ant- junct-commies was iemand en een phi- woord. Hij keek haar aan en zag dui- latelist was een andere iemand. In zijn delijk dat Victoriakopjo van 1865 voor vrijen tijd was hij altijd met postzegels zijn oogen. Het meisje keek echter bezig, hetzij met een studie over post- langs hem heen en schudde eindelijk zegels, of daadwerkelijk met loupe en ontkennend het hoofd, pincet en soms liet hij er niet alleen zijn „Neen, meneer, dat zegeltje bewaar krant voor liggen, maar zelfs zijn diner ik liever als een gedachtenis. Ik heb het voor staan. geld niet noodig, ziet u, en meneer Dien avond las hij de krant toevallig Derksen is altijd heel goed voor me ge- wél. Toen waren er reeds acht maanden weest. Ik vind het zoo'n aardige herin- over de veiling heengegaan en de Van- nering. couver Island was toen nog slechts een „O. juist. mompelde Karei betreurd verlies van een vurig begeerd Drielsma. Hij was een beetje van zijn object. stuk gebracht door die weigering in Er stond een overlijdensbericht in: gedachten had hij al berekend dat hij „Tot mijn groot leedwezen geef ik ken- met duizend gulden waarschijnlijk een nis van het overlijden van mijn vriend hoop kon doen. Eduard Derksen, oud Deliplanter, in „Jammer," liet hij erop volgen. „Ik den leeftijd van zesenzeventig jaar. had hem wel willen koopen. Niet voor Notaris Willemse, executeur-testamen- zoo heel véél, natuurlijk, maar...." (air." Stotterend zweeg hij die oolijke, Er ging even een schok door hem blauwe oogen benamen hem plotseling heen. Derksen was de bezitter van den het ambtelijke en academiale superiori- vermaarden Vancouver Island-zegel en teits-gevoel, waarmee hij was binnen- notaris Willemse kende hij persoon- getreden. lijk. „Neen, meneer: lieusch, voorloopig Twee minuten later stond hij aan de denk ik er nog niet aan. Als gedachtenis clefoori. „En, meneer Willemse," vroeg heeft die zegel ook voor mij een zekere bij begeerig, „wat gebeurt er met die waarde...." postzegel verzameling. Met een vriendelijk hoofdknikje en Lang en aandachtig stond hij naar een glimlach werd mr. Karei Driels- liet antwoord te luisteren en peinzend ma een oogenblik later uitgelaten. Aan

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 14