m
NANETTE
j
s»
Hel n/ef c/e eerste maal
dat de naam Nanette in
een tooneelsfuk, operette
of film gebruikt wordt voor
de hoofdpersoon. Meestal
waren 't pittige typen, maar
dezen keer wordt in Jenny
Jugo wel een uitermate
urige vertegenwoordigster
gevonden.
A anette in haar stamcaféalwaar zij bij haar concertina
roerende liedjes zingt en zoo aan den lost komt. Het is
daar waar op een goeden dag de schrijver op zoek naar
stof binnenwandelde en in haar een ideale hoofdpersoon
zag voor zijn nieuw tooneelstuk. (Jenny Juao
alhoewel zij herhaaldelijk
blijk heeft gegeven van zijn
affecties niet in het minst
gediend te zijn. Ter wille
van zijn idee daalt de ge
vierde auteur dan af tot
het eenvoudige volksmeisje
brengt haar in den
waan, dat hij een daklooze
zielepoot is en weet zoo
haar hartje voor zich te
winnen. Aangezien echter
juist in de liefde de een-
voudigen des harten het
grootst zijn, vecht zij met
armen en beenen voor het
geluk van haar „armen"
dichter, om eerst als het te
laat is tot de conclusie te
komen dat zij voor hem
slechts een studie-object en
„materiaal" was. Dan stijgt
de film naar een climax,
waarvan het einde gelukkig
minder fel geladen is, dan
de voorbereidselen zouden
doen vermoeden. Doch dat
„happy end" hoort er bij en
we zijn er van overtuigd,
dat iedereen het den schrij
ver zoowel als den regisseur
hoogst kwalijk genomen
zou hebben, indien zij het
slot onbevredigend zouden
hebben gelaten. Want daar
voor was het spel zoowel
van Jenny Jugo als van
Hans Söhnker, Albrecht
Schönhals en Hans
Schwarz Jr. te enthousiast
en te meesleepend geweest,
al mogen we ook de vlotte
regie van Erich Engel zeker
niet vergeten.
Dit is Gustav, de onbe
houwen bruut, die het Na
nette met zijn stupide
liefde ongeloofelijk lastig
maakt en haar met hét
afrossen van vermeende
aanbidders vaak in moei
lijke situaties brengt.
(Hans Schwarz Jr.)'
(Foto's Ufa)
^yenny Jugo is een der trouwe en misschien wel minst luidruchtige sterren van de Ufa
Haar naam is met zoo nadrukkelijk voor ieder harer films gebruikt geworden, als dat voor
J vele andere harer collega's het geval was.. En toch is zij zeer zeker een voortreffelijk
V artiste. De wijze waarop zij haar allesbehalve gemakkelijke rol in deze vroolijke Ufa-
comedie vervult is daar het beste bewijs voor. Het is een soort Pygmalion-creatie van
y/ haar, zij het ook, dat zij met zoo heel lang het ongebreidelde volkskind behoeft te zijn. Het
e v" 01 eVP" a!!" ,denken> doch als het verhaal zich even verder ontwikkelt, blijkt,
dat zij met het zingen van liedjes in een café-chantant haar brood verdient. En dat zingen
doet zij heel erg goed Vooral het eerste liedje, dat zij in mineur voordraagt, lanceert zij op een
dusdanige gave perfecte wijze, dat de toehoorder reeds na de eerste paar regels geboeid en
gefascineerd verder luistert. Dat optreden wordt dan ook door de kronkelingen van het lot de
basis voor haar verder geluk, want
'VH bet is niet te verwonderen dat de
JÉ beroemde auteur, die op zoek
naar copie is, zoowel in haar als
J^H in haar aanhang een ideaal ge-
^B geven ziet voor een nieuw stuk.
SsgjL &g ^B En rnet dien aanhang bedoelen
we dan een ruwen, bonkigen
minnaar, die door jaloerschheid
gedreven altijd schandaal maakt,
De temperamentvolle Nanette heeft
^^P|[ den bedrieger, die met haar hart
had gespeeld, op een zeer gevoelige
h wijze de waarheid, gezegd en hem
Hp H toen weer echt vrouwelijk met
^Bjj^BEj liefdevolle handen verbonden. Toen
i ook de ijskorst om zijn hart
en op de puin-
boo pen van het privékantoor aan-
^B_ verkwikkend tafereel. (Jenny Jugo
