Verstopping? op de koffie....
5ENA
GLAS
LOODJE
muMastf
ELE
STERK
ElEGMenSTEM
eJdousmet
Overtollig vel
Aambeien?
Onzuivere huid?
Onzuiver bloed?
Dr. Schieffer's
Stofwisselingzout
door J~fenk van jialem
14
Het betrouwbaar werkende middel
is Dr. Schieffer's Stofwlsselingzout.
tien bereide hiervan zelf een ge
neeskrachtig water, dat de inwen
dige organen doorspoelt, bloed
en darmstelsel van stofwisseling
slakken zuivert, de spijsverterings
organen tot normalen arbeid op
wekt en ook groote verlichting van
rheumatische pijnen verschaft.
Een langdurige kuur met
het van Dr. Schieffer's
Stofwlsselingzout be
reide geneeskrachtige
water Is een weldaad
voor het geheele orga
nisme. Men gevoelt zich
vrijer en gezonder.
Is in alle apotheken en drogis
terijen te verkrijgen.
Origlneele flacon Fl. 1.05
dubbele flacon Fl. 1.75
Het gerecht is gemak
kelijk zichtbaar. Dit
voorkomt aanbranden
Koken en opdienen
in één schaal
Helderen
smakelijk
Moderne
Verkrijgbaar in de goede huishoudzafc
Prospect! en inlichtingen bij: r~-
N. Ordemann, Amsterdam-C. j
Keizersgracht 742, Postbus 910 I
Toen neef Dirk uit de West terug
kwam, na een afwezigheid van
vijf jaren, waarin niemand hem
had gemist, was er geen levende ziel
van zijn verwanten, die zieh uit familie
zin gedrongen voelde hem hij aankomst
op den vaderlandschen bodem te ver
welkomen. Het gerucht was hem vooraf
gegaan dat hij de West even arm ver
laten had als toen hij er gekomen was
en mislukte fortuinzoekers waren er
genoeg in de familie.
Het gerucht had het bij uitzondering
eens hij het rechte eind. Neef Dirk had
daarginds slecht geboerd. Hij was als
timmerman uitgezonden door een groote
maatschappij en na drie jaren had hij
een aardigen duit overgespaard. Toen
werd hij zich helaas de aanwezigheid
bewust van een commercieelen knobbel,
kocht samen met zijn maat een halve
provincie woesten grond en stelde zich
voor, binnen den kortst mogelijken
tijd schatrijk te worden in de bacove
cultuur.
Het kwam echter anders uit. De
eerste twee jaren gingen verloren met
het cultuurrijp maken van bet groot
grondbezit en het derde jaar, dat twee
oogsten en de financieele redding had
moeten brengen, bleken de bananen
niet te willen groeien.
En hiermee was zoowel de oommer-
oieele knobbel van neef Dirk aan schep
pende mogelijkheden als zijn bankte
goed aan financieelen weerstand uitge
put en bleef hem niets anders over dan
gebruik te maken van het retourtje
naar Holland, waarmee hij uitgezon
den was. Zijn hardnekkige compagnon
bleef en probeerde het, dwars tegen
het advies van iederen deskundige in,
met thee, waartoe de bodem zich niét
en toen met rijst, waartoe hjj zich heele-
madl niet leende.
Neef Dirk zat toen echter al in Hol
land en tegenover de afzijdigheid van
zijn familie betoonde hij zich heelemaal
niet eenkennig. Als hij in de buurt
kwam, liep hjj nu eens bij deze en dan
eens bij gene op, dronk 'n bakkie
koffie en boomde over de West. Dat
ze hem allemaal een ezel noemden van
wege zijn verspilde geld deerde hem
niet; hij had zijn kans gehad, zei hij,
en met schade en schande werd een
mensch wijs. De schande was hem be
spaard gebleven en met zijn vijfen
twintig jaren was hij nog jong genoeg,
om wat wijsheid te kunnen gebruiken.
Het vaakst zag men neef Dirk bjj
tante Lageman. Tante Lageman was
een weduwe en vóór hij er over den vloer
kwam, zou hij niet hebben durven zeg
gen of Lageman haar voor- of achter
naam was. Zoo weinig kende hij zijn
familie. Maar tante Lageman had een
dochter, die Josephine heette en aan
allebei had hij een beetje aanspraak.
Tante Lageman was een eenvoudig
mensch, zooals ze geen van allen in de
familie hoogvliegers waren, en oprecht
en degelijk. Fie was haar jonger even
beeld: aardig, rechtuit en knap van
postuur en gezicht.
„Je komt hier maar gerust aanloopen,
hoor, als je in de buurt bent. En als je
in de penarie zit, schaam je dan maar
rii<o Ik en jouw moeder waren nog
van vaderskant in den tweeden graad
nichten en al ben ik niet familieziek,
voor een armen d. kan ik altijd
nog wat missen."
Zoo was tante Lageman en al had
neef Dirk niet veel verstand van graden
in familieverwantschap hij twijfelde
wel eens, en met recht, of tante Lage
man eigenlijk nog wel familie van hem
was in ieder geval was hij nergens
liever dan hij haar, als hij behoefte
voelde hier of daar eens „op te loopen".
Het schraalst kwam hij er altijd af
bij „oom Toon", die een volle broer
van zijn vader was. Oom Toon was
half doof en dat gaf wel eens aanleiding
tot moeilijkheden. Zooals ook het bakje
koffie bij oom Toon, dat vaak heel lang
op zich liet wachten.
„Wat heb je toch gedaan met al het
geld, dat je daar verdiend hebt?" wilde
hij op een keer weten.
„In de bacove-cultuur gestoken,
oom." zei neef Dirk.
Maar oom Toon verstond eeuwig
bakovens en vuur en sloeg met zijn
vuist op tafel. Dat hij zijn zuurverdiende
geld in de West gelaten had, vergaf
hij hem niet en van bananen had hij nu
eenmaal geen verstand.
„En al dat land dat je gekocht hebt?"
schreeuwde oom Toon boven alle fami-
lierumoer uit. „Heb je het zwart op wit,
dat je daar eigenaar van bent?"
Alles wat zwart op wit heette, was
echter in de West gebleven, zei neef
Dirk en zoo kreeg hij ook nog den naam
in de familie een onnoozele hals te zijn.
of een leugenaar.
Het gebeurde op een dag, dat neef
Dirk opnieuw „de wereld" inging. Maar
thans was die wereld maar nauw be
grensd. Hij ging op werk uit van
stad tot dorp en van dorp tot stad.
„Op de schobberdebonk," zei de
familie en inderdaad had hij niet veel
meer aan en om het ljjf dan wat hij
droeg en in den „pungel" op zijn rug
had hangen. En dat was armzalig
genoeg. Het eenige, wat hij van de
familie meekreeg, was een armzalig
woord en een spotlachend hoofdschud
den. Over 'n jaar of drie zouden zij hem
wel eens terugzien, retour van Veen-
liuizen, waarop de kronkelwegen van al
zulke zwervers uitkwamen.
Neef Dirk nam van zijn kant nog een
andere herinnering mee. Zij was een
beetje verward en niet zoo erg vroolijk.
Verwachtingen had hij niet dan alleen
in zijn knuisten. En die waren niet zoo
veel waard in dezen tijd. Fie, hoe aardig
ze ook voor hem was geweest, zou wel
gauw naar een anderen jongen omkijken.
Meisjes waren even onberekenbaar als
de kans op werk voor een paar mannen-
.knuisten in deze dagen en toen hij
„atjuus" zei, had hij dan ook niet veel
hoop, dat hij haar nog eens terug zou
zien.
Hij was een half jaar weg, toen er op
zekeren dag een telegram kwam bij de
weduwe Lageman. Het kwam uit de
West en het was geadresseerd aan neef
Dirk. Fie en haar moeder wisten niet
goed wat zij met het geval aan moesten.
écht voor
ezen tijd
Vertegenwoordiger: TH. JANSEN-TAPHORN
Meerweg 47 - Bussum