Verstopping? op de koffie.... 5ENA GLAS LOODJE muMastf ELE STERK ElEGMenSTEM eJdousmet Overtollig vel Aambeien? Onzuivere huid? Onzuiver bloed? Dr. Schieffer's Stofwisselingzout door J~fenk van jialem 14 Het betrouwbaar werkende middel is Dr. Schieffer's Stofwlsselingzout. tien bereide hiervan zelf een ge neeskrachtig water, dat de inwen dige organen doorspoelt, bloed en darmstelsel van stofwisseling slakken zuivert, de spijsverterings organen tot normalen arbeid op wekt en ook groote verlichting van rheumatische pijnen verschaft. Een langdurige kuur met het van Dr. Schieffer's Stofwlsselingzout be reide geneeskrachtige water Is een weldaad voor het geheele orga nisme. Men gevoelt zich vrijer en gezonder. Is in alle apotheken en drogis terijen te verkrijgen. Origlneele flacon Fl. 1.05 dubbele flacon Fl. 1.75 Het gerecht is gemak kelijk zichtbaar. Dit voorkomt aanbranden Koken en opdienen in één schaal Helderen smakelijk Moderne Verkrijgbaar in de goede huishoudzafc Prospect! en inlichtingen bij: r~- N. Ordemann, Amsterdam-C. j Keizersgracht 742, Postbus 910 I Toen neef Dirk uit de West terug kwam, na een afwezigheid van vijf jaren, waarin niemand hem had gemist, was er geen levende ziel van zijn verwanten, die zieh uit familie zin gedrongen voelde hem hij aankomst op den vaderlandschen bodem te ver welkomen. Het gerucht was hem vooraf gegaan dat hij de West even arm ver laten had als toen hij er gekomen was en mislukte fortuinzoekers waren er genoeg in de familie. Het gerucht had het bij uitzondering eens hij het rechte eind. Neef Dirk had daarginds slecht geboerd. Hij was als timmerman uitgezonden door een groote maatschappij en na drie jaren had hij een aardigen duit overgespaard. Toen werd hij zich helaas de aanwezigheid bewust van een commercieelen knobbel, kocht samen met zijn maat een halve provincie woesten grond en stelde zich voor, binnen den kortst mogelijken tijd schatrijk te worden in de bacove cultuur. Het kwam echter anders uit. De eerste twee jaren gingen verloren met het cultuurrijp maken van bet groot grondbezit en het derde jaar, dat twee oogsten en de financieele redding had moeten brengen, bleken de bananen niet te willen groeien. En hiermee was zoowel de oommer- oieele knobbel van neef Dirk aan schep pende mogelijkheden als zijn bankte goed aan financieelen weerstand uitge put en bleef hem niets anders over dan gebruik te maken van het retourtje naar Holland, waarmee hij uitgezon den was. Zijn hardnekkige compagnon bleef en probeerde het, dwars tegen het advies van iederen deskundige in, met thee, waartoe de bodem zich niét en toen met rijst, waartoe hjj zich heele- madl niet leende. Neef Dirk zat toen echter al in Hol land en tegenover de afzijdigheid van zijn familie betoonde hij zich heelemaal niet eenkennig. Als hij in de buurt kwam, liep hjj nu eens bij deze en dan eens bij gene op, dronk 'n bakkie koffie en boomde over de West. Dat ze hem allemaal een ezel noemden van wege zijn verspilde geld deerde hem niet; hij had zijn kans gehad, zei hij, en met schade en schande werd een mensch wijs. De schande was hem be spaard gebleven en met zijn vijfen twintig jaren was hij nog jong genoeg, om wat wijsheid te kunnen gebruiken. Het vaakst zag men neef Dirk bjj tante Lageman. Tante Lageman was een weduwe en vóór hij er over den vloer kwam, zou hij niet hebben durven zeg gen of Lageman haar voor- of achter naam was. Zoo weinig kende hij zijn familie. Maar tante Lageman had een dochter, die Josephine heette en aan allebei had hij een beetje aanspraak. Tante Lageman was een eenvoudig mensch, zooals ze geen van allen in de familie hoogvliegers waren, en oprecht en degelijk. Fie was haar jonger even beeld: aardig, rechtuit en knap van postuur en gezicht. „Je komt hier maar gerust aanloopen, hoor, als je in de buurt bent. En als je in de penarie zit, schaam je dan maar rii<o Ik en jouw moeder waren nog van vaderskant in den tweeden graad nichten en al ben ik niet familieziek, voor een armen d. kan ik altijd nog wat missen." Zoo was tante Lageman en al had neef Dirk niet veel verstand van graden in familieverwantschap hij twijfelde wel eens, en met recht, of tante Lage man eigenlijk nog wel familie van hem was in ieder geval was hij nergens liever dan hij haar, als hij behoefte voelde hier of daar eens „op te loopen". Het schraalst kwam hij er altijd af bij „oom Toon", die een volle broer van zijn vader was. Oom Toon was half doof en dat gaf wel eens aanleiding tot moeilijkheden. Zooals ook het bakje koffie bij oom Toon, dat vaak heel lang op zich liet wachten. „Wat heb je toch gedaan met al het geld, dat je daar verdiend hebt?" wilde hij op een keer weten. „In de bacove-cultuur gestoken, oom." zei neef Dirk. Maar oom Toon verstond eeuwig bakovens en vuur en sloeg met zijn vuist op tafel. Dat hij zijn zuurverdiende geld in de West gelaten had, vergaf hij hem niet en van bananen had hij nu eenmaal geen verstand. „En al dat land dat je gekocht hebt?" schreeuwde oom Toon boven alle fami- lierumoer uit. „Heb je het zwart op wit, dat je daar eigenaar van bent?" Alles wat zwart op wit heette, was echter in de West gebleven, zei neef Dirk en zoo kreeg hij ook nog den naam in de familie een onnoozele hals te zijn. of een leugenaar. Het gebeurde op een dag, dat neef Dirk opnieuw „de wereld" inging. Maar thans was die wereld maar nauw be grensd. Hij ging op werk uit van stad tot dorp en van dorp tot stad. „Op de schobberdebonk," zei de familie en inderdaad had hij niet veel meer aan en om het ljjf dan wat hij droeg en in den „pungel" op zijn rug had hangen. En dat was armzalig genoeg. Het eenige, wat hij van de familie meekreeg, was een armzalig woord en een spotlachend hoofdschud den. Over 'n jaar of drie zouden zij hem wel eens terugzien, retour van Veen- liuizen, waarop de kronkelwegen van al zulke zwervers uitkwamen. Neef Dirk nam van zijn kant nog een andere herinnering mee. Zij was een beetje verward en niet zoo erg vroolijk. Verwachtingen had hij niet dan alleen in zijn knuisten. En die waren niet zoo veel waard in dezen tijd. Fie, hoe aardig ze ook voor hem was geweest, zou wel gauw naar een anderen jongen omkijken. Meisjes waren even onberekenbaar als de kans op werk voor een paar mannen- .knuisten in deze dagen en toen hij „atjuus" zei, had hij dan ook niet veel hoop, dat hij haar nog eens terug zou zien. Hij was een half jaar weg, toen er op zekeren dag een telegram kwam bij de weduwe Lageman. Het kwam uit de West en het was geadresseerd aan neef Dirk. Fie en haar moeder wisten niet goed wat zij met het geval aan moesten. écht voor ezen tijd Vertegenwoordiger: TH. JANSEN-TAPHORN Meerweg 47 - Bussum

Tijdschriftenbank Zeeland

Ons Zeeland / Zeeuwsche editie | 1940 | | pagina 14