r
9'
V ie
"ïM
#C -
Hen begrafenisstoet per punter in het Spreewald.
We zijn in het Spreewald, niet ver van Berlijn, een eilandenrijk, waar alle
verkeer te water plaats vindt, zooals in ons Giethoorn, waar men per boot
ter kerke gaat, handel drijft, vee vervoert, trouwt en begraven wordt.
Bij Cottbus verdwijnt de Spree in een gewelfde gang van overhangende boomen
en men komt, den loop van het water volgend, terecht in een stille sprookjes
wereld, waar de huizen vergeten tusschen het geboomte staan en de menschen,
weinig spraakzaam en gesloten van aard, op het water geboren schijnen.
Door de ontoegankelijkheid vau deze streek hebben de bewoners hier veel van hun
M
Merkwaardig is de hoofdtooi der
vrouwen i n
het Spreewald. Hier ziet men een drietal
Sprreewalderinnen toebereidselen treffen tot het
jaarlijksche oogstfeest.
volkseigen behouden: zij spreken een eigen
dialect, het Wendisch, hebben hun eigen
gewoonten en kleederdrachten. Een labyrint
van riviertjes, beekjes en kanalen verbindt
hen en houdt hen gescheiden. Alleen
's winters worden deze eenzame lieden toe
schietelijker, hun harde schaatsen krassen
dan over de harde ijswegen en het eilanden
rijk is plotseling een bosch met begaanbare
paden geworden.
r
Op de jaarmarkt te Cottbus doen de Spree-
walderinnen gaarne inkoopen.
Ook de brievenbesteller verricht zijn arbeid
per boot. Foto's Holland (5), Scher! (1),
Photothek (1). Ass. P. (1).
