Verstopping?
STERK
Overtollig vel
Aambeien?
Onzuivere huid?
Onzuiver bloed?
Stofwisselingzout
Dr. Schieffer's
14
Het betrouwbaar werkende middel
is Dr. Schieffer's Stofwisselingzout.
Men bereide hiervan zeif een ge
neeskrachtig water, dat de inwen
dige organen doorspoelt, bloed
en darmstelsel van stofwisseling
slakken zuivert, de spijsverterings
organen tot normalen arbeid op
wekt en ook groote verlichting van
rheumatische pijnen verschaft.
Een langdurige kuur met
het van Dr. Schieffer's
Stofwisselingzout be
reide geneeskrachtige
water is een weldaad
voor het geheele orga
nisme. Men gevoelt zich
vrijer en gezonder.
Is in alle apotheken en drogis
terijen te verkrijgen.
Origineele flacon Fl. 1.05
dubbele flacon Fl. 1.75
Vier klontjes in een kopje
Vervolg van blz. 11
in een schaal
trachtend naar een opge wekten toon.
Grien Danvers hief zijn hoofd. Of 't
door dat goedje kwam, dat hij had
ingenomen, wist George niet. maar hij
had iets eigenaardigs, iets glazigs in zijn
blik. Hij zag er oud uit, en reddeloos
ziek.
„Je.... je zegt toch niets tegen
Mamie?" zei hij huilerig.
„Geen letter!" zei George, en hij
meende het. „Ik ga nog een beetje rond-
loopen, om weer normaal te kunnen
kijken, als ik terugkom. Ze, heeft zulke
scherpe oogen!"
J a, die heeft ze altijd gehad," zuchtte
haar broer. Een paar seconden stond hij
in het ijle te staren. Toen, met inspan
ning, beheer8chte hij zich. Hij stak zijn.
hand uit. „Nou, 't ga je goed, kerel!"
zei hij.
En George zei, naar dien trillenden
mond kijkend:
,,'t Beste, Glen! Hier heb je mijn
kaartje als je me ooit noodig hebt,
schrijf je maar."
„Als ik je noodig heb, zal ik schrijven,"
beloofde Glen. „Houd je!"
Verward zocht George een weg door
de stoelenmassa van het café. Toen hij
buiten was wendde zijn gezicht zich
gretig naar de zuiverder lucht van de
heuvels.
't Was laat, toen hij aan boord
terugkwam over twaalven maar
nauwelijks had hij een voet aan dek
gezet, of Mamie kwam op hem toe
gestormd.
„Waar is hij?" hijgde ze. „Waar is
Glen?"
„Glen?" zei hij haar wezenloos na.
„Ja. Waar heb je hem gelaten? Ik
begreep direct, dat je hem gevonden
had, toen ik je briefje kreeg."
„Briefje?" George ging verbluft met
zijn hand over zijn voorhoofd. „Van
mij? Ik. ik begrijp je niet, Mamie!"
„Dat briefje, dat je me liet brengen!"
riep Mamie. „Dat je in café Pinto ge
schreven hebt. of ik tien pond voor
je wou meegeven."
„Maar, kind, ik héb je geen briefje
laten brengen! Ik ben heelemaal niet in
café Pinto geweest!" George hield zich
vast aan de reeling. „Ik weet totaal
nergens van!"
Mamie deinsde achteruit. Haar oogen
stonden even ontsteld als de zijne.
„Maar ik heb 't hier!" riep ze.
„Waar dan?"
„Hier!" Ze rommelde gejaagd in haar
tasch. „Hier!" riep ze weer, en ze
vouwde een blaadje papier voor hem
open. Hij las:
Lieve Mamie, Wil je brenger dezes
even tien pond voor me meegeven? Je
begrijpt wel waarvoor. George.
„Ik had zooveel niet bij me," hoorde
hij haai' zeggen, „maar de kapitein heeft
't me geleend."
Toen kon George weer spreken, al was
't met moeite.
„Ik heb dat briefje niet geschreven,
Mamie," zei hij. „Ik weet er niets
van."
Mamie stond versteld.
„Heb jij dat niet geschreven?" fluis
terde ze.
„Nee," zei hij met nadruk. „Mijn hand
is heel aardig nagebootst, maar ik heb 't
niet geschreven!"
„Wie.wie dan wél?"
George spreidde zijn handen uit. Hij
dacht aan de dubbelgevouwen envelop,
die hij aan Glen Danvers had zien over
handigen, en een prettige gedachte vond
hij 't niet.
„Je vermoedt iets, of je weet iets!"
riep Mamie opeens. „Ik zie 't aan je
gezicht!"
George stond als versteend. Een
gruwelijk vermoeden was in zijn geest
gesprongen. Als in een droom keek hij
naar den kapitein, die op hen toe kwam
hoorde hij zijn onnoozele stem: „Zoo,
en waar is 't verloren schaap?"
„Er is iets voorgevallen, kapitein!"
zei Mamie, met iets onheilspellends in
haar stem. „George heeft dat briefje niet
geschreven, zegt hij."
„Niet geschreven....?" begon de
kapitein. George viel hem in de rede.
„Begint u nu alstubliéft niet weer van
voren af aan! Kort en goed: ik heb dat
briefje niet geschreven, ik weet er niets
van, en ik heb 't geld niet gekregen
meer valt er niet over te zeggen!"
„Maar wie heeft 't dan wél geschre
ven?" vroeg Mamie. „En waar heb je
eigenlijk gezeten den heelen avond?"
George deed zijn mond open om te
antwoorden, maar er kwam geen woord.
Hij zat in de knel. Als 't inderdaad haar
broer was, dien hij getroffen had, dan
had hij het briefje geschreven. Maar als
't haar broer niét was.dan was hij
bezwendeld voor vijftig pond, en Mamie
voor tien, en dan nóg een pond, de fooi
voor dien schooier, die 't boodschapje
had opgeknapt. Hij keek Mamie met
hulpelooze oogen aan.
„Zeg op, schat wat is er gebeurd?"
vroeg ze. „Er is iets niet in orde; dat
merk ik heel goed. Wat is het?"
Toen flapte George het er uit. „Ik heb
je broer ontmoet...."
„Wist ik 't niet?" viel Mamie uit.
„Waarishij? Waaromheb je hem.
„Stil nu even!" zei George ruw. „Ik
heb hem getroffen, maar hij wou niet
mee. Ik had niets willen zeggen, als dit
niet gebeurd was, maar nu moet ik wel.
Ik heb hem gesproken, maar hij is.
't is geen menssh meer. Hij is totaal aan
lagerwal.stil nu even!" ze wou
hem in de rede vallen „hij is honderd
maal erger dan dat! Hij is een opium-
slaaf, 't is geen mensch meer, hij is voor
de heele wereld dood! Hij wil niet meer
terug naar het normale leven, hij wou
niet mee zelfs.en ik moest beloven,
dat ik je niet eens zou vertellen, dat ik
hem gezien had!"
Mamie had steun moeten zoeken
tegen de reeling, 't Was of ze een harden
klap had gehad.
„Ik geloof 't niet!" stiet ze uit, met
bleeke lippen. „Ik geloof 't niet!" En
opeens heftig vroeg ze: „Hoe wist je,
dat 't Glen was?"
„Dat wist ik niet.voor hij me aan
sprak!" zei George. „Hij hield me
staande en vroeg naar je. Hij had ons
vanochtend gezien, en toen vermoedde
hij, dat ik je man was.
„Maar hij wist niet, dat ik getrouwd
was!" riep Mamie.
„Jawel. Hij had de advertentie in de
Argus gelezen."
„Wddrin?" kwam kapitein Drapper
er tusschen. „In welke krant?"
„De Argus, uit Kaapstad."
„Dan heeft hij gelogen!" zei de kapi
tein, met een gezicht, rooder dan ooit.
„Die kén hij niet gelezen hebben! De
Argus is hier nog niet. Die komt met den
trein, en u bent pas vijf dagen getrouwd,
dus kan het bericht van uw huwelijk nog
niet in Lorenzo Marquez zijn!"
„Ja maar, hoe wist.
„Hij wist niets!" voorkwam kapitein
Drapper de vraag. „Hij sloeg er maar
een slag naar! Je hebt je laten afzetten,
vrind. Ze hebben je ingemaakt!"
„Praat niet zoo'n onzin," stoof
George op. „Ik zag toch zeker, dat hjj
écht JBUdezert tijd
Vertegenwoordiger: TH. JANSEN-TAPHORN
Meerweg 47 - Bussum
