uit Uw lamp!
PHU»PS
Philips „Bi-Arlita" is de beste lamp, die Philips
ooit heeft gemaakt. Tot 20% zuiniger! Houdt U
niet langer op met z.g.„goedkoope" lampen, die
lang niet allen stroom in licht omzetten. Verlicht
Uw huis met PhilipslampenU verbruikt dan
MINDER stroom en ontvangt toch EXTRA licht!
lam PEN
19
gestaan had, klaarde op met Cupido
achtige minzaamheid.
„Ja zeker," zei hij. „En dat is juist
werk, waar ik mij met. geheel mijn hart
aan wijd."
„En gebruikt u daarvoor ook lok
vogels, evenals in de andere gevallen?"
informeerde sir Humphrey.
„Soms wel, soms niet," antwoordde
inr. Hammer. „Soms passen we. om zoo
te zeggen het „omgekeerde" systeem
toe. Om een voorbeeld te noemen: er
was sprake van een knap, jong meisje
en een verloofde, die wel erg vriende
lijk en aanhankelijk, maar een beetje
saai was. Het meisje keek dientengevolge
wel eens naar andere mannen, hoewel
ze vëel van haar toekomstigen echtge
noot hield. Op verzoek van de ouders
van het meisje lieten we nu den jonge
man, met. het meisje, kennismaken met
onze geneeskundige. Ik mag dien term
wel gebruiken, aangezien u zelf in dit
verband over patiënten gesproken hebt,
nietwaar? Onze geneeskundige nu was
een bijzonder mooie vrouw. Toen de ver
loofde nu zag, hoeveel werk deze van
haar aanstaanden echtgenoot maakte,
begon ze na te denken. Als George
indruk op zoo'n aardig meisje kon
maken, meende ze, dan moet er toeli
meer in hem zitten dan ik ooit ontdekt
heb. En ze ging op ontdekking uit.
Het resultaat was een uiterst gelukkig
huwelijk."
Mr. Hammer zweeg na deze woorden
en sloeg sir Humphrey nauwlettend
gade. Uit de uitdrukking op diens gelaat
bleek ten duidelijkste, dat. hij nog steeds
twijfelde eri mr. Hammer hield op met
glimlachen en zag er nu bijna verdrietig
uit.
„Ik heb u niet overtuigd," zei hij ten
slotte spijtig. „U gelooft dus nog steeds
niet, dat ik u kan helpen?"
„Ik vrees van niet," gaf sir Hum
phrey toe.
„Maar u kunt op mijn volledige dis
cretie rekenen. Lord Ayloner kan u dat
bevestigen."
„Ja, ja, daar ben ik wel zeker van.
Daar ben ik ook niet bang voor."
„Dan gelooft u dus niet, dat ik reeds
zoo vaak succes heb gehad."
„Integendeel. Daar geloof ik on
voorwaardelijk aan."
„Maar wat is er dan, sir Humphrey,
welke moeilijkheden zijn er dan nog?
Wilt u mij die niet zeggen?"
Sir Humphrey zweeg even en vertrok
zijn gezicht.
„De moeilijkheid is alleen deze, mr.
Hammer," zei hij, „dat u mijn dochters
niet kent."
TWEEDE HOOFDSTUK
Een week geleden had sir Humphrey
Seymour nog geen flauw idee gehad
van hetgeen hem te wachten stond. Het
leek zelfs, alsof eindelijk alles nu eens
van een leien dakje liep. De sisalhennep-
kwestie was van de baan, de bananen-
planters waren tevreden gesteld en hij
had Koloniën met succes betreden bij
de benoeming van 'n plaatselijk rechter.
Sir Humphrey werd aangesproken met
den titel van Uwe Excellentie en hij zag
er wel naar uit ook. Met zijn grijze haren
en grijze oogeu, kalm en voornaam,
regeerde hij over een gewest, zesmaal
zoo groot als Engeland, waarin veertien
verschillende rassen te onderscheiden
waren en zeventig verschillende gods
diensten beleden werden. En hij deed
het zonder moeite, verstrooid en onbe
wogen, alsof hij een klein landgoed in
Dorset, beheerde.
Hij schreef zijn succes grootendeels
toe aan zijn luiheid; luie regeerders
gaven de minste aanleiding tot verzet
en deden op den duur veel minder
kwaad dan de energieke. De grootste
(_/p de vethoudendheid der
verzorgingsmiddelen voor de
huid van het kind komt het op
de eerste plaats aan.
Het gebruik van Vasenol-pre-
paraten maakt orgaanverwante,
biologische verzorging der
teerste, méést-bevattelijke huid
op iederen leeftijd mogelijk.
Wond-en Kinder-
Poeder
Baby- Crème Pasta
rf
Crim
levenskunst was het vermogen, zijn ge-
mak te nemen, want hierdoor stelde
men anderen in de gelegenheid het
zelfde te doen. Sir Humphrey bracht
deze theorie, waar hij maar kon, in toe
passing en hij was juist daarmee bezig
op dien fatalen avond, toeii hij be
haaglijk onder de roode bougainvillea
zat op de veranda, genietend van de
stilte der korte Afrikaansehe schemering.
Alles in orde, niets om zich zorgen
over te maken. En weldra zou de on
hoorbaar loopende Mustapha hem een
uitstekende cocktail met den scherpen
geur van grenadillos brengen. Het leven
had ongetwijfeld ook zijn aangenamer:
kant.
Maar in plaats van Mustapha kwam
zijn nieuwe, ietwat verlegen secretaris
op hem af, bleef bij zijn stoel staan
en kuchte zenuwachtig.
„Nu?" sir Humphrey keek knorrig op.
„Het spijt me erg, mijnheer, maar
er is net een radiotelegram binnen
gekomen." De secretaris was zich be
wust, dat hij zijn meerdere stoorde.
„Goed!" zei sir Humphrey afwezig.
„Dat is juist iets goeds om morgen
mee te beginnen."
„Ja, mijnheer. Maar het schijnt nogal
haast te hebben. Dat wil zeggen.
„Dat wil zeggen, wat? Ga door."
„Dat is te zeggen," stotterde de
secretaris, „dat is te zeggen als u
iemand kent, die Carlotta heet."
Bij het noemen van dezen naam trok
sir Humphrey even een ongerust gezicht
Nu alle officieele zaken goed en wel aan
kant waren, zouden toch geen familie
aangelegenheden zijn welverdiende rust
komen storen?
„Carlotta," antwoordde hij eenigszins
droog, „is lady Seymour en de moeder
van mijn kinderen. Ik vermoed, dat je
me dat. vervelende bericht maar moet
laten lezen."
De secretaris overhandigde het papier
met den tegenzin van een schooljongen,
die zijn sommen inlevert in de weten
schap, dat ze allemaal fout zijn. Sir
Humphrey nam het omzichtig aan, zette
zijn bril op en begon te lezen.
S.O.S. (zoo begon het telegram)
kom onmiddellijk over ruth en
lisa beiden onhandelbaar be
weren verloofd te zijn met onmoge
lijke jongelieden kan niet alleen
ernstig gevaar bezweren zij zijn
onze kinderen ben op van de
zenuwen je moet iets doen
S, O. S. vreeselijke mannen
veel liefs carlotta.
De secretaris bestudeerde het uit
spansel, terwijl zijne excellentie het
bericht las. Na een tijdje verbrak hij
de drukkende stilte.
„Is er iets, dat ik kan doen, sir
Humphrey?"
Sir Humphrey legde het telegram
langzaam neer en zuchtte.
„Ja," zei hij grimmig. „Zeg Mustapha,
dat hij een dubbele cocktail voor me
maakt."
De secretaris sloeg zijn hakken tegen
elkaar en vertrok.
Sir Humphrey schudde treurig zijn
hoofd.
„En dan te bedenken," mompelde
hij, „dat ik eens werkelijk geloofd heb.
dat meisjes minder last zouden geven
dan jongens!"
Sir Humphrey dacht reeds langen
tijd aan zijn gezin met. geamuseerde
en vriendelijke berusting. Het. was bijna
een jaar geleden, dat hij ze voor het
laatst gezien had en in normale omstan
digheden had het nog ettelijke maanden
moeten duren. Hij trachtte zich nu
weemoedig te voelen terwijl hij talmend
Vervolg op blz. 22
gi-Artita
