W
1 unit
:e dii
ir be
ecte
akt.
V0|
kr(jg
e ree
blijfj
ft da
it da(
tisch
debt
5n vv;
ppen
eken.
lier
weel
H'dje
L, ZOO
:26
..gri
3:1 en
ienen
sten
is hm
ren ei
niddi
laar
ijk de
1 war
■veel
ergd
rrest
'wordt hij meteen de doos in gestopt, omdat
m de XOOO gevallen het gratierekest werd
Gelukkig alweer, dat de Bataviasche
er gevoel voor humor heeft.
let tooveruoord „grasje"
en geduldtwee héél rijke, onschatbaar
en voor den landrechter.
;aat hier in Indië een gratie-regeling, welke
rutie van de meeste vonnissen onmogelijk
anneer de veroordeelde na de uitspraak van
is het tooverwoordje „grasie" mompelt,
hij de vrijheid. Ook als hij een zéér gevaar-
üvist is, die geen andere vaste woon- en
ats heeft dan de nor van tijd tot tijd, her
woord „grasie" hem onvoorwaardelijk voor
A zijn vrijheid en die vrijheid wordt auto-
serlengd, wanneer hij zijn rekest indient,
iissing van den gouverneur-generaaf afkomt,
meer hij zorgt, dat hij zich niet meer laat
krijgen ze hem heelemaal niet meer te
jn een paar dorre cijfers, die laten zien,
ieven er ontsnappen, dank zij het toover-
o-rasie", dat men hier in Indië kan gebrui-
Jg eenmaal Ali Baba zijn „Sesam open u".
:ven worden veroordeeld. Ze mompelen alle
ie", wat beteekent, dat ze worden vrijge-
linnen acht dagen hun gratie-rekest moeten
134 deden het niet en maakten zich uit de
['oen de acht dagen verstreken waren, die
laat om het rekest „in vrijheid" op te stellen,
van die 134 maar 30 te vinden. Die gingen
lijk den bak in. De andere 104 moesten hier
jgespoord worden. Van 37 hleek het onino-
straf uit te voeren omdat ze totaal verdwe-
1, 66 kreeg men er later nog te pakken. Maar
noeite en arbeid het van de politie heeft
ni, nadat de knapen oorspronkelijk waren
ird, veroordeeld, vrijgelaten, ze wéér op te
ien en weer te arresteeren om ze vervolgens
Is kosten onder dak te brengen, is niet te
fcu.
•r
Vóór 's morgens acht
uur begint het al aardig
te loopet1.
steeren er die 92 veroordeelden, die inder-
1 gratie-rekest indienden. De gouverneur-
at vieseliikte op een van die 92 rekesten gunstig
[ooveire. dat in plaats van onmiddellijke straf een
irwia (lelijke straf werd gegeven. 91 der verzoeken
•den afgewezen
!n nu moesten die 91 dieven weer gepakt worden,
bleken er weer finaal verdwenen.
)ie zijn dus hun straf ontkomen, 51 bleken ver
enen, maar werden later weer gepakt. In slechts
gevallen kon men den veroordeelde eenvoudig
Bsteeren.
)m nu de zaak tot haar gewone afmetingen te
ngen en wat overzichtelijker te krijgen, zij vast-
teld, dat van 226 dieven, die in 1934 gratie vroe-
er volle twee jaren later 64 op vrje voeten
ren en niet te vinden. En er bestaat geen redelijke
is, dat ze ooit zullen worden gegrepen, zoolang ze
t weer opnieuw met den rechter in aanraking
nen.
In nu komt hier de groote inconsequentie. Wordt
1 tot boete veroordeeld, dan mag men een gratit-
est indienen, maar moet toch betalen in afwach-
van de restitutie, wanneer de G.G. gratie
leent. Maar krijgt men gevangenisstraf, dan
dan vraagt, men gratie en wordt onmiddellijk
relaten.
Het pijnlijke van
liet geval is, dat de
gelegenheidsdief,
die voor den eer
sten keer steelt en
veroordeeld wordt,
gaat brommen. Hij
kent de werking
van het woord gra
tie nog niet en pro
fiteert er dus niet
van. De gerouti
neerde boef, die al
ettelijke veroordee
lingen achter den
rug heeft, kent het
kunstje. Hij mom
pelt gratie en wordt
vrijgelaten. Dat be
wijst wel het feit,
dat van de 226
gratie-vragende
dieven in 1934 er
172 al eerder ver
oordeeld waren.
Een voorbeeld
Dat kleine schurk
je, dat voor een
waarde van anderhalven gulden heeft gestolen en
dat staat te wachten op zijn berechting, terwijl zijn
vrouw met twee kinderen voortdurend angstvallig
dicht bij hem blijft in bange afwachting van het von
nis, dat dadelijk zal vallen, verdient een straf. Wan
neer hij die niet onmiddellijk krijgt, begint hij te
gelooven, dat stelen niet zóó erg is, wanneer je maar
net er tusschen door glipt. Maar hoe ziet hj het zelf?
„Heb je gestolen, Abuoéllah?"
„Tida (neen), toewan."
„Maar je hebt dien rommel, die van jouw baas was,
toch meegenomen om het te verkoopen?"
„Ja, toewan."
„Dan heb je toch gestolen?"
„Tida, toewan. Mijn toewan stelde geen prijs meer
op het bezit van die dingen en was van plan ze weg
te gooien!"
„Heeft hij dat tegen je gezegd?"
„Tida, toewan."
„Waarom heb je dan niet gevraagd of je ze méé
mocht nemen?"
„Omdat hij ze misschien zelf nog wilde bewaren."
„Dan heb je dus zonder toestemming iets meege
nomen, dat van hem is."
„Ja, toewan."
„Dan heb je toch gestolen?"
„Neen, toewan."
„Maar als je iets wegneemt zonder toestemming
van dengene van wien het is, dan noemen we dat
toch diefstal. Betoel apa tida? (Waar of niet?)"
„Betoel, toewan."
„Dan veroordeel ik je wegens diefstal tot veertien
dagen gevangenisstraf, Abdoellah."
„Ja, toewan, dank u wel, toewan."
„Heb je nog iets te zeggen, Abdoellah?"
„Ja, toewan, ik vraag gratie."
„Goed, Abdoellah."
En Abdoellah verdwijnt en lost zich op in de vier
enveertig millioen Abdoellali's van dit vruchtbare
land.
Een praatje over recht, onrecht en andere gerecht- af ongerechtigheden
Mr. Evers heeft een
onuitputtelijk geduld,
zelfs wanneer een ver
hoor maar niet vlot.
Soms glimlacht de
landrechter liefderijk,
omdat hij wel weet hoe
zenuwachtig getuigen
soms zijn. En ten slotte
valt dan weerde stereo
tiepe vraag: wat de
fiscaal er van denkt.
En de fiscaal weet
precies, wat de land
rechter er van denkt
en het samenspel tus
schen die twee is uit
stekend en de sugges
ties van den fiscaal,
wat. de strafmaat be
treft, dekken gewoon
lijk pr< cies de opvat
tingen van den land
rechter en dan glim
lacht mr. Evers weer
eens en deelt de zorg
vuldig overwogen gul
dens boete of veertien
dagen of twee maan
den boei uit.
Zou zij rechtzoekende
of verdachte zijnt
Op de voorgalerij gaat
het gemoedelijk toe, in
afwachting van de ko
mende gebeurteniseen
(Foto's T. p. po R fï.)
