STOM GELUK!
'SOLIDOX
EEN VERRASSEND
RESULTAAT
Zij besteedt groote zorg
aan haar uiterlijk.
~téqet\tat\dstéen
door Richard Conncll
3D
U kunt direct met
knippen beginnen.
PATRONENKANTOOR PANORA
14
Aan den voorkant wit, aan den
achterkant
AANGETAST DOOR
TANDSTEEN
(Wat de tandspiegel te zien {af)
Maar hoe staat het met haar tanden? Aan de
voorrijde zien haar tanden er prachtig verzorgd
uit, maar aan de achterzijde zijn zij met een
laag tandsteen bedekt. En hiervan weet zij niets!
Wetenschappelijke onderzoekingen hebben aan» j
getoond, dat het gebit van zeven van de tien
.menschen door tandsteen is aangetast. Het tand
steen hecht zich aan den tandhals vast, dringt
hoe langer hoe dieper tusschen tanden en tand<
vleesch en berooft ten slotte den wortel van zijn
houvast. Breek daarom met den ouden sleur!
Met moderne tandverzorging door Solidox,
het nieuwe Nederlandsche tandpasta, bestrijdt J
U de zoo gevreesde tandsteenvorming. Want
Solidox is het eenige tandpasta, dat Sulfo.
ricinoleaat bevat, een preparaat, dat tand»
steen oplost, zonder het tandglazuur te
schaden. Begin nog heden Uw tanden te
verzorgen met Solidox-tandpasta. Gebruik Solf
dox tweemaal per dag en ga tweemaal per jaar
naar Uw tandarts.
CENT PER TUBE
VOLDOENDE VOOR 60 X POETSEN
Alleen Solidox bevat Sul-
foricinoleaat, het bijzondere
preparaat, dat de oorzaak
van verschillende landziek
ten, tandsteen, verwijdert.
Nedsrl. Octrooi 19178.
kunt U bereiken met een
Kant-en-K laar patroon.
Deze duidelijke en gemak
kelijke Kant-en-Klaarpatronen
stellen iedere vrouw in staat,
de elegantste, modernste japon
nen, mantels en andere klee-
dingstukken te vervaardigen.
Met zoo'n patroon behoeft U
geen voorbereidende werk
zaamheden te doen.
De hierbij afgebeelde keurige
japon laat U zien, wat met een
No. lap stof en een Kant-en-Klaar-
1607 patroon kan worden bereikt.
Van dit model kunt U
knippatronen bestellen
in maten 40-42-44-46-48
a 35 ct. plus 5 ct. porto.
Levering uit voorraad
per post binnen 24 uur.
Bestellingen kunnen als volgt geschie
den door bemiddeling van Uw agent,
Uw bezorgèr of den boékhandeldoor
girostorting op no. 29363/door
toezending van het bedrag per post
wissel of in postzegels aan het
NASSAUPLEIN 1 HAARLEM
Farwell's vingers sloten zich vaster
om het antieke, uit jade gesneden
beeld. De bel aan de deur van
de flatwoning rinkelde hard en sclierp.
karwei] fronste verstoord zijn voor
hoofd. Hij schoof het zware beeld terug
in het teakhouten kabinet, maar hij
verzette geen stap om open te doen.
Opnieuw werd er gescheld. Zonder zich
te verroeren, hield hij de deur in 't oog.
Langzaam drukte iemand den knop naar
beneden. Een man trad binnen, een
miezerig ventje met een konijnengezicht
je: hij had een zwart valies bij zich.
„Bent u mijnheer Greenwood?"
vroeg de man.
„Neen. 'n Vriend van hem. Hij is de
deur uit. Wat komt u doen?"
„Kunt u dit misschien voor hem tee
kenen?"
„Wat teekenen?"
„Dit bewijsje. Dan weet hij, dat ik
geweest ben."
Hij .hield den ander een stuk papier
voor.
„Niemand vertrouwt tegenwoordig
z'n evenmenseh," merkte de man mees
muilend op.
„Waar is het voor?" snauwde Far-
well.
„Piano stemmen. We komen iedere
drie maanden. Mijnheer Greenwood
heeft een contract...."
„Maak je er '11 gewoonte van, bij je
klanten in huis te stappen zonder te
wachten tot iemand opendoet?" vroeg
Farwell.
„O, neen, mijnheer," zei de man,
„maar de deur was niet op slot en ik
dacht dat liet wel goed zou zijn, van
wege het eoht.ract, ziet u, en ik moest
toch de piano stemmen, want voor
ieder karweitje ontvang ik zooveel en
ik heb een gezin en dus dacht ik.
„Kom morgen maar. terug."
„Dat gaat niet. Volgens 't contract
moet 't vandaag gebeuren. Bovendien,
morgen heb ik weer andere adressen,
'k Moet nü hier aan het werk."
„Hoe lang duurt het?"
„Niet zoo lang. Misschien '11 half
uurtje."
„Maak dan maar vlug voort."
Farwell zat in een gemakkelijken
stoel in een hoek van de groote huis
kamer. Hij probeerde wat te lezen in
een boek. De man sloeg een paar toetsen
aan. waarschijnlijk eenige grepen uit
het liedje „Teere handen, waar ik van
houd." Toen ping, ping, ping, op
de hooge toetsen.
Farwell wendde zijn hoofd om en met
dreigenden blik keek hij den man op
den rug.
„'11 Magnifiek huis heeft ie hier,"
merkte de man op.
„Vind je?" zei Farwell kortaf.
„Zeker 'n rijkaard, die mijnheer
Greenwood?"
„Ja.... zeer rijk. Maar laat daar
door je gedachten niet van je werk
afdwalen."
„O, ik kan praten en werken tegelijk,"
antwoordde de man. Ping, ping ping.
„Teere handen, waar ik van houd."
Ping.
Farwell stak een sigaret op en ging
langzaam een der slaapkamers binnen.
Aanstonds daarop kwam hij weer
terug naar de huiskamer.
„Hoe staat 't, er mee?" vroeg hij. nog een
,,'k Schiet al op," antwoordde de
man. „Ofschoon er nog heel wat te
doen valt. Zoo'n prachtige piano wordt
er niet beter van door er cocktails in te
gieten."
Ping, ping, ping.
„Ik zou er op durven wedden, dat
die beeldjes daar heel wat waard zijn,"
sprak de man. Ping, ping, ping.
„Ongeveer honderdtwintigduizend
gulden," antwoordde Farwell.
„Sjonge," bromde de man. Ping,
ping, ping.
Hij maakte eenige snaren vast en
gebruikte daarbij z'n gereedschap.
„Bankier is toch een betere betrek
king dan pianostemmer," merkte hij
op. „Honderdtwintigduizend pegels,
Sjonge!"
Ping, ping, ping.
Farwell ijsbeerde door de kamer,
nerveus aan zijn sigaret trekkend.
„Er is iemand aan de deur," waar
schuwde de pianostemmer. „Misschien
is het mijnheer Greenwood; nu kan hij
het contract zelf afteekenen
Farwell draaide zich op z'n hakken
om en keek naar de deur.
f Een welgedaan man, met het uitge
streken gezicht en de donkere kleeding,
die een huisbediende eigen zijn, stond
in de deuropening.
„Neemt u mij niet kwalijk," sprak hij.
„Bent u een van de bedienden?"
vroeg Farwell.
„Ja, mijnheer. De butler, mijnheer."
„Ik ben een vriend van mijnheer
Greenwood; ik kwam hem opzoeken
en heb zoolang hier gewacht," zei
Farwell.
„Ik ben bezig de piano te stemmen,"
zei de man.
„Ik kan u helaas niet zeggen, hoe laat
mijnheer Greenwood terugkomt."
„Ik wacht dan maar niet langer," zei
Farwell, terwijl liij op z'n horloge keek.
„Binnen 'n uurtje of zoo zal ik hem uit
de sociëteit opbellen."
„Uitstekend, mijnheer."
De pianostemmer borg zijn gereed
schap in zijn valies.
„Ik ben klaar," maakte hij bekend.
„Teekent u hier even. Zoo is liet in
orde."
Farwell en de pianostemmer wandel
den de trap af en het huis uit.
„Goeiendag en het beste," zei de
pianostemmer, maar Farwell liep met
groote passen weg, zonder te ant
woorden.
„Geef me een borrel, Charlie, 'n Dub
bele. Wat '11 pech! Maanden geleden
heb ik dat karweitje al voorbereid. Van
daag moest ik toeslaan. Morgen gaat
dat spul naar '11 museum. Het mannetje,
dat voor mij op den uitkijk stond, gaf
ine een tip, dat de bedienden weg waren.
Vermomd wandelde ik naar binnen en
trof den ouden Greenwood alleen thuis,
't Was een klusje van niks 0111 hem op
zijn bed vast te binden en zijn mond te
snoeren. Ik zou juist beginnen met dat
stukkie in te pakken, toen zoo'n suf
ferd van een pianostemmer binnen
kwam. Die vent stond me in den weg.
Ik veronderstelde dat hij uit zichzelf
gauw genoeg verdwijnen zou, en daarom
gebruikte ik geen geweld, maar de
duivel hale hem hij bleef aldoor aan
die piano knoeien, en eindelijk, toen
hij klaar was met z'n gepingel, komt
een van de bedienden terug, en moest
ik er vlug tusschenuit trekken. Beroer
der kon 't al niet. Charlie! Geef me er
„Luister nou, Ben, ik héb mijn best
gedaan. Zonder herrie kwam ik binnen.
