v«*
KRUSCHEbJ
WETENSCHAPPELUK ONDERZOEK
TEN DIENSTE VAN DE HUISVROUW
RESULTAAT:
het nieuwe produet der
Sunlight Zeep Tabrieken
15
voorzichtig neerzetten, anders viel ze
of bezeerde zij zich aan een gevorkten
tak. De trommels galmden in de leegte
van haar binnenste.
„Mevrouw!"
Zij kreeg het gevoel, dat er uitkomst
school in dien roep. Er begon weer iets
in haar te leven, te roeren. Zij keerde
zich om en keek naar omlaag. Zij zag,
verkort, gedrongener dan ooit, Jantje
Jones staan. Wat wou hij van haar?
„Mevrouw," zei hij met zijn goed
aardige stem, „u bent tot nu toe een
waard elooze, nuttelooze vrouw ge
weest. Een gevaar en een plaag. U
hebt flinken kerels 't leven gekost."
Zij richtte zich op met vermoeide
waardigheid.
„Is dit een moment om mij te belee-
<ligen?"
„Ik zeg alleen wat u bent en geweest
bent, mevrouw. Maar er zit iets beters
in u. U hebt een sterke ziel, mevrouw,
en een mooi lichaam. IJ zoudt een nut
tige taak in de wereld kunnen vervullen.
Ik ben maar een stakkerig mensch, voor
wien, zooals u gezegd hebt, 't leven niet
veel beteekent. Ik heb niet eens een
zoon om voor te leven. Laten we 't op
een accoordje gooien, mevrouw. Gaat
u terug naar uw eigen wereld en vervul
daar uw taak als vrouw. Houd op met
die dwaasheid, na te apen, wat u niet
bent. Ga terug, en trouw, en word
moeder. Moeder van tweelingen liefst
onk den tijd in te halen, dien u verknoeid
hebt, en de levens, die u uit ijdelheid
hebt vergooid. Zweer, dat u het doen
zult, mevrouw, en ga dan."
Hij keek, als steeds, door haar heen.
In een oogwenk, alsof een duistere
begoocheling van haar week, herleefde
lady Cynara, vond zij haar „ik" terug,
met trillende opwinding. Haar vertrou
wen was niet ijdel geweest: zij had 't wel
geweten, dat zij te elfder ure gered zou
wordenDe gedachte kwam niet in haar
op, zijn offer af te wijzen, want zij vond
dat het natuurlijkste, mooiste, bekoor
lijkste offer ter wereld. Ondanks al haar
waagstukken was zij nog steeds een
zeer vrouwelijke vrouw.
Zij zag haar redder door een nevel,
een regenboog van tranen. Hakkelige
zinnen dankten en zegenden hem, zin
nen die mooi waren in hun benauwde
onbeholpenheid.
„Zweer het, mevrouw."
Zij legde den eed af.
Hij trad naar voren en sprak tegen
de wezenlooze toeschouwers in hun taal
van geknauwde keelklanken. Zij luis
terden, sirih pruimend. In lady Cynara
kwam de gedachte, dat: zelfs de sterren
luisterden. Voor 't eerst van haar leven
misschien riep zij in ernst God aan, ge
hoor vragend voor die toespraak van
Jantje Jones.
Hij zweeg, f.ady Cynara daalde naar
hem af. Zwijgend, naast elkaar, wacht
ten zij op het besluit van den raad. Een
oude man met geweerhaakte speer en
een hoofdtooi van krijgsroem trad op
hem toe en sprak heel even.
„Mevrouw," zei Jantje met een bitter
lachje, ..ze aanvaarden het vrijwillige
offer. U kunt gaan."
Toen schreide lady Cynara als een
verdwaald kind.
„Mag ik je een kus geven, en zeggen:
tot weerziens, Jantje?"
Hij rechtte zijn korte lichaam en zag
haar aan met geheimzinnige oogen.
„Bewaar uw kussen voor den man,
dien u zult vinden, mevrouw. Aan mij
zijn ze niet besteed. Maar wacht u
even, ik wou u iets meegeven." Hij sprak
tegen zijn bewakers. Zij maakten zijn
handen los. Toen haalde hij een notitie
boekje te voorschijn en beschreef met
vaste hand een paar blaadjes. Hij
scheurde die uit, sloot ze in 'n enveloppe,
die achter in 't boekje zat, en plakte den I
brief dicht.
„Voor Thompson, den controleur,"
zei hij. „Wilt u hem dien geven? Er j
staat alles in, wat hij hoeft te weten.
Hij moet maar zien, wat hij met de
Yamadi doet. Maak u geen zorg over 1
mijn huis. Dat is toch al geplunderd.
Verlaat Nieuw-Guinea en houd u aan
uw eed. En nu, vaarwel, mevrouw."
Toen, zonder haar nog aan te zien,
begon hij den berg te beklimmen. Ziek
van outdaanheid keek ze hem na. Bo
venop bleef hij stilstaan, tot de wilden
zijn lichaam aan den boom hadden ge
snoerd.
„Zorg maar, dat ik de laatste ben,
die voor u sterft, mevrouw," riep hij,
„en ga nu!"
In de taal der inboorlingen riep hij
iets, op een comulandotoon.
De bruine knuisten omgrepen op
nieuw haar armen en zij werd wegge
leid. Zij liep met de blinde stappen van
een slaapwandelaarster. En plotseling
klonk in haar ooren 'n lachende, deinende
tonenreeks van de fluit, als een zilveren
draad glinsterend door het purper en
scharlaken van haar gemoed.
Lady Cynara keerde zich om, met
de zilte tranen op haar lippen.
Hoog op zijn doodsberg stond Jantje
Jones; hij hield zijn groote hoofd met
genegenheid neergebogen over de glim
mende fluit, zijn lichaam was stijf tegen
de dikke boomkolom gebonden. De
gesneden beelden loerden naar hem
hij scheen te hangen in den helder be
sterden hemel. Er kwamen mannen
naar den brandstapel toe, vlammende
toortsen dragend, als bloemen der hel.
Haar knieën begaven haar, maar de
bewakers draaiden haar om en dwongen
haar door te loopen. Haar voeten hiel
den maat met het wijsje, dat Jantje
Jones, schril en uitdagend, speelde.
Voor zij in de volle diepte der dichte
wildernis kwamen, schoot er een breed,
rood schijnsel over hen heen, iederen tak
en ieder blad fel verlichtend.
Toen zweeg de fluit.
Op de veranda van zijn magazijn
zat Jantje Jones uit te rusten, nadat hij
zich had vermoeid met het uitdeelen
van vele geschenken uit zijn voorraad.
Er stond een glas whisky naast hem.
en hoewel hij alleen was, sprak hij hard
op, zooals eenzame menschen dat doen.
„Bar slecht voor 't prestige, David,"
zei hij. „Meer dan slecht. Zou Thompson
iets doen, als hij mijn briefje heeft? Zal
wel niet 't is een ambtenaar. Ik zal
hier 't land wel uit moeten, deuk ik
maar ik heb gedaan wat ik moest. Ik
voelde wel, dat ze vroeg of laat aan de
Sepik zou komen. Móést ze wel, zoo'n
vrouw als zij. Ik begrijp best, dat je 't
er niet mee eens bent, David. Jawel, je
bent razend op me. Maar ik heb 't recht
over mijn eigen zaken te beslissen, en
misschien ben je blij, dat. ze zooveel
fut toch nog had. Ik heb 't niet alleen
gedaan om je te wreken, David. Ik
deed 't voor die andere jongens, zulke
jongens als jij, David, die vandaag of
morgen óók de dupe zouden worden
van haar kunsten, net als jij. Ik heb
haar een lesje gegeven, David laten
we hopen, dat 't helpt. En wees niet
kwaad op me, jongen."
Tegen wien Jantje Jones 't had?
Tegen zijn zoon natuurlijk, wiens
lichaam, ruim twee meter lang, en zoo
recht als een kaars, begraven ligt in het
stof van Midden-Australië. David was
een der vliegers, die omgekomen waren,
toen ze op zoek waren naar lady Cynara.
Door dat verlies was Jantje Jones een
beetje vreemd geworden. Maar hij zou
in zijn schik zijn, als hij wist van die I
tweelingen.
Bi) apothekers en drogisten
11.62, f 1.47, f 0.76, f 0.41
onder voortdu
rende controle
van scheikun-
dige-apotheker
Onze scheikundigen te Vlaardingen hebben zich bezig
gehouden met het vraagstuk, een doelmatig product voor
vatenwasschen samen te stellen zonder zeep. Na lang
durige onderzoekingen ontdekten zij het nieuwe product
Vet-Ex, dat wij thans aan de huisvrouwen aanbieden. Met
Vet-Ex gaat het vatenwasschen verbazend snel en doel
matig, door de bijzondere vetoplossende bestanddeelen,
die het bevat. Al het vaatwerk komt prachtig blinkend
uit de omwaschteil met de Vet-Ex-oplossing en bovendien
is Vet-Ex volkomen veilig in het gebruik. Vet-Ex zal niets
aantasten, geen metaal, glas of kristal, geen houtwerk,
hoorn of celluloid. Voorts geeft Vet Ex geen reuk en
smaak aan glas of porcelein. Probeer Vet-Ex eens voor
Uw kristallen glazen, waar U zoo trotsch op is.
U zult verbaasd staan over het resultaat. Vet-ex is een
ware uitkomst in de moderne huishouding. En zoo voordeelig.
Eén pak Vet-Ex is voldoende voor 25 keer vatenwasschen.
NU GEEN ZEEP MEER VOOR DE VAAT
NEEM VET-EX THANS TE BAAT
