DRÉ
BRIEVEN VAN
DEN
was 't veur sommigte „grooten" 'n geliefd kunstje
om den kleinen teugenstander in 'nen reuk van
onrechtmatigheid te plotsen!
Wat den Zeeleeuw op alderhande manieren mee
den Blaauwe geprobeerd hee! Den jongen baron,
den Blaauwe zijnen advocaat ge wit er alles van -
hee de zaak toen omgedraaid. I)en Zeeleeuw zat
nou mee z'n gewitwel op de spelden van 't
Onrecht. Den eenen dienst is den anderen wèèrd,
zeg zelf!
Meester van school, in z'n vrijen tijd correspon
dent van de krant, had den jonker geloofd en
wezenlijk '11 muizenplaag in Ulvenhout ontdekt!
Den eigensten avond nog. Dus den anderen avond
stond 't „nuuws" in de stadskrant: „Waar Zijn De
Katten Van Ulvenhout?"
„Natuurlijk in den worst van den Blaauwe,"
schreef er „iemand" mee rooi potlood bij en zoo
gong de krant naar den Zeeleeuw! Nou! Deuzen
knaap, sterk in 't maken van circulaires naar de
klanten (van den Blaauwe), was er als de kiepen
bij, om den Blaauwe z'n klanten te redden van
kattenworst, kattenleverpastei, kattenzult en alder
hande lekkernijen, die ge van poes maken kunt.
Maar hij dee 't „handig". Vaneigens. Ge hebt nie
veur niks 'nen bordpampieren president-commis
saris. die advocaat is in zijnen vrijen tijd. In de cir
culaire wierd dan ook nie rechtstreeks verklaard,
dat den Blaauwe zijnen
worst verlejen week nog op
de daken zat te chausen,
maar wél wierd gewezen op
de „onhygiënische metho
den van kleine zaken".
„De Samenwerking" wierd
efkes genoemd en aan de
circulaire zat gehecht 'nen
afdruk van 't kranten
artikel: „Waar Zijn De
Katten Van Ulvenhout??"
Den Joost brocht al rap
zoo'n circulaire mee verom
van de klanten! Veul
kwaad op den Blaauwe,
want al den Joost z'11 klan
ten begonnen die dagen te
miaauwen als ie bij liuilie
in de zaken kwam.
„Nou," vroeg denTiest:
„zijde gij dan nie mans genogt om beleefd terug
te miaauwen?"
Maar den Joost stond op 't. standpunt, dat ze van
hum kunnen zeggen wat ze willen, als ze maar van
zijn artikel afblijven! E11 al dit gemiaauw sloeg ken
nelijk op zijnen worst en aanverwanten en daarmee
was ie gerokt in zijnen ponteneur! Den Blaauwe stond
er anders tegenover. Die beweerde: „Joost, ze kun
nen veur mijn part zeggen, da'k 't heele ouwemannen
huis in den worst verwerkt heb. als ze maar van
mjjnen goeieu naam afblijven.
Afijn, 't gong er nou maar om, den Zeeleeuw-
model te hangen, volgens den jongen baron. E11
daarom moest er geïnformeerd worden of er ook
buiten den Blaauwe zijn klanten zulke circulaires
waren weggestuurd. Ook dit zocht den Joost uit.
Die kende alle klanten van zijnen ouwen baas. En
ook <lat klopte. De kattencirculaire was alleen ge
zonden aan de cliënteele van „De Samenwerking".
Toen hee den jongen baron z'n eige geschoren,
afgeborsteld, de franjes van z'n broek geknipt en
is toen, zoo uitgedost, gegaan naar 't trimmenaal,
naar den officier van justitie. Om, als procureur van
„De Samenwerking", klacht te doen wegens „smaad,
subsidiair oneerlijke concurrentie" of zoo iets
teugen van Wipsnorrum. En. dat lukte! Toen is
den jongen baron '11 civiele zaak op gaan zetten,
eisch tot schaaivergoeding, omdat de omzet van „De
Samenwerking" zoo bar was achteruitgeloopen (in
den Vasten....!).
Zoo stonden de zaken, als ik bij den Blaauwe
binnenkwam, toen ie.daar te fantaseeren zat op de
monica.
Ulvenhout, 13 Maart 1941.
Amico,
Als ik toen in die week op 'nen avond van den
mulder kwam, liep ik nog 'ns efkens bij den
Blaauwe binnen: m'nen weg gong langs hum.
Hij zat op 'n kist, in de schuur van de worst-
makerij, te speulen op den trekzak, 't Houtvuur
onder den grooten vetketel rook lekker deur den
stal, schaduwde 'nen rooien weerschijn deur „De
Samenwerking".
„Allee, den Tiest! Hoe gaat-ie, jonk?"
„Karjuu, den Dré! Ga zitten, man, daar staat
nóg wel 'n kist."
„Is 't verbaal gemokt?"
Hij knikte, luisterend naar zijnen eigen muziek,
dien ie te fantaseeren zat. Ik gong wat gemakkelijk
zitten, knoopte m'n vest los, trok m'n pijp nog 'ns
steuvig aan en genoot van den sclioonen muziek,
dien dieën Blaauwe daar uit den kop zat te schep
pen, onder den vetketel.
En nou zal ik oe eerst 'ns vertellen, amico, hoe
't mee die „muizenplaag" is afgeloopen. Ge wit.
den Worstkoning had na alderhande fratsen, die
stuk veur stuk mislukten, eindelijk 't heele gezag
op „De Samenwerking" losgelaten, dat góng zoo
in die dagen! Maar hij behaalde er weinig resultaat
mee, den Blaauwe lot z'n eigen nou eenmaal nie
ondersneeuwen. Daarbijden Blaauwe en den Joost
't zijn twee scherrelèèrs, maar zoo eerlijk- als
goud! Zekers den Blaauwe is van 'n klein ge
ruchtje nie vervèèrdhij is in staat 0111 tusschen
de beenen van 'nen veldwachter deur 'nen haas
onderstenboven te paffen, maar jah, wij, boeren
volk, wij zien nou eenmaal in 't schieten van 'nen
haas nie méér „kwaad", dan in 't plukken van 'n
blom en. daar zijn wel deftiger jagers dan den
Blaauwe, die happig zijn op goeien buit! Boven
dien: 't ouwe zeer: wie gift die hazen en konijnen
te freten. De deftigheid? Of den boer!
Neeë, veur 'nen mensch die eerlijk deur 't leven
gaat (op dieën haas na dan) is nog wel 'n heel klein
bietje recht, al.al was 't veur 'nen kleinen
ploeterèèr nie altij even gemakkelijk om aan dat
kostelijke goed van 't Recht te geraken!
Ja, kóstelijk goed! De waereld vecht 'r eigen
omtrent dood veur 't Recht!
En ómdat 't veur 'nen kleinen mensch altij veid
moeilijk was, om dat kostelijke Recht te bekomen,
„En nou, Dré," zee deu Tiest, „nou
zal 't er nie om gaan of mijn worst -
fabriekske opgekocht wordt deur de
fabrieken van den Zeeleeuw, maar of
den Zeeleeuw z'n worstfabrieken onder
„De Samenwerking" zullen terecht
komen. Maar. zijnen pels, Dré, zal
ik nooit dragen, want ze zijn hier in
Ulvenhout in staat om 't velleke van
huilie weggeloopen poes dan uit mijnen
rug te snijen! Maar 'u puik advocotje
hébben we!"
Toen de zaken zoo wijd stonden,
amico, toen brak den oorlog uit. Den
Blaauwe gerokte zonder verkens,
„De Samenwerking", 't verkensschavot,
wierd al vrij gauw opgeheven. En daar
mee ook de rechtszaak. Oclièrm, som-
migten méügen nie rijk worden. Da's '11
soortement van liooger (on)reelit, waar
teugen ge niks doen kunt
En daarmee is 't vertelsel van den
Blaauwe z'n worstmakerij ten ende. Ik
hoop dat ge 'r leut aan beleefd hebt,
net als wij
Veul groeten van Trui, Dré III en
als altij gin horke minder van oewen
t. a. v.
DRÉ.
TILBURG HEEFT HONDERDDUIZEND INWONERS. Met de geboorte
van Maria Gertruda Anionia, dochtertje vanj. A. M. van Gooi, chauffeur, ■wonende
van Speykstraat 15, en M.J. A. O. Janssen, was dit groote en ronde getal inwoners
te Tilburg voltooid. Een foto van de gelukkige familie.
De echtgenoote van burgemeester v. d. Mortel bewondert de honderdduizendste.
(Eigen opnamen)
