BRIEVEN VAN DEN DRÉ
Gemengd Fotonieuws
20
ITLVENHOUT, 27 Maart 1941
Amico,
fetillekes drijft 't witte wolkendons langs den
hoogen voorjaarshemel, die blaauw gekoepeld staat
over de wije velden.
Laag over d'èèrde beieren de sneeuwklokskes onder
t straffe windeke, dat uit den malschen westhoek
komt gewaaid, mee den sparrengeur daar uit de don
kere bossehen.
Ja, den eersten bloei is al te bespeuren. Uit den
T lvenhoutschen bosehbojem springt los den witten
bloei van 't lelieke der dalen. De boschanemoon ver
wacht ik mee Paasch, 'k heb 't Zondag gezien, als ik
op kuier was. 'k Gong diep de bossehen in, waar den
bojem nog vochtig was, zacht van 't vergaande
herfstblad, dat zwaar en rinsch te geuren hong om
de zongevlekte boomen.
Den mergendaauw sprenkelde op 't lage gewas.
De stilte kost ge snijen. En als ik kwam bij 'nen plas,
die blonk in feilen spiegelglans en waarin den room
te druipen hong van blossemtakken, waarin 't nuuwe
voorjaar lijk gepoetst koper spiegelde in de donkere
Winkings van 't ouwe sparren loof, waarin den melk
dreef van 't witte wolkenspul, dan zag ik op 'nen
kleurenpracht, diewel, dan keek ik op 't palet
van Onzenlievenheer.
Den sluierenden lichtwemel van deuzen Zondag
kost ge vastpakken haast. Ik vóélde 'm flieren om
m'nen kop, waarin de stilte suizelde. Alleen 't gewiek
van 'n koppel houtduiven klapte daar hoog over de
boomen
'k Gong zitten op 'nen graspol. M'n zielement vol
drinken uit dieën glansenden kleurenplas. En als ik
m'n oogen toedee, om de schoonheid van deus brok
Zondag te ontwikkelen in de donkere kamer van m'n
binnenste, de opname vast te leggen veur altij, dan
hóórde ik 't windeke slijpen over 't water!
Paaschtij.
Den akkergrond is opengeploegd, ten binnenste
buiten gekeerd onder den voorjaarshemel, die zijnen
vruchtkracht in den èèrde sproeide. In groene vegen
waast 't prille spruitsel over de wije akkers, 'nen kijk
diep. Want deuraderd mee den fijnen haarwortel
van 't jonge zaaisel, die lijk 'n zenuwenstelsel deur
den wermen èèrde vroet, scheurt den grijzen grond
open, onder 't droge windeke, dat uit de zon te waaien
lijkt. Ieder klonterke van den akker wierd gebroken.
Wierd opengescheurd onder den ontembaren drang
van de haarfijne wortelzenuwkens van 't. gewas, dat
uit den donkeren èèrde dringt naar omhoog, naar
de zon, naar 't Licht van den Hemel.
Passietij.
't Is nog weinig weken gelejen, dat dieën eigensten
akker, hard als graniet, bevroren lag, 'nen meter
diep.
Onvruchtbaar, ongenaakbaar, één woestenij! Maar
hij is zacht gedooid onder 't Nuuwe Tij. En 'k heb
'm opengeploegd tnee ijzers, die blank wierden in
den schorenden grond, 'k Heb 'm opengescheurd,
voor na voor, in vette reepen.
'k Heb 'm verklonterd mee de ijzeren klaauwen
van de egge. Zoo wierd den akker geteisterd,
gekloofd; vermurwd lijk ijzer in 't vuur! Zoo wierd ie
gelouterd, geschikt gemokt veur den uitzaai mee 't
beste, t uit-ge-zochtste zaaigoed. En in groene
vegen waast nou 't. prille spruitsel over de vrije
akkers, 'nen kijk diep.
Passietij.
als de dag ten ende gaat, den avond pur
pert over de schepping, dan komt den ouwen winter
over de weareld gegluipt. En 's mergens vroeg zien
wij bezorgil naar de witte sporen, die 'm verrajen.
Maar den goeien akker en z'n krachtig gewas weer
stonden den steeds korteren en zwakkeren greep van
den duvelschen Izegrim, die wijken mot, in den vroe
gen niergen al, als t Licht van den Hemel over den
ender vloeit lijk over den rand van 'nen boordevollen,
gouwen kelk, bezet mee allen kleurigen edelsteen van
den opbloeienden dageraad
Zoo gongen m'n gedachten daar bij dieën glanzen-
den boschpias, waar den blossem al vlinderde om
wintersehe twijgen.
Want den buiten, den altij wisselenden buiten
is ie nie lijk'neri wijzen Boek, die altij ombladert, en
ons lezen laat zijn wijze lessen? En bestaat er nie 'n
wondere overeenkomst tusschen deuzen Boek van
den buiten en dieën van de Evangeliën?
Maar hoe kan 't ook anders't Is allebei
Gods woord! Den eenen boek, hij is van letters. Den
anderen? Van louter schoone prenten! Samen; woord
en beeld van Zijn bedoelingen.
En als ik, daar op dieën graspol gezeten, docht om
m'n akkers, die 'k tevoren geschouwd had op den
jongen kiem, die gekomen was weinig weken na den
harren winter als ik nóg den granieten woes
tenij" daar liggen zag onder de lage loehten zwaar
van sneeuw, gejaagd deur den bijtenden noordooster,
als ik den akker dooien zag, 'm dampen zag onder
't ploegen, opnemen 't rijpe, deugdelijke zaad
als ik den groenen daauw van 't pril gewas nou pèèr-
len zag 'nen kijk diep blaarde, dan blaarde den
Boek steeds verder; en dan dan keek ik 'ns ver
derop in den Boek - ge dóét dat als 't verhaal oe
boeit en toen, als 't windeke slijpend over den
spiegel van den boschpias trok, dan zag ik 't blonde
koren golven deur de Hooimaand, dan zag ik den
Oogst
Zoo zag ik 't jaar, prent na prent, van Passietij tot
Oogst.
't Heele inenschdom ondergaat, in schrikkelijk
lijden, weer z'n Passietij.
Nóg zie ik nie den Oogst. Maar ik vertrouw op
mijn twee Boeken. Die van de Vier Evangeliën,
die van de Vier Jaargetijen.
Want zoo natuurlijk als de overeenkomst is tus
schen die twee Boeken van God, den Boek van
't woord, den boek van 't beeld, zoo overeenkomstig
is de Levensroman van Christus en die van.alle
mensclien
En zoo goed als in die twee Boeken op 't Passietij
de overwinning van Paasch en den Oogst volgt, zoo
goed zal veur deus ongelukkige menschdom volgen
'nen waarachtigen Paasch!
Zoo zag ik in den prentenboek, daar aan dieën
glanzenden boschpias, die blonk in feilen spiegel
glans, waarin den room te druipen hong van blossem
takken waarin 't nuuwe Voorjaar blonk, waarin den
melk dreef van 't witte wolkenspul. Ik zag. wel.
ik keek op 't palet van O.L.H., waarmee Hij die
schoone prenten kleurt!
Zoo heb ik stellige hoop op 'nen Paasch, op 'n
Wederopstanding van 't ongelukkige menschdom.
Zoo durf ik hopen op 'nen spoedigen
Pahnpaaseh
waarin 'n gelouterd menschdom, in liefde tot den
evennaaste, God, den Heer van Vrede, weer zal toe
jubelen mee den wuivenden palmtak!
Zoo heb ik Zondag zitten peinzen bij dieën schoo-
nen Voorjaarsvijver in ons boschzoo heb ik zitten
blaren in den Prentenboek van den boer, die dan wel
'nen boer slechts is, maar die heel z'n leven van dag
tot dag Gods platen beziet.
Kom, ik gaai 'ns 'n pijp opsteken.
Veul groeten van Trui, Dré III en als altij gin
horke minder van oewen
t,. a v.
DRÉ.
Op '20 April a.s. hoopt het te
Boxtel zoo bekende echtpaar Chr.
Snelders en Petronella v.d. Eer
den het gouden huwelijksfeest te
vieren. Het zal hen dien dag zeker
niet aan belangstelling ontbreken.
De echtgenooten v.d. IIeuvel-van
Maren. Longest raat te Tilburg,
deelden een halve eeuw lief en
leed. De getrouwen.
„Emma"
De heer ALage-
veen. te Heerlen,
is op 6 April
25 jaar in dienst
der staatsmijn
De zilveren jubilaris.
Vit het mandenmakersgebied. Bij Heusden treft men uitgestrekte velden aan, waar
de teenen of twijgen groeien, ten behoeve van de mandenmakerij. De teeuen worden
in tonnen gestoken, voor het sorteeren van lange en korte biezen.
Een d ia ma n ten san -
gerOp den 2den
Paaschdag is de
heer Henricus Broe
ders zestig jaar
trouw lid van het
zangkoor te Eden-
howt. Onze geluk-
wenschen.
bp
De eerwaarde zuster
Norbertina Fra n -
ciseu Noest e n berg
uit Tilburg) zed,
19 April, haar 50-
jarig kloosterfeest
vieren in het Bint
Elisabeth-gasthuis
te Amsterdam.
Op de hoeve Pannenschop"te Mechelon (Wittem),
van den heer Alex Jaspar, kon men dit bijzondere
tafereeltje aanschouwen: Een merrie, waarvan het
veulen een dag na zijn geboorte stierf, voedt een twee
ling van een koe, die op denzelfden dag geboren werd
als het veulentje.
Oe gouden jubilaresse.
(5 foto's Panorama, 1 foto Het
Zuiden, 1 foto Alberts)
