k
DE SCHUCHTERE
ISABEL
VfcM&
igv .asf-
t# p
JEM >e L:
I'-'V fe>y%W"
&-?v.# vvV<.
VERVOLGVERHAAL DOOR M. CORAY
t.^jV *H:,.te/.
/"V, r
y Jir rii,.*;
KOUTK INHOUD VAN HE.T VOORAKOA ANDE
Architect BrandmiJ, een jonge, begaafde bouwmeester- is deel
genoot in de oude aannemersfirma Seiler en Brandrup, welke
juist opdracht tot het bouwen van een landhuis heeft ontvangen
van de rijke, protserige mevrouw tmata Otzenn. Beate Seller,
de schoondochter van zijn compagnon, die jong weduwe is gewor
den, bemint hem, doch behandelt hem met. koele beleefdheid
uit angst dat zij haar liefde zal verraden. HU ontmoet Isabel
Weidt, redactrice van het weeklad De Moderne Woning; de
kennismaking maakt diepen indruk op hem. Brandrup wordt
bekroond in een prijsvraag voor een nieuwen stadsschouwburg,
en wordt belast, met de restauratie van een oud renaissanoe-
gebouw. het Maidlingenhuis. dat als stedelijk oudheidkundig
museum zal worden ingericht. Hij ontwerpt hiervoor plannen,
die in sommige kringen heftigen tegenstand uitlokken. In de
kelders van het huis vindt hij echter in een kistje oude teeke-
ntngcn van den oorspronkelijken architect, meester Rievbrandt,
die hem in het gelijk stellen. Op den avond, dat hij ze aan Isabel
laat zien, brengt een misverstand verwüdering tussehcu hen.
Den volgenden dag, wanneer Brandrup do gevonden documenten
aan de pers zal tonnen, blijkt het kistje 'gestolen te zijn. Een
der kranten, de Koerier, plaatst daarna een insinueerend artikel,
dat Brandrup het verhaal van 't kistje verzon om de juistheid
van zijn zienswUze le bewüze.n. Door een verkeerde telefoon
verbinding leert Isabel .lurgen Andersen en Ra Milver kennen,
wier zeilscheepje z.U helpt opkalefateren. Brandrup ziet haar
eens in hun gezelschap.
Seiler. bij wien hij den avond zou doorbrengen,
was alleen, toen Brandrup kwamBeate had
getelefoneerd, (lat zij later zou komen. Mij werd
ontvangen met wijn en sigaren en de laatste
nieuwtjes uit de aannemerswereld, maar Brandrup gaf
ternauwernood antwoord en zijn compagnon, die reeds
eerder had opgemerkt, dat zijn medewerker over iets
scheen te tobben, vond gelegenheid,' liet gesprek op
zijn gezondheid te brengen. Werkte hij te hard of had
hij zich de kwestie van de gestolen documenten te sterk
aangetrokken?
„Je ziet er heelemaal niet florissant uit, kerel. Je
piekert over iets, of je komt te weinig in de buiten
lucht. Je moest meer uitgaan, dat kun je je warempel
wel veroorloven. En ik dacht nog wel je weet, dat
het geen onbescheidenheid van me is, als ik zooicts
zeg dat je op den goeien weg was; ik heb je bier
en daar gezien met die juffrouw Weidt..., een knap
ding. zou ik zeggen, en niet dom, naar ik zoo boor. Ik
meende beslist, dat wij een verlovingsfuif in zicht
hadden."
„O nee," probeerde Brandrup onverschillig te
antwoorden, terwijl hij een sigaar uitzocht; „een
toevallige kennis, meer niet; zij kwam wel eens liet
een of ander vragen voor ])e Moderne Woning. De
laatste weken heb ik haar niet gezien."
„Dat is jammer," vond Seiler.
„Jammer? Waarom?"
„Omdat er een goeie echtgenoot aan je verloren
gaat. Massa's vrouwen, die een slechteren man kiezen,
en voor jou is er keuze genoeg, zou ik denken. De wereld
loopt over van aardige vrouwen, knap en lief en ont
wikkeld. ook in je eigen omgeving."
De zinspeling op Beate was er uit, voor hij liet
wist. Hij wenschte vurig een verbintenis tussehen
zijn schoondochter, voor wie hij een warme genegenheid
koesterde, en zijn jongen compagnon, dien hij hoog
achtte en als een trouwen vriend beschouwde, en soms
gaf dat verlangen, evenals nu, hem woorden in, die hem
bijna verrieden. Brandrup begreep hem echter niet
en gaf geen reclitstreeksch antwoord; hij bromde:
„Komt tijd, komt vrouw; ik ben nog geen grijsaard,"
en het kamermeisje, dat de avondbladen bracht, maak
te een-einde aan het gesprek.
Brandrup kreeg 't eerst De Koerier in handen; hij
had liet blad nauwelijks opgenomen, of een kreet van
nijdige ergernis deed Seiler, die een krniswoordpuzzle
bad ontdekt, opspringen.
„Kom bier," zei Brandrup kort, terwijl bij <le
krant op een tafeltje uitspreidde; „dat, stelletje gift
mengers van De Koerier heeft weer iets fijns!" Met
een driftig gebaar wees hij op een vetten kop:
Nieuwe feilen brengen nieuw licht. -— Architect
Itrantlrwp met eigen wapenen verslagen
en daaronder volgde een uitvoerig verhaal over een op
zienbarende ontdekking in bet Stedelijk Archief, een
gebouw uit de zestiende eeuw, waar enkele kelders
werden uitgediept en versterkt om als brandvrije kluis
voor kostbare archiefstukken te worden ingericht. Bij
liet verwijderen van de gemetselde kolommen, die
door betonnen zuilen vervangen moesten worden, had
men een tamelijk groote ijzeren kist gevonden, welke
bij opening een ware schatkamer bleek te zijn. „Dat is
de vorige week gebeurd," schreef De Koerier, „maar wij
hebben tot nu gezwegen op verzoek van de autoriteiten,
die zich eerst een oordeel over de waarde van de vondst
wilden vormen. Het onderzoek, dat sterke voldoening
heeft gewekt, is geëindigd, en thans kunnen wij berich
ten, dat de kist verschillende doozen en kleine kistjes
bevat met een schat aan gouden munten, penningen,
welke ter gelegenheid van belangrijke gebeurtenissen
en herdenkingen zijn geslagen, een uitbreidingsplan
van de stad, uit (le zestiende eeuw, verschillende kaar
ten. teekeningen van vele gebouwen, enz., enz. In het
kort: een kleine, kostbare architectonische bibliotheek.
Wat voor het oogenblik vooral van groot belang is,
hij de genoemde teekeningen is ook een volkomen gaaf
gebleven, minutieus bewerkte prent van het Maidlingen
huis, een prent (lie ons reeds bij den eersten blik
overtuigde, dat wij in den strijd tegen architect Bran-
flnip, (le goede zijde hebben gekozen. Want deze teeke-
ning geeft van den zijgevel een voorstelling, die lang
niet overeenkomt inet de plannen, die onze beroemde
stadgenoot voor de restauratie heeft gemaakt en deze
zeide te kunnen verdedigen, met teekeningen, welke
niemand gezien heeft behalve hij zelf!
Edoch, er schijnen hier duistere machten aan den
arbeid te zijn, machten, die vijanden der historie
zijn, die ons het ongeschonden bezit der oude archi
tectonische monumenten betwisten. De droeve ge
schiedenis beeft zich herhaald: (le kist met documen
ten is verdwenenGestolen! Onvindbaar! Wij verkeeren
nu (lus in hetzelfde geval als onze beroemde architect,
want wij hebben (1e bewijzen gezien dat het gelijk aan
onzen kant was, doch wij kunnen deze bewijzen niet
toonen. Onze lezers zullen echter nu wel onze meening
onderschrijven, dat. hiermede duidelijk is geworden,
dat de heer Brandrup niet de goede houding aan
nam, toen hij, tegen vele geleerden en deskundigen
in, volhield, dat hij alleen over den oorspronkelijken
staat van het Maidlingenhuis kan oordeelen. De feiten
hebben aangetoond, dat hij ongelijk heeft dat is geen
ramp voor hem, want zijn reputatie is hecht genoeg
om den stoot, van een kapitale vergissing te doorstaan,
maar het respect van zijn medeburgers zal er slechts
dieper door worden, indien hij nu ruiterlijk zijn fout
toegeeft. En zijn fout herstelt! Want daar gaat het om!"
Seiler trappelde van Woede. „Wat 'n gemeenheid!
Het drupt aan alle kanten van insinuaties en giftige
prikken, en het is vuiler dan <lc scherpste openlijke
aanval! Gemeen en stom! Ze kletsen er maar oplos,
en dan beweren ze botweg, dat zij gelijk hebben en
(lat jij in je schulp moet kruipen. Kunnen we daar
nu niets tegen doen?"
Brandrup trommelde nijdig met zijn vingers op
tafel. „Ik vrees van niet. Die kerels zijn sluw genoeg
om binnen de perken van de wet te blijven, en ze
zijn aan alle kanten gedekt. Massa's lezers gelooven
natuurlijk liet fabeltje zonder meer, en voor de
anderen, die hun hersens gebruiken, kan De Koerier
altijd het smoesje ophalen, dat het heele geval een
Cirrus Mikkenie-Strassburgerdat te Amsterdam in Carré met groot succes optreedtis uitgebreid: er is een pony-
baby geborendochter van de pony ChaplinDe baby is een echt circus paardwant zij kwam ter wereld gedurende
de avondvoorstellingterwijl de opwindende circusmuziek uit de zaal flauw tot de stallen doordrongzij werd boven
dien op een gunstig uur geboren ys avonds om negen uur zoodat zij nog ander de pauze het belangstellend
publiek kon ontvangen, dal dan ook in groote getale bij moeder en dochter op visite kwam. liet zwarte kleintje
was bij de geboorte ongeveer -50 om hoog. eren groot dus als de intelligente hond, die zulk een goed geslaagd
nummer van het programma voor zijn rekening neemt. Daaronder ziet u moeder en dochter met hun jongen ver
zorger en een foto van Jtegina Strassburger, die, onmiddellijk vóór haar hoogeschool-nummer, een oogenblik vindt
om met de nieuwste aanwinst van het circus voor onzen fotograaf te poseeren. (Eigen opnamen)
